Има некој простор за Star Trek: Strange New Worlds

Единствената причина поради која што дадов шанса на Star Trek: Strange New Worlds е најавата дека конечно серијата ќе завземе малку посветол, оптимистички правец. Очигледно на CBS и Алек Скурцман претходно им беа потребни две серии за да сконтаат дека публиката не сака да гледа мизерен, депресивен и милитантен Star Trek какви што се Discovery и Picard. Иако бев крајно скептичен за Strange New Worlds, бидејќи е од истите овие луѓе што ги пишуваа претходните две серии, оставив простор да видам дали е возможно некако да успеат да ја доловат или имитираат формулата на Star Trek.

Пет епизоди до сега и можам да заклучам дека Strange New Worlds уште не ми ја навреди интелигенцијата. Повремено гази по граница, меѓутоа доволно безбедно за да не посакаш да си ја нурнеш главата во ворп реактор. Она што буквално сите кои барем малку имале љубов кон франшизата сакаа да го видат овие години е поутописка варијанта на Star Trek која се занимава со истражување на вселената, дипломатските односи со различните вонземски раси и визија за иднината во која се надминати повеќето општествени трња од денешницата. Star Trek стварно нема потреба да се занимава со човековиот примитивизам триста години во иднината, барем не на начинот на кој Discovery и Picard се стремат да ја врамат таа слика.

 

Епизодите во Star Trek: Strange New Worlds се во стариот класичен формат, секоја засебна и затворена. Има некоја поголема приказна што секако се провлекува низ секоја од нив, ама воглавно можеш да гледаш одделни епизоди без некое предзнаење. Затоа и е овозможено да се занимава со многу повозбудливи теми од "гревовите" на Пикард. Екипажот решава граѓански воен конфликт на непозната планета, се среќава со комета која поттикнува живот низ универзумот, со мистериозен вирус на USS Enterprise и слични ситуации кои се многу посоодветни за нешто што има Star Trek налепница на него. Иако и овие теми донекаде кореспондираат со тековните случувања од денешницата, перспективата е многу поинаква и полабава отколку онаа од Discovery и Picard. Барем никој од посадата на бродот не се обидува да си ги ископа очите со другиот зошто "такви сме ние луѓето".

Не дека нема серијата проблеми. Најмногу во начинот на кој што се пишувани сценаријата и дијалозите, ама пак и со тоа некако симпатично и ненамерно влегува во тој класичен Star Trek калап. Некогаш ликовите зборуваат како миленијалци од 2019, повремено има по некој глуп нефункционален обид за хумор, некогаш се расфрлаат со технички жаргон што звучи како пародија сам на себе, дури некогаш и постојат само за експозиција. Сепак, приказните се доволно интересни за епизодите да течат безболно и сите кривини од самото сценарио да паднат во сенка.

Секако, добар дел од овој позитивен впечаток се должи на двене катастрофални серии. Тажно е, ама таа е фактичката состојба. Ако некако треба да го споредам ова со претходните класични серии сигурно ќе биде далеку од Star Trek: The Next Generation или оригиналната серија со Шетнер. Strange New Worlds уште се држи на безбедна дистанца без да прави некои поризични чекори или да иновира, па затоа и ја имаш стандардната епизода со комета, епизодата со вирусот и слични некои концепти што веќе си ги видел претходно. Верувам дека не мора да се измоча врз ѕвездената прашина на Џин Роденбери за да биде "храбра", па затоа некако се надевам дека во иднина ќе се осмели да отиде каде што другите серии уште не стапнале. 

Ниедна од епизодите не е катастрофално лоша. Имаат добри и не толку добри моменти, ама пак како целина е солидно до сега. Ликовите ми се интересни, барем повеќето од тие што добија "сопствена" епизода. Не се мразат меѓусебе, не се надмудруваат агресивно, туку соработуваат кон заеднично решение на проблемите што сите ги засегаат. Би сакал да видам повеќе од Пајк и докторот М'Бенга. Докторот има многу интригантна лична приказна за неговото место на USS Enterprise и се надевам дека нема да чекаме уште многу пред повеќе да влезе во фокус. Од сите приказни и мотиви на главните ликови, мислам дека неговата има најголема тежина и потенцијал да придонесе кон уште поголемо зајакнување на целата серија. 

Види, уште сум спремен да земе да се заринка ова. Нема да бидам воопшто изненаден, затоа и не си дозволив премногу емотивно да се внесам во идејата дека гледам нов Star Trek што не е лош. Го обожавам концептот, пресреќен сум ако озбилно затера во уште подобар правец и го овозможи истото што на мојата генерација го овозможуваше Star Trek: The Next Generation. Star Trek што ќе е инспиративен, утописки и полн со оптимизам, нешто што ќе гледа кон посветла иднина наместо несмасно да ги потенцира мааните на времето во кое живееме. Да понуди одговори и решенија место да потсетува каде живееш и едноставно да тргне саат време неделно на некоја возбудлива вселенска авантура. Ако си огорчен од Picard и Discovery дај му шанса на ова, можеби ќе те изненади позитивно. Ако не, The Next Generation е уште тука и тоа никој нема да ни го одземе. Лошото и онака ќе го заборавиме.

Види такоѓе:

• Има ли простор за Star Trek: Strange New Worlds
  
• Пишкарт
• Слободниот пад на Star Trek: Discovery
• Ќе се врати ли Star Trek: Discovery од таму каде што не бил ниту еден Star Trek претходно?
• Детоксикација од Star Trek: Picard
• Вселена, конечната граница
• Star Trek Beyond (2016)  
• Неколку епизоди од Star Trek: The Original Series
  

Има ли простор за Star Trek: Strange New Worlds?

Какви вести! По ужасните Star Trek: Discovery и Star Trek: Picard, CBS деновиве го најавија следниот потег во касапењето на франшизата - Star Trek: Strange New Worlds. Серијата би требало да се појави следната година и да го следи екипажот на USS Enterprise под водство на капетанот Кристофер Пајк, истиот оној Пајк на Енсон Маунт од втората сезона на Star Trek: Discovery. Не издржав да ја догледам таа сезона, попрво ќе се пукнев со фејзер во слепоочница, ама денес малкуте љубители на Star Trek: Discovery го двојат Пајк на Енсон Маунт како најсветлото нешто од тоа бескрајно дно од серија.

Пред да продолжам понатаму, накратко да се потсетиме кој е всушност овој капетан Кристофер Пајк. Во 1965 снимен е првиот пилот за оригиналната Star Trek серија, "The Cage" кој е одбиен од NBC, но подоцна материјалот е инкопориран во првата сезона во друга приказна како флешбек. Во "The Cage" го нема капетанот Кирк, со Enterprise капетанува Кристофер Пајк, но го има Спок и уште неколку познати фаци од она што подоцна ќе биде познато како Star Trek: The Original Series.  

Таа пилот-епизода иако од денешен аспект е крајно забавна, тогаш била одбиена и оценета како премногу бавна. NBC сметале и дека прекомплицирана за обичната публика да може да ја разбере. Главниот лик е сменет со Вилијам Шетнер како новиот капетан Кирк, и со низа разни штимања е лансиран друг пилот - "Where No Man Has Gone Before". Остатокот е историја. Пајк подоцна станува интегрален дел од Star Trek универзумот, а се појави и во оној Star Trek (2009) филм на Џ.Џ. Абрамс како првиот капетан на Enterprise.

Како што се најавуваа следните Star Trek серии после Picard, гледав како интернетот упорно бара серија со овој Пајк и се чудам што некој решил да послуша. Мислам, стварно треба да си глуп после Picard да ризикуваш дополнителни финансиски хаварии со серии што никој нема да ги гледа. И, ете изгледа некој заглавен во карантинов, ја направил математиката и пресметал дека публиката сака да гледа серија како Star Trek: Strange New Worlds.

Со Strange New Worlds, CBS ветуваат "враќање на корените", концепт од кој упорно ми се гади во оваа индустрија последниве години. Тоа обично значи дека не излегла сметката како што сакале, па ќе скрпат нешто што мислат дека фановите лесно ќе го шмукнат. The Predator проба нешто слично, Terminator: Dark Fate исто, ама и двете прилики резултираа со пропаст. Има еден куп вакви примери, овие два еве ми текнаа од прва. Наводно Strange New Worlds ќе биде поведра, оптимистичка варијанта на Star Trek, конципирана како воглавно епизодна, а не со една приказна развлечна низ цела сезона или две. 

Сепак, да не забораивме дека и ова доаѓа од луѓе кои во неколку прилики брутално ги скршија сите постулати на Џин Роденбери, заборавајќи што е јадрото на Star Trek. Кога два пати ќе те намагарчат, како да имаш доверба и трет пат? Пред Picard, сметав дека Star Trek треба хронолошки да оди напред наместо да се врти во круг во тој истиот распон од неколку години. Но, и во таа "иднина" успеа да направи многу чекори наназад, па дури и да ја сведе технологијата на Doctor Who волшебништво. Така што и оваа желба ми згасна. Озбилно, во Picard имаа направа што рекреира минати настани во холограм од воздух и тоа не онакви испрограмирани за холодек. Сега дојдов до фаза кога само сакам Star Trek да не е апсолутно срање без разлика на временскиот период во кој се одвива.

Ужасно сум скептичен за Strange New Worlds. Дури и да го наштима позитивниот тон и да се оттргне од глорификацијата на насилство, војните и дистописките бездни, ништо не гарантира дека ќе прекине да го проституира Star Trek како платформа за пристрасна промоција на актуелни политики и агенди за да се врати на порелаксирано истражување на необичните нови светови. Не верувам дека Алекс Курцман и Акива Голдсман така лабаво ќе се откажат од таа матрица или пак дека ќе го отстапат местото на компетентни луѓе за раскажување Star Trek приказни.

Star Trek: Strange New Worlds е планирана некаде за 2021-2022, се разбира ако до тогаш општеството на се распадне како во влажните сништа на Алек Скурцман. Како и да е, ако воопшто излезе, веројатно ќе изгледам епизода-две чисто да проверам дали е возможно да се доближи до традиционалниот Trek дух или ќе биде само уште една пропуштена прилика да се разбере суштината на серијалот.

Види такоѓе:

• Пишкарт
• Слободниот пад на Star Trek: Discovery
• Ќе се врати ли Star Trek: Discovery од таму каде што не бил ниту еден Star Trek претходно?
• Детоксикација од Star Trek: Picard
• Вселена, конечната граница
• Star Trek Beyond (2016) 

Детоксикација од Star Trek: Picard

Стигнав да изгледам три и пол епизоди од Star Trek: Picard и еве некое време се справувам со душевнaта нелагодност што ми ја предизвикаа. Редовната двонеделна доза Star Trek: The Next Generation од една епизода, сега е зголемена во ударни количества. Имам една дискутабилна теза која се занимава со тоа дека од вкупно 178 епизоди The Next Generation, времето успеало да сочува околу дваесетина сериозно квалитетни, што е отприлика колку една сезона. Тие ги вртам постојано последниве години и никако да ми здосадат. Доволни ми се како единствената Firefly сезона. Сега прегледувам и некои што обично незаслужено ги прескокнувам кога сркам The Next Generation. 

Не ми се сите епизоди "The Inner Light", "The Best of Both Worlds", "Yesterday's Enterprise", "Relics" или "Chain of Command". Има многу што се неугледно остарени, некои се просечни, ама има и такви што сум подзаборавил колку се стварно добри или па претходно не сум укопчал дека се. Се разбира, го земам превид и тоа што Star Trek: Picard сега додава поголема вредност и на најлошите Voyager епизоди, па веројатно поинаку ми е наштимана перспективата. Во оваа прилика ќе одвојам неколку тематски неповрзани, ама најважно е дека деновиве потпомогнаа за Star Trek: Picard полесно да ми го напушти системот.

"Clues"

"Clues" понекогаш ќе ја сретнеш вброена во некоја листа со подобрите The Next Generation епизоди, ама јас често сум ја одминувал за сметка на некои други во мојата стандардна ротација. На пат да истражи непозната планета, целиот екипаж на Enterprise губи свест на триесетина секунди. Како што прогресира епизодата контаат дека можеби биле несвесни многу подолго, а единствениот свесен за време на инцидентот, Дата, изгледа како да ја преќутува целосната вистина. Неговите мотиви се нејасни, како за екипажот така и за тебе како гледач.

Исклучиво интригантна приказна која навигира низ различни морални концепти и вешто си игра со довербата кон вештачка интелигенција. Сакам добри мистерии во фикција, а "Clues" е баш таква, супер-функционална и тензична до самиот крај. Ја имав малку подзаборавено, па успеа да ме начека неспремен неколку пати додека се лупеа слоевите што ја откриваат целата слика. Брент Спајнер е главната движечка сила во епизодава, неверојатно добро е созреан со улогата во цела оваа четврта сезона.

"Cause and Effect"

Уште една епизода напумпана со возбудлива мистерија која го фрла Enterprise во временска јамка. Екпажот преживува низ краток настан кој почнува отпочеток во моментот кога бродот неизбежно се судира со друг брод и бидува уништен. Нешто како Groundhog Day, ти текнува. Секоја интерација се одвива речиси исто и завршува со Enterprise распарчен од експлозија, но во секоја следна екипажот постепено почнува да се присетува на некои детали и да се сомнева дека тоа што им се случува веќе се има случено претходно.

Слаб сум на приказни со патување низ време, временски аномалии и дисторзии, а особено кога се причина за старите црвени униформи од филмската ера на оригиналниот екипаж да се појават во The Next Generation. Трековскиот технички жаргон тука е рокнат на најјако и не можеш да не поверуваш во науката што ја користат за да го решат проблемот што упорно ги врти во круг. За да биде уште позабавно, "Cause and Effect" завршува со заплет чија разврска е оставена на твојата имагинација.

"Unnatural Selection"

Првите две сезони на The Next Generation мене ми се најслаби. Особено втората. Да, има некои исклучително феноменални епизоди како "The Measure of a Man", "A Matter of Honor" или "Q Who", ама воглавно потешко избива над просекот. А, поради тоа што никогаш не успеав вистински да ја засакам докторката Пуласки, "помалите" епизоди од втората сезона полесно завршувале на списокот за прескокнување. На "Unnatural Selection" сега налетав сосема случајно, ја пуштив без сеќавање која епизода е точно. 

Enterprise добива повик за помош од брод на Федерацијата кој е во непосредна близина. Но, додека го пресретнат, екипажот на бродот е веќе целосно мртов од "старост", а со истата епидемија на забрзано стареење се соочува и една истражувачка колонија. Нема да помине долго пред и самиот екипаж на Enterprise да дојде во контакт со опасниот вирус. Но, наместо да почнат панично да штанцаат залихи на брашно и јуфки со репликаторот, нивниот пристап присебен, прагматичен и со специфичен трековски сензибилитет кој е дефицитирен во сериите како Picard и Discovery. Епизодата е уште еден пример за каков капетан е Пикард и на какви работи е спремен за да го заштити својот екипаж од било какви непријатности. Кетрин Пуласки има интересна емотивна приказна тука која ми го направи нејзиниот лик многу подопадлив од обичнo.

"Remember Me"

Епизода што припаѓа на мојот засекогаш омилен Star Trek медицински персонал, докторката Беверли Крашер, овој пат позиционирана во центарот на една типична Twilight Zone параноја. На Enterprise доаѓа стар пријател на Крашер кој за кратко мистериозно исчезнува од бродот. Не само што никој освен таа не го памти, туку нема никаков податок дека тој човек воопшто некогаш постоел, а не па дека се качил на Enterprise. Додека екипажот се обидува да открие што точно се случува, а Крашер веќе се сомнева во сопствениот разум, исчезнуваат и други луѓе на кои се сеќава и познава само таа.

"Remember Me" додатно се заплеткува кога ќе почне да ги снемува и ликовите кои и ти како публика ги знаеш. Тогаш веќе ништо не ти е сигурно во наративот. Епизодата, иако сезони подоцна, е тесно поврзана со една од најдобрите од првата, "Where No One Has Gone Before". Предлагам прегледување и на таа поради основата на некои од ликовите и настаните. Функционира и самостојно секако, меѓутоа некои работи имаат повеќе смисла така контекстуално. Не се сеќавам на многу епизоди со Беверли Крашер во главен фокус, па можеби оваа е најдобрата таква.

"Schisms"

Еве еден фин пример за како можеш да изведеш Star Trek со помрачен тон, а да не биде безживотно, депресивно и мизерно како Star Trek: Discovery. "Schisms" е може малку продукциски подостарена, некако чудно е изрежирана и глумата клизнува повремено дури и кај докажаните актери од редовната екипа, ама толку добро вклопува одредени Star Trek елементи во поинакви научно-фантастични жанрови со што заслужи да се најде во оваа листа.

Каде на друго место ќе видиш вонземјани што киднапираат луѓе од вселенски брод додека спијат за да експериментираат врз нив? Онака старошколски, својствено за таква класична научно-фантастична фикција од пред седумдесет години или една обична The X-Files приказна. Дури има еден крајно симпатичен вистински Star Trek момент, каде и покрај човечките жртви присутно е некакво разбирање за постапките на вонземските киднапери кои можеби се само истражувачи со различни методи од тие на Федерацијата.

Пишкарт

Не е дека сум изненаден што Star Trek: Picard е тапа. Со секој тизер и трејлер ми се разјаснуваше што ќе гледам. Star Trek последнава декада е во раце на луѓе што не знаат што е Star Trek, имаат едвај површни познавања за што е точно или едноставно не ги интересира. Едни мислат дека е акциона вселенска опера, други го користат како платформа за пласирање трендовски политички изблици. Star Trek се потпира на неколку јасни столбови кои тука се речиси комплетно отсутни, а ако ги замениш со било што друго, тоа повеќе нема да е Star Trek. Жал ми е што ова се случува со франшизата и тоа баш во време кога на светот му е најнеопходни вредностите за кои се залагал Џин Роденбери.

