Традиционално за секој роденден на Crapwerk одвојувам еден момент да размислам на тема блогови, ама никогаш претходно не ми дошло да пишувам за тоа. Колку и да ме нервира глаголот, 'блогирам' веќе дванаесет години. Нешто повеќе се уствари, ама ајде ќе го мериме само Crapwerk стажот кој веќе е еднаков на просечна возраст на Fortnite играч.
Crapwerk почна во поинакво интернет доба каде што онлајн присуството беше речиси ексклузивитет, барем на овие простори тука. Социјалните мрежи не беа оформени во тоа што се денес, па ако сакаше да си го одвоиш гласот од форумите и чет каналите тогаш поседувањето на блог беше соодветна опција. Подоцна следуваше една блогерска експанзија која беше стварно цврста неколку години пред да згасне заедно со форумите.
Имаше многу, многу блогови. Од онакви најобични онлајн дневници до блогови кои се занимаваа со специфични теми кои немаа друг таков третман на домашниот интернет простор. Денес речиси и да нема преживеани од таа ера. Дури и MakNBA, еден од тогашните најголеми блогови кој успеа да создаде и огромна заедница, денес мислам дека веќе нема посебен блог простор туку опстојува само на социјални мрежи. И, тоа воопшто не е проблем, туку е супер пример за адаптација. Интернетот брзо еволуира. Можеби она што пред десетина година беа блоговите, тоа се денес децана со јутјуб каналите.
Некогаш сум носталгичен за тоа време. Некако се стесни креативноста за сметка на квантитет сведен на многу помалку карактери. Не го барам тогашниот македонски интернет, туку само ми недостигаат упатени блогови, а не жални акаунти на блогерски платформи чии постови се колекции од полу-досетлив твитер кичерај. Сакам повеќе блогови како Кантарот. Преферирам квалитетна оригинална содржина, а не фалсификат мемиња и кратки афоризми. Ми фали и таа визуелна автентичност што самиот концепт на блог ја нуди наспроти малтене дистописката униформираност на социјалните мрежи и Medium платформата.
На глобално ниво блоговите коегзистираат со нивните 'модерни' наследници, платформи и медиумски облици. Кај нас каде што беше блог сцената, сега се тркалаат грмушки. Не го констатирам сега овој помор, туку некако денов ми беше за да го спомнам. Чудно е кога една од најдолгите занимации во живот ти станала толку ретка. Сигурен сум дека на подрачјево има повеќе филателисти отколку блогери.
Ми се пишува. Толку долго веќе го правам ова што после гледање, читање или играње на нешто имам инстант порив да напишам тука. Не ми е ни приближно до професијата ова, а ме има издеформирано професионално. Не секогаш имам време и инспирација за да склопам мисли во блог пост, ама се осеќам како после квалитетна серка кога ќе успеам да кликнам 'паблиш'.
Crapwerk почна во поинакво интернет доба каде што онлајн присуството беше речиси ексклузивитет, барем на овие простори тука. Социјалните мрежи не беа оформени во тоа што се денес, па ако сакаше да си го одвоиш гласот од форумите и чет каналите тогаш поседувањето на блог беше соодветна опција. Подоцна следуваше една блогерска експанзија која беше стварно цврста неколку години пред да згасне заедно со форумите.
Имаше многу, многу блогови. Од онакви најобични онлајн дневници до блогови кои се занимаваа со специфични теми кои немаа друг таков третман на домашниот интернет простор. Денес речиси и да нема преживеани од таа ера. Дури и MakNBA, еден од тогашните најголеми блогови кој успеа да создаде и огромна заедница, денес мислам дека веќе нема посебен блог простор туку опстојува само на социјални мрежи. И, тоа воопшто не е проблем, туку е супер пример за адаптација. Интернетот брзо еволуира. Можеби она што пред десетина година беа блоговите, тоа се денес децана со јутјуб каналите.
Некогаш сум носталгичен за тоа време. Некако се стесни креативноста за сметка на квантитет сведен на многу помалку карактери. Не го барам тогашниот македонски интернет, туку само ми недостигаат упатени блогови, а не жални акаунти на блогерски платформи чии постови се колекции од полу-досетлив твитер кичерај. Сакам повеќе блогови како Кантарот. Преферирам квалитетна оригинална содржина, а не фалсификат мемиња и кратки афоризми. Ми фали и таа визуелна автентичност што самиот концепт на блог ја нуди наспроти малтене дистописката униформираност на социјалните мрежи и Medium платформата.
На глобално ниво блоговите коегзистираат со нивните 'модерни' наследници, платформи и медиумски облици. Кај нас каде што беше блог сцената, сега се тркалаат грмушки. Не го констатирам сега овој помор, туку некако денов ми беше за да го спомнам. Чудно е кога една од најдолгите занимации во живот ти станала толку ретка. Сигурен сум дека на подрачјево има повеќе филателисти отколку блогери.
Ми се пишува. Толку долго веќе го правам ова што после гледање, читање или играње на нешто имам инстант порив да напишам тука. Не ми е ни приближно до професијата ова, а ме има издеформирано професионално. Не секогаш имам време и инспирација за да склопам мисли во блог пост, ама се осеќам како после квалитетна серка кога ќе успеам да кликнам 'паблиш'.
Годинава ми е ептен кнап со офлајн обврските поради кои немам ни 40 постови до овој момент, а за чудо, истава оваа година Crapwerk бележи и рекордна посетеност за сопствените стандарди. Фала ви на сите што бевте некаков дел од блогов низ годиниве, особено оваа. Ќе се читаме и понатаму. Стандардното затворање на роденденскиот пост е со збирка одбрани постови од последниот роденден до сега, па еве ја тука подоле. Не таму подоле. Овде под текстов. Фала уште еднаш.
No comments:
Post a Comment