Нема бегање од World of Warcraft за мене и добро е што конечно го прифатив тоа. Мислам, на така скромно количество слободно време и куп други игри што чекаат да си ги оправдаат парите фрлени за нив, јас играв Legion на пиратски сервер месециве пред Classic со намера да ми пројде ќефот за WoW. А, сепак еве сме. Сериозно се потрудив да ја избегнам Classic со изговор дека немам кога и демек тоа ванила искуство ми е свежо од неколку пиратски сервери изминативе две-три години, ама пусти мерак - не оддолеав. Не ме одврати ни тоа што серверите се често претоварени, па некогаш чмаам и по четириестина минути дур да влезам на Razorgore (EU) кај што животари мојот нов немртов ворлок Zearth.
World of Warcraft Classic e сè што ветуваше дека ќе биде. Ги прибра и носталгичарите и оние што првпат се среќаваат со оваа легендарна варијанта на Азерот или општо WoW. На вториве сум им крајно љубоморен за свежото искуство и покрај тоа што ќе се во свет полн со ветерани. Всушност, тоа е и најинтересниот аспект на Classic - што само еднаш можеш да пројдеш низ ова ако ти е првпат. Само еднаш во животот имаш фора да си наивен и неук на тој начин во World of Warcraft. Но, светот е толку моќно имерзивен што ете јас успевам со секое следно играње да приберам различни впечатоци и покрај тоа што многу од квестовите ги знам напамет. По слух ќе ти ја најдам жена му на Манкрик.
Нема брзање во оваа верзија. Особено ако немаш време за крајната содржина на 60-ти левел. Авантурите се по пат, а со овој број на играчи се буквално на секој чекор. Постојатно среќаваш луѓе со кои сте си потребни еден на друг. Играта е така скроена што многу од предизвиците се релативно тешки за да можеш да им пристапиш сам. Без разлика дали ти треба друг играч за квестање, за продукти од некаква професија, за здружување против играчи од непријателската фракција или едноставно друштво за долгите пешачења, Classic охрабрува и се потпира на групирање. Баш таква заедница е јадрото на MMORPG жанрот, нешто што последниве години едвај е видливо во преживеаните слични игри.
Затоа и сум задоволен со тоа како ги трошам тие малку саати неделно што денес ги имам за WoW. Classic не ме притиска да бркам ништо, целите се поинаку поставени и можеш лесно да ги прилагодиш за сопствениот стил играње и времето одредено за тоа. Пример, може да завршам само еден-два квеста дневно или да испешачам од Андерсити до Тандер Блаф за да тренирам стапови и тоа да ми испадне презабавно. Никогаш овие работи не се така стерилни како во поновите полинеарни верзии на WoW зашто често доаѓаат во пакет со некое попатно непланско скршнување. Онака, таман си стигнал на планираната дестинација и затекнуваш заседа од непријателската фракција.
Баш можеш фино да се внесеш кога саат и пол-два за WoW дневно ти се редок луксуз. Се плашев од Classic за да не ме завлече како некогаш, ама годините си направиле природен одбранбен механизам. Сега ако веќе сум седнал да играм, правам целото тоа време да ми се исплати и да не ја играм на автопилот туку да сум потполно внесен. Не дека и на некогашните целонеделни сесии не сум бил, ама сега е друго време со различни приоритети. Некогаш и се чудам што уште можам да извлечам од играта и како ми е упорно интересна. Таман ќе решам дека нема ништо ново - ќе затерам со некоја забавна група луѓе на квестови како Tribes at War или Gerenzo Wrenchwhistle и се потсеќам дека не се битни самите квестови туку колку јако можеш да си го направиш филмот додека ги завршуваш.
Баш заради тоа Classic ми е феноменална. Се помирив со тоа дека често во животот ќе имам желба да играм една или друга верзија на World of Warcraft, па во моментов нема подобра од оваа. Не мислам дека е најдобрата верзија на играта, ама тоа што сега ми треба го има само тука. Можеби нема Аутленд, Нортренд, метросексуални Елфови или Панди, ама има посветена заедница што грижливо се труди да внесе динамика во свет што е воглавно статичен. Нема случајни ивенти под покровителство на самата игра, туку сами се трудите да создадете свои. Да, повремено ќе налеташ на некој што дошол од друга игра и е научен на токсично однесување, ама заедницата лесно ги филтрира таквите кои и онака ќе се исчистат сами откако ќе заврши овој прв месец.
Ќе играм додека ми е интересно. Можеби и нема да стигнам до 60-ти левел, ама не ми е ни важно. Само сигурен сум дека сега е најдобриот период за Classic зошто не знаеме каква иднина ја очекува оваа верзија. Со тек на време повеќето играчи ќе прогресираат до крајната игра и многу од серверите веројатно ќе се опустошат. Слушам некои гласини и желби за ClassicPlus каде што после петте фази на целосната оригинална содржина играта би се надоградила со нешто комплетно ново, меѓутоа уште е премногу рано. На крајот на денот, ако смениш било што во Classic веќе нема да биде Classic.
Она што најмногу ме интересира во врска со целово ова е како ќе се одрази на MMORPG жанрот и на моменталната WoW која би требало да е пред крајот на Battle of Azeroth. Голем дел од публиката сега е фокусирана тука на Classic и кога ќе секне оваа содржина, барем Blizzard ќе треба да се потрудат да ја задржат. Нема сигурно некој да чека да им се здосади ова на играчите, па да си отидат или да очекуваат нова голема милионска група. Оваа монетизација на носталгија е секако со ограничен рок. Баш во периодов што следува е шансата да се печали и веројатно вистинската прилика за MMORPG жанрот поинтензивно да се обрати и кон нова помлада публика. Можеби ќе има доволно луѓе кои би играле исплатливо MMORPG што не е World of Warcraft Classic. А, можеби и целото ова Classic лудило ќе придонесе за некаква World of Warcraft II.