Star Trek: Picard е уште една пропуштена прилика и последната можност за Патрик Стјуарт да се врати во униформата на Жан-Лук Пикард за уште една авантура. Скурцана е најдобрата шанса Star Trek да се врати на сопствената траекторија. Жално е да гледаш како таков авторитетен дипломатски лик ко Пикард, легенда во Федерацијата и Старфлит е сведен на несмасна карикатура без ничија доверба и поддршка и тоа многу често во име на исфорсираниот диверзитет кој беше метастазата и на Star Trek: Discovery. 

Некогаш големиот капетан Пикард сега е позициониран како аутсајдер кој застанува пред некаков нефункционален систем во општество што повеќе личи на нашето денешно отколку на утописката иднина од каде што ни е познат. Не знам која е оваа кретенска креативна одлука да се антагонизираат есенцијалните елементи од Star Trek, ама веројатно ќе треба да почекаме на неизбежниот финансиски колапс на серијата пред одговорните за овој преседан да бидат отпуштени. Или обесени нели, баш како што овој денешен Star Trek нѐ подучува дека сите конфликти може да се решат со насилство.

Не разбирам која е придобивката од занимавање со денешни проблеми триста и кусур години во иднината. Нели Star Trek треба да е над ова што сме денес и да се соочува со неприликите на пософистициран начин? Како е возможно секој Star Trek од Enterprise навака упорно да се сопнува и тркала наназад?

Дополнително, серијата гради и еден вештачки свет околу Пикард преполн со за него блиски, а за нас комплетно нови ликови. Прави исклучително аматерски напори да ја престави неговата врска со нив како стабилна и емотивна преку евтина експозиција, која никако не успева да проработи. Сега ние како публика треба магично да сме убедени во историјата на Пикард со оваа багра која му се обраќа со "Џеј Ел", затоа што сценаристите цврсто веруваат дека двајца ликови се блиски ако си се викаат по надимаци.

Покрај тоа што врските помеѓу ликовите, па и самите ликови често, едвај имаат некаква логика, ни самата приказна не успева да се додржи сама. Идејата Пикард да замине на ваква "забранета авантура" е крајно неинспиративна. Милион пати сме го виделе и тој бунт на малиот човек кон големиот злобен естаблишмент и жално е што многу од луѓево што ги пишуваат овие гомна не можат да се дистанцираат од тоа. Баш Star Trek не треба да паѓа на нивото на скорешниот Star Wars кој мисли дека му е потребен негативец како Империјата за борбата на главните ликови да биде значајна. Изгледа е тешко да му најдеш занимација на Жан-Лук Пикард без оштетен Старфлит.

Три епизоди од само осум беа потребни за најпознатиот капетан на вселенски брод да отиде во вселена. Алал. Во нешто чија основа е сплотено човештво и истражување на вселена, нови светови, нови цивилизации, повеќе време се потроши на телевизиски политички интервјуа кои ги рефлектираат ставовите на Патрик Стјуарт за Трамп и Брегзит. До таму е стигната работата. Ова е Star Trek и целата мејнстрим поп култура денес, ама мислам дека се гледа крајот. Профитот паѓа како што расте присилното пикање на политички агенди сегде и верувам дека набргу ќе почнат да се стабилизираат големите франшизи. 

Не е Star Trek ова. Не е ни Пикард. Го гледам Патрик Стјуарт, ама e отсутен ликот што го познавам. Изнемоштен, беспомошен и неприфатен, опкружен со некои нови досадни ликови за кои серијата тврди дека му се стари пријатели. Уште пелени не му сменија до сега. Не знам, и Индијана Џонс беше стар во Crystal Skull, па пак беше Индијана Џонс. Не беше странец на кој му се издерава кој стигне или нешто. Овој Пикард тука многу често е полошо конципиран и од Лук Скајвокер во The Last Jedi.

Исто како и канцерозното Discovery, ова нема никого да инспирира или поттикне за било што, а најмалку да го заинтересира за наука, за како да ги прифати различностите или да се потруди да направи промена за подобра иднина. Со оглед на тоа што се расфрла со вулгарности, не е ни за деца. Празен, шкарт продукт кој нема никаква допирна точка со Star Trek освен што се вика така. Не е изговор "брат, Пикард е - како може да е лошо?". Прекинувам да трошам време на серијава. Го обожавам Патрик Стјуарт и не сакам ова да ми се последните спомени од него кога ќе умре.

Слободниот пад на Star Trek: Discovery

Има една сцена на крајот од Star Trek Generations филмот каде што Ентерпрајз се бори со Клингонци. Иако ја добива битката, Ентерпрајз е сериозно оштетен и приморан да ја одвои чинијата што е стандарден механизам на бродот при такви итни ситуации. Но, експлозијата од ворп јадрото ќе го лансира во атмосферата на една планета чија гравитација ќе го повлече во сигурна пропаст. Нема жртви, ама тој иконски модел на Ентерпрајз е засекогаш уништен. На сличен начин истурка и првата сезона на Discovery во обид да го врачи Star Trek на следната генерација.

Целата таа прва сезона правев напори да го засакам овој нов пристап кон Star Trek, а во неколку наврати дури и ми успеваше. Решив да прифатам помрачен, депресивен Star Trek каде што истражувањето и иновативните научни концепти се заменети со тензична војна и напната драма, со надеж дека серијата гради некаква основа за порелаксирана следна сезона. Сепак, бродот се вика Дискавери и неговата мисија е истражувачка, нема потреба да биде толку активно инволвиран во воени конфликти. Крајот на првата сезона го елиминираше ликот за кој најмногу навивав и ја гледав серијата, ама ме занимаше кoja е следната дестинација на Дисквери.

Глуп сум што се изненадив кога видов дека дестинацијата е всушност 2019 иако технички приказната е сместена во 24-ти век. Star Trek сега постои во оваа ера на исфорсирана политичка корекност каде што сите сме еднакви без оглед на боја, вера, нација и пол. Каде што сите сме сплотени против најголемиот непријател на светот - белиот хетеросексуален маж. Белиот маж кој се осмели вербално да се спротистави на лик со поинаква боја на кожа и пол од неговиот и инстантно загина бидејќи тоа е забрането денес.

Конфликтот не ни беше поврзан со раса, религија или пол туку беше од техничка, професионална природа. Во вистински Star Trek ликовите кои имаат ваков тип на конфликт обично на крајот од епизодата би го решиле и тоа би послужило како една лекција за публиката. Овде разврската беше брутална насилна смрт проследена со гласни аплаузи. Можеби немаше ни да го приметиме ова да не се дигнеше толку голема галама.

Види, Star Trek секогаш бил изграден од диверзитет и прогресивна струја. Уште од 1966. Тоа му е и основниот концепт, дека ако се споиме како човештво со една цел ќе стигнеме до ѕвездите. Екипажот на секој брод секогаш бил со мешан етнос, капетанувале жени и црнци и никој никогаш немал проблем со тоа зошто било природно вклопено. Но, никој не ти се дерел во фаца да ги приметиш прогресивните политики и ниту една раса или пол не бил потиснат за да се потенцира некој друг. Ова не е проблем само во Star Trek, туку и на многу други места. The Last Jedi го прави истото со женските ликови, а колку што сум во тек - и актуелната сезона на Doctor Who.

Како веќе никој да не се грижи да создаде повеќеслојни забавни ликови, ликови кај кои ќе се потенцираат инспиративни човечки особини. Очигледно битно е само да се жена, по можност и малцинство, додека другите особини и постапки може да се помалку важни за приказната и самиот лик. Мајкл Бурнам имаше поголем потенцијал од ова, а сега во втората сезона е комплетно потоната во "Мери Су" третман. Секогаш знае најдобро и секогаш нејзиниот збор мора да е последен. И што е најбитно, секогаш знае подобро од мажите.

Вакви ликови се толку чести во последно време што мислам дека ова е преставата на моменталниве сценаристи и продуценти за "силни женски ликови". Нема веќе Елен Рипли, Сара Конор... Мислат дека за женски лик да е денес "силен" мора прво да откине нечии јајца. Како да не може да е "силен" и "независен" лик со други својства. Ако се осмелиш да го критикуваш ова, тогаш ќе те покажат со прст како гомно расистичко шовинистичко конзервативно.

Но еј, тоа е она што се случува кога ќе го соголиш цел Star Trek од тоа што е и ќе го користиш како медиум за насилно туркање на агенда против "токсична машкост". И првата сезона знаеше да се расфрла со специфична пропаганда, меѓутоа кога е дел од погуста мешавина од други идеи е помалку приметно и наметливо. Кога научниот или фантастичниот аспект на Star Trek е едвај видлив, останува само ова - обидот да се капитализира либералната политика. Никој не се осмелил да збори против Џејнвеј, првата жена капетан која е главен лик во серија. Можеби затоа што беше поинаку напишана, па нејзината "независност" и "сила" беше очигледна без некој да ни нацрта.

Овие неискрени мотиви не се единственото нешто што ми пречи во Star Trek, ама се толку втемелени во сезонава што не можам да ги игнорирам. Можеби ако имаше приказна подобра од претходната Клингонска војна немаше да ги приметиме. Discovery откако го уби Лорка наместо да создава нов материјал со сопствените ликови, посегна по екипажот на Ентерпрајз. Легендарниот Кристофер Пајк сега командува со Дискавери, а Мајкл го бара нејзиниот полу-брат Спок. Иако беше неизбежно серијата да се судри со нејзините претци, не очекував дека ќе се обиде да се потпре на носталгија. Уште еден доказ дека Дискавери слета во 2019 каде што мислат дека препознатливоста на брендот е побитна од суштинскиот квалитет. Спок е бренд, луѓе го асоцираат Спок со Star Trek и луѓето зад серијата си мислат дека тоа е формулата за успех.

