Валканиот комптонски асфалт во средината на 80-тите, го сведочи раѓањето на една од најконтроверзните црнечки хип-хоп формации во историјата на музиката, бенд чие ехо одекнува и триесетина години подоцна. Моето скромно познавање на творештвото на N.W.A ми го направи Straight Outta Compton многу позабавно доживување. Кога не си сигурен каде треба да се наоѓа линијата помеѓу факти и фиктивно шоу, полесно можеш да ги впиеш истакнатите забавни моменти. А, Straight Outta Compton, иако е наменет да послужи како биографски третман, е чиста лимонада на која нема да трепнеш скоро два и пол часа. Дури и во моментите кога се труди да го смени тонот во посериозен и поемотивен, темелите остануваат исти.
А, токму на таа половина од филмот ми се поклопи оној "историски апсект" што ми беше близок од она минимално слушање на рап од тој западен брег. Низ неколку кратки сцени и суптилни детали, ми го поздравија она што често ми свири од звучници, а доаѓа од таму. Со оглед на тоа што за Straight Outta Compton го знаев она што го прикажаа трејлерите, ми беше навистина пријатно изненадување. Додека ги проверував фактите и автентичноста на приказната, дознав за цел еден саат материјал што не завршил во финалниот рез, и сцена која за жал не била снимена, а верувам дека ќе ме превртеше од кревет.
Straight Outta Compton кога не ја пцуе полицијата, игра прилично безбедно. Од тоа што го знам за N.W.A некако млако го прикажува расколот во редовите и караниците на членовите, нешто што и Notorious во 2009 го изведе слично. Така што, ако го очекуваш омотот на Изи со сликите од Дре во смешна облека, нема да најдеш ништо слично тука. Иако има некои сочни текстови на Ајс Кјуб, филмот не завзема страни, што е сосема логично и правилно. Мораш да останеш во сива територија доколку сакаш да ги држиш поделените табори смирени. Освен Шуг Најт, се сомневам дека некаде ужива статус на протагонист, а со оглед на неговата репутација, верувам дека е горд на тоа како е интерпретиран во филмов. Сцената на концертот во Детроит е една од тие кои најмногу се двојат од тоа што навистина се случило, но е баш во духот на целиот амбиент што Straight Outta Compton го сетира на почетокот, па не е некој сериозен проблем. Освен ако не си музички историчар или опседнат фан што кинел постери после филмот, веројатно ќе прогледаш низ разликите.
Младите црнци што ги глумат N.W.A одлично си ја вршат работата, и покрај тоа што некои едвај имаат некакво искуство со филмови. Можеби Straight Outta Compton неферски се фокусира на одредени членови на бендот (Арабијан Принс е изоставен, верувам не ни бил толку битен?), но баш тука доаѓа до израз синот на Ајс Кјуб што го глуми татко му во младоста. Ќе претпоставам дека продуцентите се решиле најпопуларните членови да го добијат светлото, и покрај тоа што средниот прст кон авторитетите бил тимски напор. Пол Џијамати е речиси секогаш интересен кога го користиш умерено, а тука е баш таков. За жал, вистинскиот Џери Хелер не се согласува со тоа како е прикажан, ама па не можеш баш секого да задоволиш, нели?
No comments:
Post a Comment