Стигнав да изгледам три и пол епизоди од Star Trek: Picard и еве некое време се справувам со душевнaта нелагодност што ми ја предизвикаа. Редовната двонеделна доза Star Trek: The Next Generation од една епизода, сега е зголемена во ударни количества. Имам една дискутабилна теза која се занимава со тоа дека од вкупно 178 епизоди The Next Generation, времето успеало да сочува околу дваесетина сериозно квалитетни, што е отприлика колку една сезона. Тие ги вртам постојано последниве години и никако да ми здосадат. Доволни ми се како единствената Firefly сезона. Сега прегледувам и некои што обично незаслужено ги прескокнувам кога сркам The Next Generation.
Не ми се сите епизоди "The Inner Light", "The Best of Both Worlds", "Yesterday's Enterprise", "Relics" или "Chain of Command". Има многу што се неугледно остарени, некои се просечни, ама има и такви што сум подзаборавил колку се стварно добри или па претходно не сум укопчал дека се. Се разбира, го земам превид и тоа што Star Trek: Picard сега додава поголема вредност и на најлошите Voyager епизоди, па веројатно поинаку ми е наштимана перспективата. Во оваа прилика ќе одвојам неколку тематски неповрзани, ама најважно е дека деновиве потпомогнаа за Star Trek: Picard полесно да ми го напушти системот.
"Clues" понекогаш ќе ја сретнеш вброена во некоја листа со подобрите The Next Generation епизоди, ама јас често сум ја одминувал за сметка на некои други во мојата стандардна ротација. На пат да истражи непозната планета, целиот екипаж на Enterprise губи свест на триесетина секунди. Како што прогресира епизодата контаат дека можеби биле несвесни многу подолго, а единствениот свесен за време на инцидентот, Дата, изгледа како да ја преќутува целосната вистина. Неговите мотиви се нејасни, како за екипажот така и за тебе како гледач.
Исклучиво интригантна приказна која навигира низ различни морални концепти и вешто си игра со довербата кон вештачка интелигенција. Сакам добри мистерии во фикција, а "Clues" е баш таква, супер-функционална и тензична до самиот крај. Ја имав малку подзаборавено, па успеа да ме начека неспремен неколку пати додека се лупеа слоевите што ја откриваат целата слика. Брент Спајнер е главната движечка сила во епизодава, неверојатно добро е созреан со улогата во цела оваа четврта сезона.
Уште една епизода напумпана со возбудлива мистерија која го фрла Enterprise во временска јамка. Екпажот преживува низ краток настан кој почнува отпочеток во моментот кога бродот неизбежно се судира со друг брод и бидува уништен. Нешто како Groundhog Day, ти текнува. Секоја интерација се одвива речиси исто и завршува со Enterprise распарчен од експлозија, но во секоја следна екипажот постепено почнува да се присетува на некои детали и да се сомнева дека тоа што им се случува веќе се има случено претходно.
Слаб сум на приказни со патување низ време, временски аномалии и дисторзии, а особено кога се причина за старите црвени униформи од филмската ера на оригиналниот екипаж да се појават во The Next Generation. Трековскиот технички жаргон тука е рокнат на најјако и не можеш да не поверуваш во науката што ја користат за да го решат проблемот што упорно ги врти во круг. За да биде уште позабавно, "Cause and Effect" завршува со заплет чија разврска е оставена на твојата имагинација.
"Clues" понекогаш ќе ја сретнеш вброена во некоја листа со подобрите The Next Generation епизоди, ама јас често сум ја одминувал за сметка на некои други во мојата стандардна ротација. На пат да истражи непозната планета, целиот екипаж на Enterprise губи свест на триесетина секунди. Како што прогресира епизодата контаат дека можеби биле несвесни многу подолго, а единствениот свесен за време на инцидентот, Дата, изгледа како да ја преќутува целосната вистина. Неговите мотиви се нејасни, како за екипажот така и за тебе како гледач.
Исклучиво интригантна приказна која навигира низ различни морални концепти и вешто си игра со довербата кон вештачка интелигенција. Сакам добри мистерии во фикција, а "Clues" е баш таква, супер-функционална и тензична до самиот крај. Ја имав малку подзаборавено, па успеа да ме начека неспремен неколку пати додека се лупеа слоевите што ја откриваат целата слика. Брент Спајнер е главната движечка сила во епизодава, неверојатно добро е созреан со улогата во цела оваа четврта сезона.
Уште една епизода напумпана со возбудлива мистерија која го фрла Enterprise во временска јамка. Екпажот преживува низ краток настан кој почнува отпочеток во моментот кога бродот неизбежно се судира со друг брод и бидува уништен. Нешто како Groundhog Day, ти текнува. Секоја интерација се одвива речиси исто и завршува со Enterprise распарчен од експлозија, но во секоја следна екипажот постепено почнува да се присетува на некои детали и да се сомнева дека тоа што им се случува веќе се има случено претходно.
Слаб сум на приказни со патување низ време, временски аномалии и дисторзии, а особено кога се причина за старите црвени униформи од филмската ера на оригиналниот екипаж да се појават во The Next Generation. Трековскиот технички жаргон тука е рокнат на најјако и не можеш да не поверуваш во науката што ја користат за да го решат проблемот што упорно ги врти во круг. За да биде уште позабавно, "Cause and Effect" завршува со заплет чија разврска е оставена на твојата имагинација.
Првите две сезони на The Next Generation мене ми се најслаби. Особено втората. Да, има некои исклучително феноменални епизоди како "The Measure of a Man", "A Matter of Honor" или "Q Who", ама воглавно потешко избива над просекот. А, поради тоа што никогаш не успеав вистински да ја засакам докторката Пуласки, "помалите" епизоди од втората сезона полесно завршувале на списокот за прескокнување. На "Unnatural Selection" сега налетав сосема случајно, ја пуштив без сеќавање која епизода е точно.
Enterprise добива повик за помош од брод на Федерацијата кој е во непосредна близина. Но, додека го пресретнат, екипажот на бродот е веќе целосно мртов од "старост", а со истата епидемија на забрзано стареење се соочува и една истражувачка колонија. Нема да помине долго пред и самиот екипаж на Enterprise да дојде во контакт со опасниот вирус. Но, наместо да почнат панично да штанцаат залихи на брашно и јуфки со репликаторот, нивниот пристап присебен, прагматичен и со специфичен трековски сензибилитет кој е дефицитирен во сериите како Picard и Discovery. Епизодата е уште еден пример за каков капетан е Пикард и на какви работи е спремен за да го заштити својот екипаж од било какви непријатности. Кетрин Пуласки има интересна емотивна приказна тука која ми го направи нејзиниот лик многу подопадлив од обичнo.
Епизода што припаѓа на мојот засекогаш омилен Star Trek медицински персонал, докторката Беверли Крашер, овој пат позиционирана во центарот на една типична Twilight Zone параноја. На Enterprise доаѓа стар пријател на Крашер кој за кратко мистериозно исчезнува од бродот. Не само што никој освен таа не го памти, туку нема никаков податок дека тој човек воопшто некогаш постоел, а не па дека се качил на Enterprise. Додека екипажот се обидува да открие што точно се случува, а Крашер веќе се сомнева во сопствениот разум, исчезнуваат и други луѓе на кои се сеќава и познава само таа.
Епизода што припаѓа на мојот засекогаш омилен Star Trek медицински персонал, докторката Беверли Крашер, овој пат позиционирана во центарот на една типична Twilight Zone параноја. На Enterprise доаѓа стар пријател на Крашер кој за кратко мистериозно исчезнува од бродот. Не само што никој освен таа не го памти, туку нема никаков податок дека тој човек воопшто некогаш постоел, а не па дека се качил на Enterprise. Додека екипажот се обидува да открие што точно се случува, а Крашер веќе се сомнева во сопствениот разум, исчезнуваат и други луѓе на кои се сеќава и познава само таа.
"Remember Me" додатно се заплеткува кога ќе почне да ги снемува и ликовите кои и ти како публика ги знаеш. Тогаш веќе ништо не ти е сигурно во наративот. Епизодата, иако сезони подоцна, е тесно поврзана со една од најдобрите од првата, "Where No One Has Gone Before". Предлагам прегледување и на таа поради основата на некои од ликовите и настаните. Функционира и самостојно секако, меѓутоа некои работи имаат повеќе смисла така контекстуално. Не се сеќавам на многу епизоди со Беверли Крашер во главен фокус, па можеби оваа е најдобрата таква.
Еве еден фин пример за како можеш да изведеш Star Trek со помрачен тон, а да не биде безживотно, депресивно и мизерно како Star Trek: Discovery. "Schisms" е може малку продукциски подостарена, некако чудно е изрежирана и глумата клизнува повремено дури и кај докажаните актери од редовната екипа, ама толку добро вклопува одредени Star Trek елементи во поинакви научно-фантастични жанрови со што заслужи да се најде во оваа листа.
Каде на друго место ќе видиш вонземјани што киднапираат луѓе од вселенски брод додека спијат за да експериментираат врз нив? Онака старошколски, својствено за таква класична научно-фантастична фикција од пред седумдесет години или една обична The X-Files приказна. Дури има еден крајно симпатичен вистински Star Trek момент, каде и покрај човечките жртви присутно е некакво разбирање за постапките на вонземските киднапери кои можеби се само истражувачи со различни методи од тие на Федерацијата.
No comments:
Post a Comment