Пајк е за џабе дојден во приказната, eве веќе четири-пет епизоди. Мајкл е секако попаметна од него и препоставувам дека на крајот од серијата и официјално ќе капетанува со Дискавери. Напред жени! Тоа сака да го продаде серијата така? Како порано што деца се инспирирале од Кирк, Пикард и старите екипажи да стануваат научници, доктори и астронаути така и Star Trek: Discovery сигурно си замислува дека има придонес кон истото. Демек, еве ние го гледаме нејзниот пат до капетанското столче сега. До сега видовме како жена ја превзема Клингонската Империја, a друга Одделот 31.

Не верувам дека било кој на светов може да се инспирира од ликови на кои вештачки им се вбризгуваат позитивните карактеристики или се потенцирани со потиснување туѓи мислења и постапки. Не е само Мајкл таква, речиси на сите такви ликови им се гледаат конците од кројот. Тили на пример e полничка и со тоа мислат дека рушат некаква општа претстава за идеално женско тело. До овде ли дојде Star Trek? Ќе го балансира сексизмот од Voyager и ќе отплаќа стари долгови.

За жал, сигурен сум дека нема спас. Изгубив секаква волја после неколку епизоди и не ми личи дека ќе стане подобро. Не само поради овие смешни родови политики и социјално ангажирани глуметања,  туку и приказните. Не можам да најдам ништо интересно зошто ништо не се ни случува, ниту пак има некој лик што ми е доволно поднослив за да го следам. Без Лорка е некако празно, а Пајк не смее да писне од бучните протести за човекови и вонземјански права на палубата. На крајот, па што ме заболе за Пајк кога и онака ја знаеме неговата судбина и покрај тоа што ова се одвива во некој сосема трет тајмлајн?

Во вторава сезона бидејќи ги немаат Клингонците како главен непријател, се трудат да измислат нов. Не ме интересира што се случува со Спок и што е Црвениот Ангел. Не ми е забавна псведо-науката што ја презентира серијата. Дали воопшто има тука некој сценарист што се занимавал со научна фантастика или сите претходно пишувале тинејџерски драми и петпарачки мистерии? Не ми треба тензија и пет епизоди приказната да тапка во место, ниту па буквално да враќаат мртви ликови. Секоја втора епизода некој умира и го враќаат во живот. Некогаш враќаат и ликови умрени и во претходната сезона.

До тука беше моето дружење со Discovery. И, онака повремено ја гледам оригиналната серија и The Next Generation, па ова лајно стварно не ми треба да ми губи саат време неделно. Еве, од сега па натаму ќе фрлам и Deep Space Nine во мојата неделна Star Trek доза и тоа е тоа. Ова не станува подобро и никогаш нема да си ја постигне целта. И, не, не е изговор дека првите сезони на секој Star Trek биле лоши. Друг концепт на серии и жанрови се. Discovery ни со дупло поголем буџет и дупло помалку епизоди не успева да биде Star Trek. Нека го за фановите на The Last Jedi и Supergirl. Живејте си долго и просперирајте.

Ќе се врати ли Discovery од таму каде што не бил ниту еден Star Trek претходно?

Со деветтата епизода, Star Trek: Discovery се закотвува во следните два месеци, па нема подобро време од сега за да се почне со консолидирање на впечатоците од првиот дел од сезоната. И, покрај шашавиот почеток и неисполнетото ветување за "Star Trek каков што го знам и сакам", секоја недела си делкав епизода по епизода. Како што течеше серијата така и мојата перспектива се прилагодуваше на насоката во која Discovery одлучи да спичи со егзотичниот погон на спори. Ако ме прашаш каква беше вожњата, нема да знам прецизно да одговорам. Некогаш си ставав Емесан К во газот, некогаш не сакав да си одам од таму каде што ме донесе. 

Мислам дека не сакам да го прифатам фактот дека серијата ми срасна за срце, иако во повеќе наврати ми направи да се осеќам како на распит во Клингонска ќелија. Да, никој не побара приказна со воен конфликт кој претежно мирољубивото Star Trek истражување на вселената го претвора во стресен кошмар, но додека барав што овде останало од Џин Роденбери, приметив дека сум веќе закачен. 

Да си подадеме и ние рака со Star Trek: Discovery

 

Секако дека се смеев на "Вулканските логички екстремисти", ама затоа па се радував како мало дете на епизодите со Мад. Не само што Реин Вилсон е одличен во улогата, туку и ликот е супер адаптиран да оди во прилог на целиот затемнет, валкан амбиент. Оргиналниот Мад можеби функционира како комичен лик во околината на Кирк и Спок, меѓутоа овде е успешно трансформиран во допадлив психопат. Харизмата на Вилсон прави дури и да навиваш за него. Веројатно тие две епизоди ми се омилените до сега. 

Третата во која видов малку Star Trek е онаа кога посетуваат друга планета. Серијата толку не може да крене глава од војната со Клингонците што нема епизоди со мисии на други планети каде што би откривале "нов живот и нови цивилизации", па можеби жеден за такви, си ја сркнав без проблем, иако повторно причината за слетувањето беше ебениот конфликт. Крајно забавна епизода која не само што не се занимава со антропоморфна форма на живот, туку беше и фино визуелно освежување зошто оќорев од неосветлените ентериери на тие два единствени бродови што Discovery ги шалта низ сцените. Се надевам дека вториот дел од сезоната ќе донесе повеќе вакви епизоди. 

Не дека имам толку голем проблем со тоа како изгледа серијата, веќе ми е јасно дека нема да видиме шаренила и успеав да се навикнам на стилот, ама ми здосади да ги гледам истите сетови цело време. Разбирам дека и приказната го наложува тоа, ама убаво е екипажов да стапне и на друго место повремено. А, кога веќе ја спомнав приказната, уште не можам да простам каде е хронолошки сместена. Кога веќе решиле да газат по континуитетот, можеа да одлетаат безбедно после настаните во Nemesis и таму да си прават што сакаат. 

Моите штреберски чувства беа повредени во моментот кога испадна дека Клингонците не знаат што е универзален преведувач. Какви се овие Клингоци тогаш и како комуницираа во Enterprise ако ова е во истиот универзум? Мислам, немам проблем со тоа како изгледаат, ниту со нивната обвновена митологија, ама вакви глупи ситници лесно ме вадат од такт. Исто и оној ако испадне дека е маскиран Клингонец, што го спасија во првата епизода со Мад. 

Ете, не знам ни ликовите како се викаат. Го знам Лорка и го знам тој високиот вонземјанин. Мора серијата да превземе нешто и околу ова. Разбирам дека форматот не дозволува така лесно епизоди фокусирани на еден лик како би го запознаеле подобро, ама побогу како се вика таа со црвената коса и имплантот на фаца? Лорка е цар, мило ми е што конечно доби повеќе внимание од претходно, дури некогаш е во поголем фокус и од црнкињата одгледана од Вулканци. Каде на друго место ќе видиш толку заебан капетан што си става капки во оштетените очи за да види спектакуларна експлозија на непријателски брод? Цар.  

Ме занима како ќе се движи понатаму. Интересно е. Да, не е најдобро, не верувам ни дека ќе стане стандарден Star Trek, веќе е предалеку од таму. Можеби конфликтот со Клингонците ќе спласне, па како што рече Лорка, ќе може целото знаење што е производ на војната да се искористи во цели од кои Федерацијата ќе има некаков научен бенефит. Или може ќе тераат како Battlestar Trek до крај. Сеедно, останувам до каде и да оди. Никогаш Star Trek не бил ваков претходно, а сакам да знам која ќе биде крајната граница во случајов.

За почетокот на Star Тrеk: Discоvеry

Толку многу сакав да ми се свиѓа Star Trek: Discovery што ги свртев неколку пати првите три епизоди за да најдам нешто што ќе ме привлече, а да не е само визуелниот спектакл. Иако немав никакви очекувања, малку се надевав дека и во 2017 Star Trek може да биде онаков каков што Џин Роденбери го замислил. Инспиративен, оптимистички и со утописки визии за иднината. Но, не баш. Очигледно Discovery е продукт на своето време, каде што дипломатските потези и етичките квалитети на Пикард се заменети со валкан воен конфликт помеѓу Федерацијата и Клингонците. Форматот на серијата е прилагоден по денешните телевизиски стандарди, но со тоа сум сосема океј.

Најголемиот проблем со Discovery ми е тоа што е повторно со дејствие сместено пред оргиналната серија. Веќе го видовме тоа во Enterprise, а ни Џ.Џ. Абрамс не се прекрши да ја однесе приказната понапред. Star Trek е петнаесетина години надвор од своето природно телевизиско живеалиште и сега кога е пак таму, големото враќање е повторно со чекор наназад. Не ми смета тоа што технологијата изгледа помодерно, ниту освежениот изглед на Клингонците, секако дека не очекувам стиропорни карпи на планетите и шарени сијалички на бродовите, меѓутоа кога веќе визуелниот дел е толку напреден, што беше проблемот приказната да се одвива години после Voyager?

