Во новата Индијана Џонс игра на LucasArts што излезе пред два месеца, Инди го бара стапот на Мојсеј на самиот почеток на Втората светска војна. Колку и да е интересна приказната, кога е спакувана во лоша и крајно досадна игра, едноставно не функционира како што треба.
Поентата е комплетно промашена, бидејќи Indiana Jones and the Staff of Kings се базира на постојано млатење на идентични непријатели, пукање во возила кои не прикинуваат да доаѓаат и слични глупости кои не припаѓаат на игра од која се очекува да е преполна со трагање по артефакти, замки и се она што сме го гледале во филмовите. Наместо да заглавам со денови на блокирана врата од древен храм во џунгла со змии, се кријам позади буриња и убивам цела армија од непријатели со ист скин и бедeн AI.
Изиграв неколку нивоа, пројдов некаде четвртина од играта, се напнав и прекинав. Покрај огромната маана што ја спомнав погоре, има хинтови кои не се гасат и цело време ме нервираат. Ебате играта што на секој чекор ти вика "стисни ова", "ајде сега со камшикот за гранкана" и слично. Очекував нешто како Tomb Raider, а не игра за деца под 12 години. Ах, да. Има неколку "скриени"артефакти наоколу (пример, позади контејнер во кинески кварт во Сан Франциско!) кои отклучуваат додатни материјали и нови скинови, ете, не стигнав Хан Соло да го отклучам. Покрај Хан Соло, го има и Хенри Џонс Сениор и уште неколку облеки за Инди.
Значи, колку и да сум фан на Индијана Џонс, не успеав да продолжам да играм, колку и да се трудев. Прелазна оценка може да добие само поради тоа што е Индијана Џонс и за неколку интересни моменти на самиот почеток. Понатаму е ужасно.
1 comment:
da znam da ne ja siminjam
Post a Comment