Мајами - Далас

Предвидов ли дека историјата ќе се повтори? Да.

Мајами оди во финале со Далас и тоа потполно заслужено. И покрај тоа што ноќеска речиси цела средба играа катастрофално, на крај пак покажаа кои се двајцата главни фраери во екипа, спремни да дадат се од себе кога е најкритично. Искрено, со лошата игра на Мајами ноќеска и агресијата на Чикаго, скоро и да бев убеден дека ќе гледаме уште барем една утакмица. Чикаго ја имаа предноста, домашен терен, играчи желни за победа и подзаспаните Мајами, ама изгледа и тоа не е доволно кога Вејд и Леброн ќе се вложат комплетно. Последниве средби, Леброн секогаш на крај ги решава стварите.

Заслужено е, затоа што Мајами играат. Дури и кога дремат, пак имаат изненадувања за крај. Сепак, ќе ми беше мило и за Чикаго. Тимот сега делува созреано, има квалитетни играчи, го имаат Роуз и во одредени моменти се непробивливи и за самиот Крал. Со нив сум посебно емотивно врзан уште од времето на Џордан и воопшто немаше да ми биде криво доколку ги тепаа Мајами. Верувам дека следната сезона, Роуз ќе предводи уште помоќен тим и нивното време допрва доаѓа.

Интересното е тоа што љубовта за Мајами ми се роди сосема случајно, во плејофот 2006, кога пак почнав да следам НБА од Џордан и распадот на легендарните Булс. Пејтон, Шек, Џејсон Вилијамс и Морнинг на исто место беа причината за мојата симпатија кон нова екипа. Вејд тогаш беше, за мене, новиот шизик во НБА кој ме изненади со играта што ја нудеше. Откако заврши финалето, ја исполнив заклетвата - ако тепаат овие, ја купувам 3-ка Мајами дрес, црн. Така да, сега ќе кажам и тука, LET'S GO HEAT, и ајде да се подновам со Леброн дресче. :)

Финалето почнува на 31-ви мај.