Првите две епизоди едвај ги сварив на првото гледање. При следните процесирања ми се разјасни колку всушност се полни со вулканска логика ако го земеме во предвид современиот пазар и она што според извршните продуценти е Star Trek во денешно време. Џ.Џ. Абрамс ја редефинираше франшизата за нова публика. Без разлика колку старите штребери загризаа, а според бројките профит, имаше и од таму доволно стврднати брадавици за тоа да доживее трилогија, на помладата публика им се понуди еден поинаков, акционен Star Trek облик. Discovery гради баш врз истото, обидувајќи се да задоволи повеќе генерации со различна претстава за Star Trek.

Кога ќе го додадеш и трендот со "замрачена" телевизија и општо моменталниот тон на поп кулутрата денес, идентитетот на Discovery комплетно е оправдан. За тој старошколски дух, ете имаме The Orville, но тоа нека остане тема за некоја следна прилика. Диверзитетот никогаш не бил стран за Star Trek, не ни очекував екипажите на бродовите да бидат фокусирани на нешто друго освен жени и малцинства, но изненадувачки ми е тоа што првпат капетанот на бродот ја нема главната улога. Но, денеска од поп културата се научивме да навиваме за измачени протагонисти со помал статус, така што веројатно и ова е океј.

И, покрај сите овие работи, Discovery изгледа како пропуштена прилика. Да, третата епизода даде ветување дека е можно и во таков гнасен сетинг да се истражува "нов живот и нови цивилизации", но мислам дека тој календарски лимит што самата приказна го наметнува, ќе ја спречи серијата комплетно да отиде таму каде што не била ниту една друга Star Trek серија до сега. Секако, голем испад нема да ме изненади, но не верувам дека ќе е нешто што би можело да има големо влијание на универзумот изграден со петте серии и десетте филмови претходно. Има еден супер момент за тоа како потребите на војната ја придвижуваат технологијата напред и го собираат научниот крем, па се надевам дека ќе пристапат посериозно кон ова како основа за понатаму.

Третата епизода беше многу повеќе Star Trek од шашавиот пилот, иако претежно изгледаше како омаж на популарна научна-фантастика. Приметив влијанија од Alien, преку Battlestar Galactica, па дури до The Expanse, кои случајно или не, беа присутни. Единствената нова работа, со скенирањето на здив за идентификација и не беше толку импресивна за да инспирира деца кон наука кои подоцна ќе го менуваат светот, како што нели, тоа ефективно го постигнуваат претходните итерации на Star Trek. Тој момент ми фали, не е доволно само да биде забавно. Има доволно други серии кои го нудат ова што моментално го гледам во Discovery.

Останувам да гледам и понатаму, не сум толку многу разочаран од почетоков за скроз да баталам. Каква и да е во моментов, возбуден сум што воопшто има нова Star Trek серија. Допрва треба да ме запознае и натера да се грижам за ликовите, па и да ме убеди дека грешам во врска со приказната и целиот контекст. Можеби сепак има 'вистински' Star Trek некаде под целото ова кој допрва ќе ми биде откриен.

Вселена, конечната граница.

Последниве недели сум инфициран со Star Trek како да сум пак средношколец. Мислев се повлече ова изминативе неколку години, ама очигледно било хронично. Изгледав од сè по малку. Претежно ствари што ми биле измеѓу добри и добри на граница со религиски Trek фанатизам. Одамна ми стана јасно дека Voyager и Deep Space Nine се воглавно досадни и застарени, со најглупите ликови во цел Star Trek, со исклучок на неколку епизоди. Затоа и ќе продолжам да ги игнорирам.

Не само што по смртта на Џин Роденбери не се најде некој што точно ќе знае да ја пренесе неговата визија и идеја, туку општо целата актерска екипа е катастрофална и не функционира добро заедно. Том Парис? Хари Ким? Ниликс? Одо? Веројатно е интересно кога си длабоко навлезен и ќе голтнеш сè што ќе исфрли ворп погонот, меѓутоа со неколку чекори понастрана нештата изгледаат многу поразлично. Некои почнуваш да ги цениш на друг начин, остатокот гледаш колку е лошо скрпен.

Одбрав неколку од најдобрите The Next Generation епизоди, нешто од Enterprise, некоја епизода од оргиналната серија и секако филмовите. Тие пред Абрамс да стапне во франшизата. Еј, дури имам и нова перспектива за неговиот прв Star Trek што го имам серено од тука до Делта Квадрант, ама да одиме по ред.

Сите TNG филмови се срање. Сите до еден.

Дури и First Contact? Да, дури и First Contact. Особено First Contact. Најголемиот проблем со The Next Generation филмовите е што некој одлучил дека Star Trek треба да е акционен. Океј, тоа е сосема во ред. Меѓутоа кога имаш екипаж и капетан како Пикард кој претежно ги решавал препреките на смирен и цивилизиран начин и го трансформираш во акционен херој, едноставно не функционира. Дури и кога заканата се Борги што речиси му го упропастиле животот. 

Moжеби First Contact нема ракета што од површина на планета погодува сонце за неколку секунди и приказна со слични дупки доволно големи за да соберат цела Федерациска флота низ нив, ама има ликови кои воопшто не личат на самите себе. Динамиката е сосема поинаква од таа во серијата. Постапките на Пикард се смешни. Во серијата речиси сè што прави има некаков морален контекст. Овде нервозно крши стакла со пушка, пука низ холодекот... Јасно ми е дека идејата била да се предизвика Пикард на друго ниво, ама не е ништо повеќе од акција за фрлање пуканки во уста.

Или веројатно затоа што улогата на Пикард во овој филм била напишана за Рајкер, меѓутоа Патрик Стјуард се побунил да превземе, па резултатот е лоша адаптација на ран драфт од сценариото. Исто како и сите изговори за Ворф да е присутен на бродот во овие филмови, иако службата му е на сосема друго место. 

Приказната е уште на сам старт дупка сама по себе. Зошто Боргите одат назад во времето баш во тој момент да ја асимилираат Земјата? Зошто не кога едвај има развиена технологија? Зошто Федерацијата го изолира Пикард од битката со Боргите кога очигледно точно знае каде и како да ги нападне? Како Федерацијата станала толку глупава измеѓу филмов и последната епизода на The Next Generation? Сите настани во First Contact се случуваат само за да го придвижуваат напорното дејствие, без грам логика.

Филмовите со оргиналниот екипаж функционираат. Далеку од добри, меѓутоа концептите се врв. Првиот филм со V'Ger содржи една од најдобрите Star Trek идеи во историјата на франшизата. Причините за мисиите се издржани, ликовите имаат значителен прогрес и се однесуваат својствено, а има и храбри ризици како The Voyage Home, колку и да се тапа. Nemesis, последниот филм сo TNG екипажот, е повеќе римејк на The Wrath of Khan отколку Into Darkness.

Star Trek филмот од 2009

Кхм. Кога филмов беше актуелен, бев оток во врска со Star Trek. Не само што безусловно бранев сè што имаше Trek во насловот (ова го објаснува Клингонско-Англискиот речник што го имам дома на полица), туку кај смееше да има нов Кирк без јас да го одобрам, нели. Зошто го прават филмот за мене и сличните да не задоволат, никако за профит. Сега кога си го читам постот каде што сум изразил... негативни чувства, ми е незгодно. Би си се погалил по глава, додуша. Наивен, млад и со верба во филмската индустрија и општо подобра иднина. 

Можеби ги навикнав ликовиве, можеби научив да не сум толкава болка во газот и да ги гледам стварите пообјективно. Star Trek на Абрамс не е ништо повеќе од римејк на оргиналната серија. Не е продолжение и тоа итро го маскира со одвојување на Prime универзумот во тој што сега е познат како Kelvin. Да биде Star Trek, ама и во исто време да не биде. Нешто како сите оние римејци на стари серии што не беа успешни. 

Задачата на Абрамс била да ја направи франшизата "повторно кул". Направил забавна акција. Нешто што ете никогаш не успеа со екипажот на TNG. Не знам јас што сум очекувал од ова. Да има сет од пластични карпи што актерите ќе ги помрднуваат ненамерно? Џин Роденбери да го клонираат од пепел, да ми понуди утопија и да го уништи капитализмот? Нов екипаж кој што ќе оди каде што никој претходно не бил? Термините "препознатливост на бренд" и "сигурен профит на бокс-офис поради истото" очигледно не ми биле доволно јасни. 

Сега кога се, можам полесно да изберам дали ќе ги изедам или не. Ќе се спружиш под ќебе и ќе уживаш два саати во пиу-пиу во вселената. Барем не е глуп филмот како што мислев и како што е First Contact. Осеќам како ми дишат Трекис во врат сега, ама кој ги ебе. Супер е филмов. Еве, си ги пикам сите лоши зборови што сум ги кажал последниве години директно во газот.

Enterprise не е *толку* лоша серија

Освен кога е, а се случува почесто. Веројатно затоа едвај издржа четири сезони. Некако сум приврзан за Enterprise. Како и со филмовиве од погоре, ама па не ме гледаш како имам фини зборови за нив. Enterprise почнав да гледам кога четвртата сезона беше во тек, некаде 2005. Проверив деновиве дали ми е уште забавна сезоната, испадна дека да. Можеби серијата не беше најинвентивна секогаш, меѓутоа беше различна од VOY и DS9. Да, Арчер е често нестабилен капетан и никој не би се качил на брод со Скот Бакула, ама барем проба да се врзе со постоечкиот универзум.

Четвртата сезона го прави баш тоа. Ги исправа челата на Клингонците, ја продлабочува приказната со супер-луѓето на Кан, па дури има и една епизода во mirror universe каде што екипажот носи TOS униформи. Кул е. Ги нема грандиозните утописки концепти и визионерски идеи за светла иднина како оргиналната серија или возбудата и оптимизмот кој е во TNG, но некогаш кога ќе се обиде, успева да фати некоја паралелна линија со нив. Барем е забавна и нема Ференги на бродот.

Star Trek: Discovery во 2017

Пред една година беше најавена нова серија. Star Trek: Discovery. Тоа ќе биде чудна кратенка. Уште нема ни инфо за кастингот, премиерата е закажана за мај 2017, а сите информации кои се во моментов достапни звучат некако... различно? Можеби е добро тоа. Додека серијата е оптимистичка наспроти "мрачна и валкана" како што наложуваат денешните трендови, јас сум океј. На крајот, ова е шанса да го добијам тој Star Trek што сум го барал во 2009. Немам очекувања што може да ми бидат срушени, така што можеби ќе сум изненаден.

Серијата ќе има различен формат. Ќе има една приказна низ цела сезона од десетина епизоди и ќе биде од перспектива на првиот офицер, наместо капетанот. Главен женски лик, тоа е исто кул и модерно. Единствено проблематично е тоа што дејствието ќе биде сместено во временскиот период помеѓу оргиналната серија и Enterprise. Не знам зошто си ставаат такво техничко ограничување, но океј. Мислев Star Trek треба да оди напред во иднината или тој сон почива заедно со Џин Роденбери?

Уште еднаш за Star Trek Into Darkness

Две години откако прв и последен пат го гледав Star Trek Into Darkness, се одлучив да му дадам втора шанса и еве ме сега со поинаква перспектива. Сигурен сум дека Star Trek Beyond има некаков удел во ова мое ново расудување, ама исто така пројде и доволно време за да фино да отстои целиов овој нов Star Trek на Џар Џар Абрамс. Ми се свиѓа Beyond. Уште стојам на тоа дека е најдобриот од сите овие три. Но, со чекор наназад и ново гледање на кое не ја донесов мојата огорченост од првиот дел, ќе заклучам дека Into Darkness е стварно солиден филм. Во некои моменти и одличен.

Можеби не совршен како Star Trek, но ајде за атер на аголот, да речеме дека е засебна ствар. Барем како што одминуваат годините, некако уште повеќе се одвојува од "класичниот" Star Trek и си завзема некој свој поцврст облик. Затоа и се потрудив да го погледнам Into Darkness како нешто што не е дел од голема постоечка франшиза. Тогаш некои работи самите ми се открија. Дури и оние точки каде што се допира или се обидува да оствари контакт со истата таа франшиза, макар биле и обичен фан-сервис.

Да, ќе се согласам со себе дека има е преполн со дупки во приказната. Мислам, самата причина која го става наративот во погон нема некоја смисла. Добар дел од работите кои се случуваат низ филмот, некогаш се без посебна логика. Зошто некој воопшто би будел тип смрзнат 200-300 години со надеж дека од него ќе изнуди помош околу модерна технологија? Пресвртите низ дејствието се премногу на број за секогаш да си поеднакво изненаден (доколку се разбира, успеат да воопшто да те изненадат), но сите овие работи Into Darkness се труди фино да ги замаскира со брзата динамика на самиот филм.

Можеби филмот не ги исполнува критериумите за да биде општо квалитетен, во сечија книга. Но, компромисите што ги направив за да прогледам низ прсти на реализацијата, ми овозможија да го уживам на различен начин, па некои добри елементи полесно ми дојдоа во фокус. Ќе морам да ги расцепкам на неколку делови за да можам поефикасно да ги потенцирам. Ајде тогаш...

Каааааааааааан!!! 

Кан како негативец, изгледа како евтин трик да се придобие и стара публика. Во суштина, тоа и е. Од толкав, пеесетина години граден континуитет, да направиш благ римејк на The Wrath of Khan не баш најимагинативната работа на светот, а особено кога станува збор за Star Trek. Можеби побезобразно е што филмот и студиото, се обидоа да го протнат како нов лик за да се обидат да ја шокираат публиката со откритието, но во самата приказна нема прави некаков поголем импакт.

Драматичната пауза на Бенедик Камбербеч кога го открива вистинскиот идентитет пред екипажот на Ентерпрајз е битна само за дел од публиката. Кан на тие ликови не им значи апсолутно ништо, зошто првпат го гледаат и слушаат за него. Покрај очигледниот флерт на сценаристите со старата публика, има и некој неуверлив момент кој објаснува зошто Кан има таен идентитет, но кога веќе ти станува јасно која приказна ја гледаш, целото тоа пука по рабовите.

За среќа, начинот на кој е напишан Кан и претставен како негативец е беспрекорен. Сакам негативци што личат на вистинска закана, негативци што ќе ги мразам од дното на душата. Што ќе се предизвик за протагонистите. Од ова страда Doctor Strange ете, најсвеж пример на кој може да се сетам. Но, овој Кан тука е брутален и суров. Кога ќе видиш дека не реагира на боксовите на Кирк и ќе најави дека е спремен да гази врз ладните лешови на екипажот на Ентерпрајз за да го добие тоа што го сака, знаеш дека влогот е голем. Перформансот на Камбербеч е совршен.

Кирк и Спок 

 

Упорно тврдев дека не постои хемија меѓу овие нови Кирк и Спок. Можеби зошто Квинто не ми беше тој Спок што го сакав да го добијам, не знам. Но, Into Darkness се труди да добро да го воспостави нивното пријателство и покрај тоа што корените никаде не може да се видат. Кога точно се зближија? Не памтам такво нешто во првиот дел. Овде не само што е опфатена таа меѓусебна динамика, туку и ликовите растат некако природно. Кирк на почетокот на филмот е искаран од надлежните дека е неодговорен и несериозен капетан кој ги почитува правилата кои само него му одговараат. Спок пак, од друга страна, ги почитува до степен да е спремен да го остави и Кирк да умре само за да не ги прекрши. Исто така, Спок со неговото Вулканско надмудрување на непријателот, успева да си ги оправда и името и ликот.

Низ цел филм е убаво и природно разработено тоа. Како Кирк ги применува лекциите (до одреден степен, но сосема доволно), додека Спок се осврнува кон својата човечка страна и го воочува пријателството и жртвите некогаш потребни за тоа да опстои цврсто. Сцената на крајот која ја емулира истата, само со обратни улоги, во Wrath of Khan е убедлива. Иако е јасно дека Кирк нема навистина да умре, но на нов начин е доловен тој емотивен аспект. Кога Кирк вика "I'm scared, Spock... help me not to be... how do you choose not to feel?" не можеш да не го осетиш ладното по р'бет. 

Би сакал да можам да го кажам ова и за остатокот од екипажот на Ентерпрајз, но сепак не функционира толку добро. Некогаш е сериозно супер, сепак Абрамс има огромно искуство со хендлање група на актери и ликови во одредена ситуација, меѓутоа често некои ликови не се доволно искористени или одмараат на клупа додека дојде нивниот момент. Beyond, на пример, многу елегантно го реши овој проблем, делејќи ги на помали групи, секоја со јасна цел.

Режијата на Абрамс

Ова е дефинитивно најдобриот филм што Абрамс го има режирано и ова е од уста на некој што му ги изгледал сите. Да, подобра е и од Star Wars: The Force Awakens. Од почетокот на филмот, кога дел од екипажот е на примитвната планета, кадрите се феноменални. Секоја сцена е полна со детали, флуидна, динамична и забавна за гледање. Нема момент каде што зеваш или губиш фокус. Најдобар пример ми е сцената кога доаѓаат кај Клингоците. Камерата е мајсторија. Ја враќав сцената за да ја гледам пак и да анализирам што се случува. Брилијантно е. Минатиот пат кога го гледав филмот, бев премногу окупиран со изгледот на Клингоците за да го приметам ова.

Дури и акционите сцени се забавни за гледање, а во вакви блокбастери често знаат да се напорни. Некогаш не можеш ни да следиш што се случува, зошто специјални ефекти летаат наоколу. Тепачката на крај меѓу Спок и Кан не е баш најивентивна, но деталите околу некако ја полнат целата сцена, а сепак фокусот е задржан на главното случување. Спореди со Кеноби и Анакин во Revenge of the Sith на пример, или сличен филм со пресметка од ваков тип. Абрамс можеме да го мразиме колку сакаме за идеите, ама неоспорлив е фактот дека добро знае што прави со камери.

Референците кон постоечкиот Star Trek универзум

Добро, ова е нормално, Star Trek филм е. Но, некогаш е ептен очигледен фан-сервис. Да бев расположен за јадење гомна, сигурно ќе пишев дека самиот филм е фан-сервис. Кога си го прочитав претходниот пост за Into Darkness, спомнав дека искористеле фора од претходниот пат со црвените униформи и колку е тоа лошо. Овој пат, само се насмеав и тоа е веројатно.. добро? Иронично, Антон Јелцин изгина годинава. Летоска реков дека ќе чекам да пројде време од неговата смрт за да можам да се заебавам како ја спасил Земјата од неговиот неталент. Пројде ли?

Има и Трибл во Into Darkness. Кул детал. Не само што искористиле култно суштество од Star Trek универзумот, туку и служи како нешто што ја расплетува приказната. Дискутабилно колку сето тоа има логика, но ајде да претпоставиме дека Бонс и покрај тоа што имаше 72 тела на супер-човек, веруваше дека само крвта на Кан што ја тестираше на Триблот може да го спаси Кирк.

Краткото појавување на Нимој е сосема непотребно, бидјеќи екипажот не учи ништо ново од него. Да, Кан е лош и едвај се справиле со него. Не беше Кан толку заебан негативец колку што можеби филмот се обидува да го претстави, ама ајде, нека биде така. Ако другата намена на Нимој била за да ја потсети публиката дека ова дејство е во универзум паралелен на тој Star Trek што сите го знаеме и сакаме, во ред е. Прифаќам.

Клингоците ќе ги сфатам како уште една работа со која Абрамс одлучил да го збогати светот што го создава. Немаат некоја поголема улога од тоа да создаваат дополнителна тензија која може да експлодира во војна. Тука мислам дека е испуштена супер прилика за тоа што можеш да биде Beyond, но океј. Зар не би било тоа најголемиот фан-сервис? Да ги вратат Клингонците како негативци? Можеби во иднина. Новиот изглед им е чуден, повеќе изгледаат како генерации наназад да се расплодувале со Кардасијанци. Се надевам ако се решат да одат со Клингоци во следен филм, дека ќе имаат изглед поблизок до тој што сите го знаеме.

На кратко, да сумирам. Star Trek Into Darkness е добар акционен блокбастер што дефинитивно заслужува повеќе шанси. Темпото на филмот е брзо, некои работи ретко не ги забележав од прва, ама со отворен ум, конечно ги воочив. Можеби недостасува Star Trek дух, можеби и повеќе научна-фантастика, ама ајде еве, ќе соберам храброст да кажам дека е еден од највозбудливите филмови што жанрот ги понудил во последните неколку години. Дури и за тоа што е, вреди многу повеќе.

Star Trek Beyond (2016)

Никој не го мрази Star Trek филмот од 2009 повеќе од мене. Никој. Нема таков во цел Алфа Квадрант. Следниот, Into Darkness, беше... гледлив? Гледам дека фино сум се посрал врз филмот пред две години, ама памтам дека барем воведната сцена ми остави океј впечаток. На другото едвај се сеќавам, ама ако сум рекол дека е лошо, одбирам да си поверувам на себе. Знам дека нема да го гледам пак, така што не е ни битно веќе. За најновиов Star Trek Beyond, не знаев ништо. Не се ни потрудив да дознаам. Изгледав некој тизер пред година и кусур и продолжив да го игнорирам филмот додека со Наум не се затекнавме во кино на истиот.

Не знаев дека ќе гледам Star Trek филм што се чувствува како вистински Star Trek. Не бев спремен за ова! Уште од самиот почеток Star Trek Beyond ги воспоставува така работите и смело заминува во насока каде што претходните два не се ни осмелија да стапнат. Конечно Федерацијата се обидува да го оправда своето постоење, ликовите се надополнуваат меѓусебно, повеќето актери веќе се удобно сместени во улогите, а дејствието кое е сместено на неистражена планета дополнително го зајакнува класичниот Star Trek шарм. Целиот филм има амбиент како една долга, добра епизода од сериите.

Крис Пајн е феноменален Кирк. Првпат се однесува како капетан кој е одговорен за екипаж изгубен во некое ќоше од вселената. Ситуациите со кои е соочен на "Ентерпрајз" и надвор од него и начинот на кои се справува со нив, би го натерале и Вилијам Шетнер задоволно да си го почеша стомакот. Најодговорен за ова е Сајмон Пег. Покрај тоа што го глуми најпопуларниот инженер во вселената, конечно доби шанса да пишува сценарио за Star Trek. Пег е фан и ја познава франшизата. Алекс Курзман и Роберто Орси се шупаци.

Пег знае како да се справи со ликовите и кој, каде и колку да биде искористен. Скоти има поголема улога во приказната. Во претходните два едвај се приметуваше. Едноставно знае што сака публиката да гледа зошто и самиот тој е публика. Хуморот, исто така не му е непозната територија, а одлично го користи за да ги направи ликовите уште почовечки. Ситуациите со Боунс и Спок се еден од најсветлите елементи во Beyond и покрај тоа што едниот од нив Вулканец. А, кога веќе сум кај Вулканци, Леонард Нимој го добива најдобриот можен омаж. Не само тој, туку и целата оргинална постава на оргиналниот Star Trek. Без воопшто да изгледа исфорсирано.

Се разбира, колку и да е забавен филмот има недостатоци. Свесен сум дека пред сè е акционен блокбастер и како таков e супер. Еден од најдобрите годинава. Интензивно темпо, пристојна употреба на специјални ефекти, а дури има и еден симпатичен музички момент кој прво не го прифатив, но откако отспав сфатив и дека не е толку лош. Но, како и во претходните два филмови, најголемиот проблем ми е дел од кастингот. Антон Јелцин е ужасен Чеков. Дали помина доволно време од неговата смрт за да можам да се заебавам за тоа како ни направи услуга на сите со тоа што се прегази со сопствената кола? Океј, следен пат тогаш.

Карл Урбан е супер, само што на моменти изгледа како да се труди да биде Дефорест Кели. Кул е тоа, меѓутоа не е лошо кога повеќе ќе си свој во веќе етаблиран лик. Актер си, можеш да го освежиш ликот без да изгуби од суштината со карактеристика што е уникатна за тебе. За жал, ова Закари Квинто очигледно погрешно го конта, или едноставно Нимој ми е толку Спок што мозокот потсвесно одбива да прифати друг. Идриз Елба не прави разлика како негативец. Можеше да биде било кој друг во истата маска и да не приметевме ништо.

Доколку следниот филм го следи шаблонот кој го постави Beyond, тука ќе сум. Филмот дивергира од претходните два и целиот тој "Келвин" универзум, обидувајќи се да се потпре сам на себе и тоа одлично го прави. Дали можеби проблемот беше во Џ.Џ. Абрамс? Ова како за филм од режисер на Fast & Furious е изненадувачки солидно. Добив желба пак да го гледам уште следниот ден. Во меѓувреме, ќе ја почекаме новата Star Trek серија, Discovery. Има еден тизер што изгледа како фан филм, ама ќе се обидам да останам позитивен до јануари 2017.

Да, може нова Star Trek серија

Не дека некој ме праша, но задоволство ќе ја пречекам новата Star Trek серија. Се обидувам да се сетам на квалитетен телевизиски СФ сместен во вселена од последниве неколку години, и освен Firefly и првите две сезони на Battlestar Galactica ништо друго не ми доаѓа на ум. А, од тие две серии е поминато многу, многу време. Дадов шанса на Dark Matter, дури дадов шанса и на Defiance, меѓутоа не успеаа да ме задржат повеќе од две-три епизоди. Defiance можеби и не е толку лоша, само што вкусот ми е еволуиран од времето на кое припаѓа. Пред десетина години можеби ќе ми изгледаше како најдобрата серија на телевизија. 

Пред точно десет години и Star Trek замина од природното живеалиште, малите екрани. Во меѓувреме, процедуралните серии почнаа да изветвуваат, телевизиските наративи напреднаа на повисоко ниво, а и самата популарност на Star Trek е значително намалена. Или, барем не е во толку фокусот на мејнстримот како некогаш. Во јануари 2017 почнува нов серијал на CBS, односно нивната pay-per-view платформа All Access. Ако погледнеш каков ужас нуди телевизијата моментално, плукањето на ваквиот бизнис потег е сосема оправдано. Како ќе дојде серијата до оние што не сакаат да платат, освен преку пиратерија? Колку луѓе денес ќе се претплатат ексклузивно за Star Trek? Далеку од тоа дека ме засега лично, но се надевам дека CBS ќе ја разгледа одлуката само за да може новиот Star Trek да има поширока публика. 

Сепак, најбитното е самата содржина, без оглед на начинот на кој ќе биде дистрибуирана. Позитивното е тоа што конечно ќе има нов екипаж, зошто сериозно, кој би сакал да гледа уште еден римејк? Во најлошото сценарио, ќе биде во истиот универзум на Абрамс, во случај да сакаат да градат ист тајмлајн како што Marvel го прави тоа со глупи серии. Добро, и не толку глупи. Не дека тој универзум на Абрамс е комплетно промашување, но не гледам реална причина зошто би се отфрлил канон кој се градел 40 години за нешто што е толку свежо и никогаш не доби некоја сериозна тежина. Ете, официјално е дека нема да има поврзаност со третиот филм, Star Trek Beyond, но не видов потврда за каде точно ќе е сместено дејствието во серијата. Сакам да видам пензиониран Пикард, а не гостување на Закари Квинто во пилот-епизодата. Никаква "реимагинација" нема да пројде. Не значи дека ако тоа донесе финансиски успех со два филм, ќе се случи Battlestar Galactica. Star Trek треба да оди напред.

