Лабораторијата на Метод Мен

Првиот Blackout! на Метод Мен и Редмен ми беше влезната дрога во овие црнечки рап фолдери што ги чувам наоколу. Blackout! 2 ми е дефакто саундтрекот на најубавите спомени од 2009, кога мојата пристрастност кон овие двајца ја достигна точката на вриење. Blackout! 3 никогаш излезе, а Wu Massacre на Мет со колегите од Кланот и Reggie на Ред ја немаа таа ревносност на која бев навикнат, така што освен класиците од дискографијата каде што се потпишани, немав друго нивно за рокање во кола ко некој сељак. Девет години покасно, Метод Мен се враќа со соло албум. Во меѓувреме, очигледно изгледал Breaking Bad, па самоуверено си поигрува со одредени состојки кои му ги потенцираат метафорите. Сосема сталожено и умерено за сепак да остане на негова територија. 

Освен "The Meth Lab", траката што го носи името на албумот, "готвењето" го продолжува во друга насока, негирајќи ја сугестијата дека ова е можеби некаква концептуална целина. Иако преочигледна и лесна, финтата е доволно добра за совршено да функционира на начинот на кој е пласирана. Во лабораторијата на Мет се наоѓа една голема банда рапери, познати и непознати кои го придружуваат на речиси секое парче од вкупно 19, што кога ќе ја видиш листата со песни, делува како да е микстејп. На првото слушање може и да не почуствуваш никаква кохезија во тој еден час, но со секое наредно The Meth Lab ќе се погрижи да те убеди во спротивното. 

Колку и да делува дека албумот е пренатрупан со различни вокали, Мет доминира со секоја строфа, освен во "The Pledge" каде што должноста накратко му е препуштена на стариот колега Стритлајф. Звукот на The Meth Lab варира постојано, но колку и да е шарен, жестината ја држи константа. Знаеш дека ова не се црнци со кои би се заебавал кога ќе згрми "The Purple Tape" или цела генерација рапери ќе бидат изведени пред старошколскиот суд во "2 Minutes of Your Time". Неизбежната соработка со Редмен во "Straight Gutta" е само потсетување за тоа колку недостига веќе митското продолжение на Blackout! серијалот албуми. Во ниту еден момент не се осеќаат годините што веќе го стигнале стариот Мет. Уште може да р'же и покрај тоа што гласот му е мек како памукот што го береле неговите предци. (еј, еј!)

Ако очекуваш романтично носталгичарење и нов Tical, ова не е тоа. Колку и да е хардкор, современиот тон се осеќа, но па ако нема прогрес, не е интересно нели? А, кога е во насока која може да биде свежа без да гази по некаков интегритет, зошто да не. The Meth Lab е еден од најдобрите албуми што излегоа до сега во 2015.

Слушни: "Intelligent Meth", "Rain All Day", "What You Getting Into", "So Staten", "Another Winter"