World of Warcraft Classic e сè што ветуваше дека ќе биде. Ги прибра и носталгичарите и оние што првпат се среќаваат со оваа легендарна варијанта на Азерот или општо WoW. На вториве сум им крајно љубоморен за свежото искуство и покрај тоа што ќе се во свет полн со ветерани. Всушност, тоа е и најинтересниот аспект на Classic - што само еднаш можеш да пројдеш низ ова ако ти е првпат. Само еднаш во животот имаш фора да си наивен и неук на тој начин во World of Warcraft. Но, светот е толку моќно имерзивен што ете јас успевам со секое следно играње да приберам различни впечатоци и покрај тоа што многу од квестовите ги знам напамет. По слух ќе ти ја најдам жена му на Манкрик.
Нема брзање во оваа верзија. Особено ако немаш време за крајната содржина на 60-ти левел. Авантурите се по пат, а со овој број на играчи се буквално на секој чекор. Постојатно среќаваш луѓе со кои сте си потребни еден на друг. Играта е така скроена што многу од предизвиците се релативно тешки за да можеш да им пристапиш сам. Без разлика дали ти треба друг играч за квестање, за продукти од некаква професија, за здружување против играчи од непријателската фракција или едноставно друштво за долгите пешачења, Classic охрабрува и се потпира на групирање. Баш таква заедница е јадрото на MMORPG жанрот, нешто што последниве години едвај е видливо во преживеаните слични игри.
Затоа и сум задоволен со тоа како ги трошам тие малку саати неделно што денес ги имам за WoW. Classic не ме притиска да бркам ништо, целите се поинаку поставени и можеш лесно да ги прилагодиш за сопствениот стил играње и времето одредено за тоа. Пример, може да завршам само еден-два квеста дневно или да испешачам од Андерсити до Тандер Блаф за да тренирам стапови и тоа да ми испадне презабавно. Никогаш овие работи не се така стерилни како во поновите полинеарни верзии на WoW зашто често доаѓаат во пакет со некое попатно непланско скршнување. Онака, таман си стигнал на планираната дестинација и затекнуваш заседа од непријателската фракција.
Баш можеш фино да се внесеш кога саат и пол-два за WoW дневно ти се редок луксуз. Се плашев од Classic за да не ме завлече како некогаш, ама годините си направиле природен одбранбен механизам. Сега ако веќе сум седнал да играм, правам целото тоа време да ми се исплати и да не ја играм на автопилот туку да сум потполно внесен. Не дека и на некогашните целонеделни сесии не сум бил, ама сега е друго време со различни приоритети. Некогаш и се чудам што уште можам да извлечам од играта и како ми е упорно интересна. Таман ќе решам дека нема ништо ново - ќе затерам со некоја забавна група луѓе на квестови како Tribes at War или Gerenzo Wrenchwhistle и се потсеќам дека не се битни самите квестови туку колку јако можеш да си го направиш филмот додека ги завршуваш.
Баш заради тоа Classic ми е феноменална. Се помирив со тоа дека често во животот ќе имам желба да играм една или друга верзија на World of Warcraft, па во моментов нема подобра од оваа. Не мислам дека е најдобрата верзија на играта, ама тоа што сега ми треба го има само тука. Можеби нема Аутленд, Нортренд, метросексуални Елфови или Панди, ама има посветена заедница што грижливо се труди да внесе динамика во свет што е воглавно статичен. Нема случајни ивенти под покровителство на самата игра, туку сами се трудите да создадете свои. Да, повремено ќе налеташ на некој што дошол од друга игра и е научен на токсично однесување, ама заедницата лесно ги филтрира таквите кои и онака ќе се исчистат сами откако ќе заврши овој прв месец.
Ќе играм додека ми е интересно. Можеби и нема да стигнам до 60-ти левел, ама не ми е ни важно. Само сигурен сум дека сега е најдобриот период за Classic зошто не знаеме каква иднина ја очекува оваа верзија. Со тек на време повеќето играчи ќе прогресираат до крајната игра и многу од серверите веројатно ќе се опустошат. Слушам некои гласини и желби за ClassicPlus каде што после петте фази на целосната оригинална содржина играта би се надоградила со нешто комплетно ново, меѓутоа уште е премногу рано. На крајот на денот, ако смениш било што во Classic веќе нема да биде Classic.
Она што најмногу ме интересира во врска со целово ова е како ќе се одрази на MMORPG жанрот и на моменталната WoW која би требало да е пред крајот на Battle of Azeroth. Голем дел од публиката сега е фокусирана тука на Classic и кога ќе секне оваа содржина, барем Blizzard ќе треба да се потрудат да ја задржат. Нема сигурно некој да чека да им се здосади ова на играчите, па да си отидат или да очекуваат нова голема милионска група. Оваа монетизација на носталгија е секако со ограничен рок. Баш во периодов што следува е шансата да се печали и веројатно вистинската прилика за MMORPG жанрот поинтензивно да се обрати и кон нова помлада публика. Можеби ќе има доволно луѓе кои би играле исплатливо MMORPG што не е World of Warcraft Classic. А, можеби и целото ова Classic лудило ќе придонесе за некаква World of Warcraft II.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment