Така е, каснам едно десетина години со гледање на American Horror Story. Да не беше пандемијава може уште толку ќе ми требаа да се убедам да гледам, ама еве сме. Не знам како толку долго успевав да одложувам серија за која бев сигурен дека ќе ми се свиѓа. Антологискиот концепт е супер, веројатно главната причина која ѝ овозможува на American Horror Story да се освежува секоја година и да натрупа девет сезони додека се решам конечно да гледам, а се планираат уште четири. Секоја сезона е засебна хорор приказнa која е неповрзана со останатите, ама често се вртат истите актери кои играат различни ликови.
Според она како ми е наштелуван вкусот, низ годиниве бев сигурен дека ќе си пројдам јако со AHS. Неодамна ја изгледав првата сезона со поднаслов Murder House. Возбудлива класична хорор приказна за фамилија што се вселува во куќа за која без да стапнеш внатре можеш да претпоставиш дека нема да ти овозможи најпријатно домување. Но, овие ликови не знаат дека се централен дел во хорор приказна што ние ја следиме како публика, па удобно ќе се раскомотат во простории каде што генерации сопственици наназад насилно ги губеле животите.
Поставувањето е класичен американски хорор шаблон, ама се развива доволно интригантно, тензично и неизвесно за да те задржи до крајот. До крајот кој можеби ќе ти се изнамоча врз секој позитивен впечаток, ама тоа е пат до кој ќе стигнеме со малку спојлери. Фамилијата Хармон само што ќе се всели во новата куќа, почнуваат да се случуваат чудни мистериозни ствари кои очигледно не ги застрашуваат доволно за да се иселат или било како разумно да изреагираат. Но, како и секоја хорор фамилија што живее во најморбидната куќа на светот, не се претерано засегнати додека не стане предоцна. Не се засегнати ни од тоа што во секоја епизода дома им влегуваат непознати луѓе што им се претставуваат како комшии и ги замараат со глупи комшиски и некомшиски работи.
Сепак, бидејќи се работи за интерпретација на познато хорор клише и својствени тропи, замижав пред некои крајно нелогични дешавки чисто за да видам каде ќе води целото тоа. И, пази сега. Повеќето од луѓето со кои фамилијата Салон Хармони има различни интеракции, физички и сексуални, се всушност духови на луѓе кои во последните стотина умреле во нивниот нов дом и се засекогаш заглавени како такви. Приказната го воспоставува тоа како правило. Ако умреш во куќата или во нејзиниот двор или колку и да опфаќа имотниот лист, бам - дух си. И, тоа не онаков пријателски дух. Изгледа бидувањето дух те прави и невиден серко што обожава да ги замара живите. Не е дека како дух имаш некоја попаметна работа за правење, ама сепак е безосетно.
Еден од позначајните проблеми со приказната во Murder House е тоа што тие правила не ги следи во целост, ниту пак се доволно јасно дефинирани за воопшто да може. Затоа си дозволува некои отстапки кои не проработуваат секогаш во нејзина полза. Повеќе од пола сезона е потрошена на билдање на тензија, мистерии и пресврти и стварно е супер. Приказната упорно те дистанцира од големата сликата, воведува нови возбудливи ликови, ги поткрепува старите и постојано те држи на работ. Така се прави функционален хорор, без да се наслонува кон шокирање со визуелен стимул. Секако, не разочарува ни во тој аспект, ама е воглавно посуптилен и ненаметлив.
Никогаш не си сигурен што точно се случува, ни зошто. Тоа е сосема океј. Некои мистерии се и пофункционални ако останат мистерии. Немав прашања на кои сакав да добијам одговор по секоја цена. Сезоната супер си ги тера тие работи. Многу постепено го открива секое парче од грозоморната историјата на куќата и нејзините жители, живи и мртви без да биде нарушен амбиентот. Се чуствува дека приказната движи некаде, дека ќе се исплати на крајот без да си ги открие тајните. До тој момент нормално е да имаш впечаток дека кој и да ја води сезоната, има веќе смислено како да ја заокружи.
Но, не. Очигледно, далеку од тоа. Крајот се случува нагло и целиот претходен развој на настаните го менува за евтина мелодрама и сапуница со духови. Сега нашите главни ликови се духови кои развиваат некаква нова динамика со духовите што нив ги тормозеа цела сезона. Тоа е финалето. Сите ќе се духови сега, како тоа да ни значи нешто на нас како публика. Сезоната никогаш не се потруди доволно да објасни колку е тешко да си таков заробен дух за да можеш да сочуствуваш со ликовите. Дури за некои од нив беше и олеснување да се умре. Последиците од бидување дух и општо тој процес на премин некако беа пригушени од мистеријата околу начинот на функционирање на сето тоа.
А, никој никогаш не се ни обиде да најде излез од ситуацијата, веројатно како што и сценаристите не успеале да најдат излез од сопствената некомпетеност за пишување на приказна. Невозможно е да бидам убеден дека финалето на Murder House е намерно така смислен, а не е плод на безидејност и аматеризам. Не можеш да градиш нешто епизоди наназад и да немаш план како соодветно да го завршиш. Тромаво е. Дури и дијалозите звучат избрзано и несвојствено за ликови за кои веќе имаш претстава кои се и какви се.
Сум гледал тон лајна. Сум ја гледал последната сезона на Game of Thrones, ги следев шашавите денови на Lost, дадов шанса на крпениците Star Wars Дизни трилогијата. Вакво нешто немам видено, ова е друго ниво на "не знаеме кај тераме". А, настрана од финалето, Murder House е крајно шармантна серија. Се осеќа малку и времето во кое е снимана, нешто што првпат на ваков начин го почуствував, а се поминати само десет години, ќе си речеш. Јако ми е како е еволуирана телевизиската продукција како таква. Има сериозно одлични актери и исклучително функционални хорор елементи што засекогаш ќе ти ја демнат главата, ама не знам дали можам така самоуверено да ја препорачам.
Од вкупно девет сезони American Horror Story, сигурен сум дека барем една е подобра од оваа, па затоа планирам да дадам шанса на втората наскоро. Ми се гледа некоја асална хорор серија, па пред да посегнам кон The Haunting on Hill House ќе пробам пак со ова. Нова приказна и нови ликови, би требало да изгледа како комплетно друга серија, се надевам без полуспособните сценаристи од Murder House или кој и да мислел дека таков крај е соодветен за една ваква приказна.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment