Дојде денот кога традиционално се форсирам да го издрвам на тема Crapwerk како блог. Првпат да ми делува како премногу оваа бројка на години блогирање, од денес не ни бројам веќе. Се изнакуцав годинава. Белешките од она кнап слободно време ми беа најзабавни за запишување до сега, ама освен стандардната компилација подоле на најкликани постови што никнаа од минатиот ноември, немам спремно некои примамливи роденденски закуски. Одвоив шеснаесет постови од некои четириесетина.
Како и во секоја ваква прилика, фала ви на сите што сте одвоиле некоја минута од неделата за Crapwerk. Голем поздрав и до Дискорд екипата која порасна повеќе отколку што можевме да замислиме. Фала ви уште еднаш, се гледаме и читаме и понатаму.
Минатата година заврши со невозможно лошиот четврт The Matrix. Уште мислам дека е најлошото нешто снимено откако измислена камера, а имам изнагледано секакви глупости. Можеби ми е тешко да се одлучам кој е најдобриот филм некогаш снимен, ама никогаш не се посомневав во позицијата што ја завзема The Matrix Resurrections. Очај.
Ја игравме повеќе пати оваа World of Warcraft варијанта на Pandemic од тогаш, ама два дена откако го објавив овој пост во фебруари друштвено се испоковидосавме за првпат. Не беше страшно, само некако испадна иронично и смешно да се заразиш додека играш игра што се вика Pandemic. До овој момент еве уште не сме ја победиле. Играта, со пандемијава стварно не знам на што сме.
Одлична хорор мини-серија на еден тазе шизик што феноменално барата со жанрот - Мајк Фланеган. Кратка и исклучително ефективна, топла препорака уште еднаш вака на кратко. Не стигнав да му ја изгледам The Haunting of Hill House. Може зимава, ете.
Малку му фалеше на The Batman да биде најдобриот Бетмен филм. Но, и покрај тој саат време вишок на крајот, пак е доволно квалитетен за прегледување. Можеби единствениот суперхеројски филм од последниве години за чие продолжение сум барем малку возбуден. Баш сакам уште еднаш да го видам Петинсон во улогата.
Морав некогаш во животот саглам да изгледам Lost уште еднаш и тоа конечно се случи оваа пролет. Буквално секое слободно време од тој месец го трошев на Lost. Толку работи имав испозаборавено што на моменти ми изгледаше како сосема нова серија. Пишав и тазе постови за сите сезони, ама во компилацијава нека си го овој за првите две.
Ова ми е најдобрата серија за 2022. Не дека гледав многу други од оваа година, ама ништо не успеа да ме помести колку ова дистописко брлавење на Бен Стилер. Втората сезона би требало да се појави некаде кон крајот на следната година. Едвај чекам.
Мило ми е што Cyberpunk 2077 успеа доволно да се извади од ќенефот во кој падна и да се обликува во ваква забавна функционална игра. Уште ја крпат постепено, се спремам да ја изиграм пак кога ќе биде во уште подобра состојба. Не е играта што ја ветуваа со години, ама барем не е ни запалениот контејнер што беше дента кога излезе.
Од сите тривијални ствари што ме направија среќен годинава, тоа што конечно после цела декада напор, ми се падна ебаниот Ashes of Al'ar. Муабетот го имав спремно во глава со години наназад, мило ми е што најпосле се создаде приликата да го имам и во текстуална форма. Баш ова беше мојата крајна цел во World of Warcraft.
Уште неопоравен од аматерската The Book of Boba Fett, морав да проаѓам и низ Obi-Wan Kenobi. Позаморно од седум стомачни вируси истовремено.
Уште една катастрофално лоша и досадна серија која сведочи за креативната попреченост на индустријата денес. Гледав некаде до пола додека не стана комплетно неиздржливо. Ќе имало наводно уште четири сезони. Искрено, не знам кој воопшто е публика за The Rings of Power, ама се надевам дека доминантниот негативен одзив ќе потегне малку погрижлив пристап кон создавање на сите нови серии воопшто. Срамота е ова да се памти како најскапиот пораз во телевизиската историја.
Морав да се совземам со некој Lord of the Rings материјал после The Rings of Power. Бидејќи филмовите и книгите обично ми се резервирани за тмурни зимски денови, седнав и ја изиграв Shadow of Mordor. Не ја комплетирав 100%, ама ја пројдов главната приказна и еден тон од споредната содржина. Некогаш ќе седнам и на двојката.
Игра со слична судбина како Cyberpunk 2077. Се потев летоска со саати со хедсетот на глава и беше едно од најдобрите VR искуства. За жал, не ја доиграв поради глуп баг што ме спречува да продолжам со играње без да фармам ресурси со денови. Можеби еден ден пак ќе седнам кога ќе одлучам дека ќе вреди потрошеното време.
Жалосно како Rick and Morty се доведоа до оваа бајата состојба, ама тоа е што е. Ништо нема да ни ги одземе првите сезони, ама некако ми е тажно што за толку кратко време успеа да се истумба вака. Не ја догледав оваа сезона, не планирам да гледам ни понатаму.
Старошколска Нинџа Желки млатња што излезе оваа година и изгледа како да немало друг жанр на игри во последните триесет години. Саати и саати носталгична забава. Многу е подобра со двајца, особено кога ги мрсите контролерите со пица.
Јас сум веројатно еден од последните луѓе на планетава што немале играно Assassin's Creed игра до 2022. Со месеци ги играв сите по ред и пишував за секоја што ја пројдов. Ецио трилогијата најмногу ми прирасна за срце, така што логично е Assassin's Creed II да се најде на роденденскава компилација. Неверојатно каква страст развив кон франшиза што до скоро едвај ми беше позната.
Се проакавме со Дамјан на фестивалов да послушаме малку мрсни рифажи низ темни берлински клубови. Ги гледавме Acid Mammoth, Belzebong и 1000mods, плус еден куп други бендови и артисти. Феноменален провод, догодина здравје пак.
1 comment:
Ајде, за многу години!
Па, за две години ќе може легално и алкохол да си купи
Post a Comment