Не е дека имав некакви големи очекувања од The Lord of the Rings: The Rings of Power. Да речеме немав никакви. Серијата првпат ми трепна на радар со тие трејлерите што изгледаа прилично евтино за нешто што низ годините се рекламираше како најскапиот производ во телевизиски формат. Околу 150 милиони долари по сезона, што е безобразно висока сума. Сепак, тој прв трејлер изгледаше толку натрупан со апла приметливи вештачки компјутерски кадри што не бев сигурен дали ова ќе биде серија или игра за плејстејшн три.
Не ме интересира дали The Rings of Power е верна адаптација на делата на Толкин или одбира целосна креативна слобода. Не ми е грижа за тој фолклор зошто освен главната трилогија и The Hobbit, едвај и да имам друго читано од таму. Визуелниот репер ми се The Lord of the Rings филмовите на Питер Џексон. Тие три филмови се меѓу најдобрите работи воопшто снимени откако е измислена камера, па ако на нешто има "Lord of the Rings" етикета најмалку што можам да побарам е да има барем сличен, препознатлив сензибилитет.
Без разлика на очекувањата и желбите, не мислев дека The Rings of Power ќе успее од таков возбудлив изворен материјал, макар тоа да се само имиња на ликови и локации, да исцеди толку бескрајно досадна и шуплива приказна. Четири епизоди од вкупно осум и уште не знам што точно се случува, кој и зошто е загрозен од Саурон и за кој од ликовите треба да навивам. Дали треба да навивам за постојано лутата и накурчена Галадриел што упорно ја полни секоја просторија со негативна енергија? Дали да навивам за Елронд кој освен што е пријател за џуџињата нема некоја друга истакната особина?
Прото-хобитите што изгледаат како отцепени од некоја друга шкартна серија и единствениот придонес во приказната е што ќе им падне Гандалф или кој и да е од небото? Елфот што малку стражари малку ѝ се стрви на таа локалната селанка? Исилдур на отворено море? Не знам, сериозно. Ете, освен имињата на ликовите што ги знам од претходно ниедно друго име не успеав да запамтам ни по пола сезона. Серијата не прави никаков напор да те зближи со оваа група на ликови. Спореди со Game of Thrones прва епизода. Повеќето не знаевме ништо претходно за тој свет, а на крајот од епизодата бевме закачени за ликовите и нивните животни приказни во следните шест-седум години.
Единственото нешто што ми е барем малку привлечно во The Rings of Power е Елронд во Казад-Дум со џуџињата. Уште не знам како се вика главното џуџе, ама серијата фрли малку трошки да ја зајакне неговата динамика со Елронд, па нивниот однос некако ми е најинтересен за гледање. Имаат историја, нивните заеднички цели се појасно дефинирани, па во четвртата епизода дури извадија и краток емотивен момент. Многу малку фали за The Rings of Power да е многу поквалитетна, ама претпоставувам за тоа треба да најмиш луѓе што имаат некакво елементарно познавање од пишување на ликови.
Сценариото е крш. Дијалозите се поблиски до овој денешен свет отколку до тој магичниот на Толкин. Без разлика колку слоеви на британски акцент ќе натрупаш, доколку ликовите разговараат како во модерна серија, никого нема да убедиш дека ова е некаква фантастика. Па, кога невешто сценарио ќе го споиш со полуталентирана актерска гарнитура, неизбежна ти е ваква калакурница. Не знам каде отишле парите од буџетот, веројатно за специјални ефекти. Ете, барем самата серија не изгледа толку евтино како во трејлерите. Не е оригиналната трилогија на Питер Џексон, ама е сосема пристојно. Нешто како The Hobbit филмовите можеби.
Не е сега визуелно ремек-дело, ама не е баш толку пластично како што се рекламираше. House of the Dragon е полошо. Она што упорно ми боде очи во The Rings of Power е колку стерилно чисто изгледа сè. Пешачеле овие пола свет низ снегови и чуда, стигнуваат на локација цели убави, ме сфаќаш. Сите насекаде се дотерани, испеглани, нашминкани и со уредни фризури, без разлика дали Орки им дишат во врат или животарат во некоја каллива припиздина. Има искучоци секако, ама воглавно многу надворешни фактори и ситуации не се соодветно рефлектирани на изгледот на ликовите.
Ќе бидам дарежлив ако речам дека The Rings of Power е просечна серија. Добрите моменти се навистина ретки, темпото е премногу бавно за да си закачен, мотивите за некои дејствија се уште недоволно јасни за да бидат значајни. Не знам дали серијата ќе успее да си одреди попрецизен правец до крај на сезоната, во моментов не ни имам желба да дознаам. Ова е ништо помалку од креативен краток спој. Можеби откако ќе заврши оваа мачна прва сезона ќе седнам и ќе го догледам остатокот. Ни House of the Dragon не е ништо подобро од ова, тоа одлучив засекогаш да го баталам после три епизоди.
Дури и еве да ја одземеш поврзаноста со Толкин и да се потрудиш да го
перцепираш ова како посебно, пак ќе е истиот досаден шунд. Ако бројките
за буџетот се точни, тогаш ова е најскапата пропаст што сум ја
посведочил. Штета за посветените фанови што се надевале на попрецизна
адаптација на тоа што го читале, а сега мора да ја отседат оваа
немотивирана генерична фан-фикција. Ако е некаква утеха, серијава никој
нема ни да ја памти за некоја година исто како што ќе бидат заборавени Kenobi и Picard.
No comments:
Post a Comment