Колку мангупска филмографија има Весли Снајпс во девеести. New Jack City, White Men Can't Jump, Demolition Man, може еве и Money Train да го протнам тука. Таа доминантна ера му кулминира 1998 со Blade. Успешна адаптација на суперхеројски стрип, во шпицот кога таквите филмови добиваат нешто понезавидна репутација со Batman & Robin дур не стапи времето на X-Men и Spider-Man. Blade е баш тука некаде на средина, како мост меѓу две форми на жанрот. После From Dusk Till Dawn веројатно е најдобриот филм со вампири од таа декада, а освен тоа што обезбедува сопствена трилогија, ќе отвори и пазар за нови филмови со поакционен третман на темата.
Одамна го немав гледано. Малку му се приметуваат годините, особено кај специјалните ефекти и количеството гел на Стивен Дорф, ама е кул и забавен каков што секогаш бил. Весли Снајпс е совршен за улогата. Ако го рангираш кастингот на марверлскиве херои, ова е дефинитивно еден од најгорните на листата. Сценаристот и мозокот на оваа операција Дејвид С. Гојер, никогаш не отстапил од идејата Снајпс да биде Блејд, иако за студиото опциите биле Дензел Вашингтон, Лоренс Фишбурн, па и бел актер и филм со полабав комичен тон. Замисли која глупост. Ова можело да биде Blade со Марк Волберг или некој.
Паралелно на битката на Гојер да направи сериозен Блејд филм, Снајпс се обидувал да склопи Black Panther адаптација, откако години претходно ги обезбедил правата од Марвел. Но во тоа време продуцирање на Black Panther било значително скапа операција, особено за визуелните амбиции на филмот. Откако ја баталил идејата, му испаднала приликата да се приклучи на Blade. Снајпс не бил запознаен со стриповите, ама препознал некои моменти слични на blaxploitation ствари од седумдести и одлучил од таков агол да му пристапи на ликот. Оттаму и секоја сличност со Шафт не е воопшто случајна, ама зар можеш денес да замислиш различен Блејд?
Во тоа време адаптација на помалку познати стрипови овозможувала и поголема креативна слобода. Блејд во оригиналните стрипови не е ни американец, меѓутоа поголемата промена е што наместо да е само имун на вампирски угризи, овде е полу-вампир и ги има сите вампирски моќи и речиси ниедна нивна слабост. Има натчовечка сила, се движи дење, може слободно да се настега лук, ама мора да ја потиснува жедта за крв со специјален серум кој со секоја употреба помалку му делува. Ова не само што му дава "супермоќ", туку воведува и слабост која го прави ликот поинтересен и помалку недопирлив.
Ова подоцна е воведено и во стриповите, а потекнува уште од неснименото сценарио на Гојер чии елементи се нашле некоја година претходно во епизода од Spider-Man: The Animated Series каде што е првото појавување на Блејд надвор од стрип. Таму првпат се појавува и Вислер, неговиот поеднакво кул ловец на вампири и ментор, кој во филмот го глуми Крис Кристоферсон. Вислер е оригинален лик на Гојер, само делумно базиран на стриповскиот ментор на Блејд - Џамал Афари. Јака фора ќе биде ако некогаш направат нов Блејд филм, Џамал Афари да биде остарен Весли Снајпс. Ете ти и друга Шафт референца. Уште па ако и Сем Џексон е уште жив за да се појави на три секунди ко Ник Фјури, ќе се прецвика мултиверзумот.
Blade шиба од самиот старт, уште од сцената кога ќе им упадне да им го растури рејвот. Тогаш воспоставува каков филм е, во каков свет ќе те внесе и што да очекуваш од акционите аспекти. Некогаш и претертува со кореографијата, ама некако е во духот на девеести и не смееш да замериш. Пример, Блејд немаше никаква потреба да ѝ ја издемолира дневната на докторката, ама така како ќе знаеш дека не е лик со кој што не може да се заебаваат вампириве и нивните поданици. Со таков фраерски кожен мантил и џаманданче во тон, веројатно е океј да го преклопиш лошиот во нечија трпезариска маса.
Измеѓу целата акција, Blade успева одлично да ја развие историјата на ликовите и светот за сѐ што се случува да има логична потпора. Ценам колку е концизен во тоа. Раскажува сѐ што треба да знаеш без да одземе од брзото темпо или да ја жртвува акцијата. Стандард девеести шема, не те гњави со вишок драма, ама имаш доволно информации за лесно да прифатиш тип што се шета со катана сред Њујорк. Денес поретко ќе сретнеш ваква специфична ноншалантност во акционен филм, а неверојатно функционира ако знаеш како да ја погодиш. Веројатно модерен пример за ова се John Wick филмовите.
Blade освен што веројатно го има пробиено патот за кариерата на Кејт Бекинсејл, за себе обезбедува две продолженија во следните шест години, а подоцна и кратка серија со Стики Фингаз во главна улога. Баш планирам да ги прегледам филмовите наскоро, ме занима дали вториот е уште толку добар и што забавно може да се извлече денеска од тројката. Откако MCU го оформи шаблонот по кој ќе се штанцаат многу вакви филмови, цел каталог од рани 2000-ти некако се најде забатален и отпишан. А се кладам дека Rise of the Silver Surfer денес е бољи од сѐ заедно што излезе по Endgame.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment