November 9, 2014

Интерстеларен медиокритет

Многу ми е мило што сè почесто сум имун на глобално падавичарење околу наслови како Interstellar. Изгледав само еден трејлер пред неколку месеци, меѓутоа не можев да не забележам како филмот го шмука вниманието на луѓето и медиумите како црна дупка. За жал, морам да заклучам дека тоа не е единственото што Interstellar го шмука. Влегов во кино со никакви очекувања, но стандардите што Нолан успеа да ги постави со претходните остварувања ми ја сетираа призмата малку поинаку. Излегов малку збунет, не е од приказната туку од тоа колку филмот не успеа да допре до мене. Освен од аудио-визуелниот стимул, не бев од ништо друго импресиониран. И да, подолу во постов, нема никакви (сериозни) спојлери.


Interstellar не е воопшто лош филм, да се разбереме. Но, нешто едноставно не успева да кликне како што треба. Има стеларна (ха-хааа) актерска екипа, одлична музика, кинематографија и режија. Почнува навистина ветувачки, гради интересна приказна за семејство што се обидува да преживее во финалните години на планетава, кога ресурсите се при крај и речиси секој општествен систем е колабиран. Да не речам стандардната приказна за таков сетинг, со стандардните мотиви и импулси за преживување и обезбедување опстанок за блиските, но некако на почетокот е фино спакувано, па го прифаќаш во целост. Иако имав некое познато чувство во првиот саат од филмот, не очекував дека ќе продолжи да се потпира на клишеата, кои исто така се некаков "стандард" кај вакви приказни. Изненаден бев од тоа што беа прескокнати некои работи кои веќе сме ќе ги виделе кај слични филмови кога главниот јунак заминува на некаква вселенска мисија, ама да прифатиме дека тоа е така баш ради тоа што се веќе видени. Тука некаде веќе почнав да се фокусирам на дупките во приказната, баш во моментот кога темпото на филмот почна да ја губи кохерентноста. 

Како што се развива понатаму, гледаш дека некои генерички наративи се сепак присутни, со што секоја тензија која ќе успее да ја избилда, паѓа во плиткото. Сосема ја прифаќам науката која оние десет луѓе во светот на кои не им се допаднал филмот ја критикуваат како неточна. Филм е, не мора секогаш да е сè доведено до таков прецизен реализам. Проблемот е во некои сериозно глупави дупки во самата приказна, па дури и дијалозите, кои во некои моменти се смешни. Сериозно добрите моменти, кои да, нормално дека ги има, и да, успеаа да ме мрднат од столче за кратко, за жал, го воспоставуваат балансот за да можам да го оценам Interstellar како просечен. 

Филмот не е 2001 на нашата генерација, но ќе овозможи губење на свест и интензивна мастурбација во круг, кај одредена авангарда која го разбрала поинаку од мене. Нолан во никој случај не го губи кредибилитетот. Спремен сум дури да му дадам и втора шанса на Interstellar, во случај да пропуштив нешто додека зевав и превртував очи на некои моменти кои практично ме удираа во стомак со површноста и стерилноста.

2 comments:

Vortex said...

А да се држишт ти до TMNT, Transformers, Slipknot и музика со „зајачки“ вокали... остави ги ваквите филмови на нас авантгардните сирклџркери. Пошо нели... немаме живот, само тоа ни останува.

Anonymous said...

Се сложувам со Vortex!