Хемискиот дисбаланс на Крис Веби

Периодов сум сериозно навлечен на Еминем. Онака, тинејџерски сериозно. Баш во тој контекст, во некој муабет за добри бели рапери, налетав на Крис Веби. Минатата година, во октомври, после десетина микстејпови, го вади првиот албум, Chemically Imbalanced. Го пуштам и не ми се верува што слушам. Дали од сите тие милион бели рапери што никнаа после Еминем на овој свет, има некој што сериозно се двои? Уште од почетокот на албумот, вештините се Крис Веби се очигледни и остро ти прскаат од звучник. Кога ќе видиш колку години и снимки има зад себе, некако и ќе си ја тргнеш збунетата гримаса од лицето, но никако нема да го оспориш квалитетот. Како на текстовите, така и на рецитирањето и природниот флоу. Во тој еден саат колку што трае албумот, Крис Веби "официјално" покажува сè што го научило искуството. Ако сакаш додатно да бидеш запрепастен, чуј го првиот микстејп од 2009 и ќе ти стане јасно дека талентот го имал отсекогаш. Само што тука е измазнет и многу попрецизен. А, бел е како мене и тебе. Океј, ја и не сум многу бел. Kако тебе е повеќе.

Chemically Imbalanced е инстант класика. Барем ќе биде во моментот кога ќе исплива на површината, ќе допре до доволен број луѓе. Моментално е уште некаде на маргините и се обидува да се пробие низ подземјето. Некако не ми е јасно како му требале толку многу години за да најде издавач. Албумот е ремек-дело. Сите 17 ствари на него, вклучувајќи ги и задолжителните скитови. Веби умешно жонглира различни теми, од заебантски рап до посериозни вистински ситуации. На Chemically Imbalanced собрал и гости како B-Real, Dizzy Wright (опасен црн копиљ кој го чув летоска првпат) и Tech N9ne, кои му даваат дополнителен печат на целиот албум. Моментално рецензиите се повеќето 5/5, на Amazon дури не ни има друга оценка освен 5 ѕвездички. Момент што малку ти е нејасен додека не ти се пикне албумот под кожа. 

Римите му се поткрепени со подлоги од еден куп продуценти, дури и Скот Сторч е потпишан на две. Целиот е албум е фина прошетка низ различни периоди од хип-хопот што го прави уште поинтересен за слушање. Сè е убаво склопено, да звучи свежо, разновидно и крајно уникатно на моменти. Влијание има од секое раперско доџо, а не ја негира ни мајсторијата на самиот Еминем ("I was always rollin with an ounce or two, everytime I'm bouncin through. Flippin everybody off like Shady taught me how to do"). Дури и албумов добива некакви споредби со големината на The Marshall Mathers LP.

Се надевам дека не грешам дека допрва доаѓа времето на Крис Веби и дека ќе се вратам на постов кога ќе биде насекаде. Chemically Imbalanced е еден од најдобрите албуми за минатата година, кои ете, не стигнав да ги сместам во соодветен пост.