Се надевам само дека ќе успеат да ги задржат идеите на Роденбери, барем онака како што од денешна перспектива би можеле да се третираат. Далеку сме од неговата утопија, меѓутоа некои негови визии, особено технолошките, се денес реалност. Прифатени се некои концепти и идеи кои тогаш сами по себе биле "научна фантастика", а има уште многу останати со кои новата серија би можела да се занимава и да го задржи фундаменталниот тон. Star Trek е, очекувам да биде испочитувано како такво. 

Иако оној формат на една приказна по епизода го прават Star Trek толку фин, овој пат сакам да видам нешто што ќе се протега низ цела сезона. Не само аркови врзани меѓусебно, туку јасна тема која ќе се отплеткува од епизода во епизода. Многу повеќе од брод изгубен во Делта Квадрант или Dominion War. Ајде CBS, може сте плодна почва за одгледување срања како CSI: Cyber, ама ова е Star Trek, мора повнимателен пристап. Сега е шансата за нова Star Trek револуција и серија што ќе ги диктира новите стандарди за како се прави СФ во вселена. Не ја заебувајте.

Види такоѓе:

• Неколку епизоди од Star Trek: The Original Series

Неколку епизоди од Star Trek: The Original Series

Замина Леонард Нимој. Тажен ден за сите Star Trek фанови, но уште потажен е фактот дека полека нè напушта една цела генерација актери. Нимој останува легендарен и понатаму, инспирирајќи армија фанови од сите генерации. Но, нема да зборувам за неговото влијание сиве овие години, туку ќе пројдам низ неколку епизоди од оргиналната Star Trek серија кои мене ми имаат оставено посебен впечаток. Епизоди во кои Леонард Нимој блеска како Спок и кои се некако релеватни за целиот Star Trek универзум, а и надвор од него. Глупава случајност, деновиве бев замуабетен баш за Star Trek, па пред некој ден почнав да прегледувам некои Star Trek: The Next Generation епизоди. Вестта за Нимој ме затекна баш во момент кога после пет-шест години, ми се врати желбата за гледање Star Trek. Додека го пишувам постов, ми се симнува уште една тура што планирам да ја изгледам деновиве.

Денов ми дозволи да ѕирнам неколку од ремастеризираните Star Trek: The Original Series. После 50 години, серијата изгледа остарено, меѓутоа духот што го носи е безвременски. И, покрај евтините сетови, сомнителната глума и ужасната кореографија, серијата успева да е добра и денес, и ова никако не го базирам на носталгија.

"Amok Time"

Со "Amok Time" почнува втората сезона на Star Trek: TOS, која после неколку гледања, си ја имав прогласено за најдобра. Баш од оваа сезона имаат излезено повеќето од епизодите кои денес важат за најквалитетни, а "Amok Time" е од тие без кои таква листа не може да биде комплетна. Епизодата навлегува во Вулканската биологија, односно репродукција и првпат го воведува феноменот познат како "pon farr". На секои седум години, Вулканците добиваат неконтролирана желба за парење која доколку не биде задоволена, може да го убие несреќникот со шилести уши. Алтернативата е ритуална борба до смрт блиска личност, позната како "kal-if-fee". Среќата го напушта Спок во последен момент за друг Вулканец, па е приморан да се бори до смрт со Кирк на позадинска музика која е толку култна што е составен дел од секое пародирање на сцената во други серии и филмови.

"Mirror, Mirror"

"Mirror, Mirror" ми е една од омилените Star Trek епизоди воопшто. Јонска бура ќе предизвика заеб со транспортерот на Ентерпрајз и ќе ги префрли Кирк, Скоти, Ухура и Бонс во паралелен универзум, кој подоцна станува подлога за слични епизоди низ сите пет Star Trek серијали. Екипажот на Ентерпрајз во паралелниот универзум е брутален, злобен и најчесто напредува во кариерата со подли убиства на колегите. Исто така, користи салутирање слично до нацистичкото, што некако му дава уште позлобна димензија. Но, ништо од оваа епизода не го "стандардизира" тоа зло како брадата на Спок. До ден денес, таа брада е останата како културолошки феномен, која дури и пародично да е референцирана, останува присутна.

"Journey to Babel"

Една од најбитните Star Trek епизоди. Не само што навлегува подлабоко во историјата на Спок со појавувањето на неговите родители и неговата врска со нив, туку за прв пат се појавуваат и две раси кои понатаму се стандардел дел од универзумот, Андоријанците и Теларитите. Андоријанците подоцна ќе играат огромна улога во Star Trek: Enterprise, каде што Шран (Џефри Комбс) ќе се издвои како еден од најдобрите ликови во сите серијали. Меѓутоа, најбитниот лик кој првпат се појавува во "Journey to Babel" e секако Сарек, таткото на Спок. Сарек подоцна станува многу важен дел од Star Trek универзумот, и неговата приказна ја гледаме низ повеќе епизоди и филмови, па дури и во новиот филм од 2009.

Океј, еве: Star Trek Into Darkness (2013)

Како изговор за да го гледам, го искористив Бенедикт Камбербеч. Да не гледав никогаш Sherlock, можеби љубопитноста ќе се јавеше од нешто друго. Не ми се свиѓа "модернизацијата" на Star Trek, ниту кастингот, а особено тоа што Џ.Џ. Абрамс скроз ја има отстрането суштината и идејата на Џин Роденбери. Не дека иднината прикажана во старите серии беше целосно утописка, туку акцентот беше ставен на друго. Истражување нови светови, нови цивилизации, човештвото сплотено во едно (со други раси), револуционерни технолошки идеи, со минимални интерни проблеми во целото функционирање. 

Новиот Star Trek нема ништо со тоа. Ни овој, ни претходниот. Дури и да се обидува да протне нешто, задушено е од холивудска акција, ефекти и клишеа. Вториот дел го прави истото, рециклирајќи една од најдобрите приказни, The Wrath of Khan. И, наместо да ја искористи шансата да понуди нешто подлабоко на публиката, ја остава со излитени финти и пројдени ствари. Директно, длабоко во грло. Самото сценарио е болно лошо на моменти, и некако ми иде да го вперам прстот во Дејмон Линделоф. Како овој човек е уште таму и е релевантен за некого? Мислам, доволно беше еднаш да ја видиме финтата со црвените униформи. Ја разбравме првиот пат, океј?

Кастингот е лош. Верувам дека барем двајца имаат некаков талент, ама никако не функционира. Не сум убеден дека ова е екипажот, не сум убеден во евтиниот руски акцент на Антон Јелцин (и неговите способности во животот), ниту во односот на Кирк и Спок. Никаква хемија нема помеѓу било кој и баш ради тоа изгледа исфорсирано. Единствен добар, и ова најмалку го очекував уште во првиот дел, е Крис Пајн. Иако е далеку од совршен, некако делува убедливо. И, на моменти, страшно многу потсеќа на млад Шетнер. Дали премногу се трудел да му фати изрази на лице и однесување (не она драматичното од оргиналната серија!), или му доаѓа природно, не знам, ама е дефинитивно најдобар од сите на Ентерпрајз. Закари Квинто е супер актер, ама тука е комплетно промашување. Тажно е што кастингот функционира полошо од првиот дел. Некои ликови се тотално запоставени, додека други се во фокусот кога не треба.

За среќа, Камбербеч ги засенува сите до еден и го краде шоуто од првиот момент кога ќе се појави. Иако идејата е позајмена од еден од најдобрите Star Trek филмови (и епизода од старата серија), фактот што оваа приказна се случува во универзум паралелен на тој пред Џ.Џ. Абрамс да стапи на сцена, дозволува простор за поинакво изведување. Меѓутоа, и покрај тоа, користи референци толку безобразно што цело време го чекаш да се појави пред камера и да намигне.

Самата режија е многу подобра од претходниот филм. Што до некаде ми дава надеж дека Episode VII сепак има некоја мала шанса да пројде фино, под услов сценариото да е добро. Сцената со која отвара Into Darkness, е супер. Доколку Абрамс искористи некоја финта од тука и го следи примерот на оргиналната трилогија, можеби нема да е толку страшно. Најбитното во Into Darkness е што речиси и да го нема lens flare ефектот што беше причина за мојот зголемен диоптер после првиот дел.

Не верувам дека во иднина ќе видиме Star Trek каков што треба да биде. Дури и што веќе овој екипаж тргна на својата петгодишна мисија. Насоката е поинаква. Можеби и времето веќе не е такво за да постои таков Star Trek, или идеите да се пренесат на телевизија. Тоа, искрено ми се чини како да би имало поголем потенцијал.

ЕДИТ: Клингонците ги заборавив! Многу лошо, не знам која била потребата да им го смениш изгледот така. Толку, кратко се појавија, претпоставувам ќе ги има повеќе во следниот дел.