Alice In Wonderland (2010)

Денес беше премиерата на Alice In Wonderland. Бев, и само што се прибирам. За среќа, не отидов со преголеми очекувања, зошто како што се појавуваа трејлери и слики од филмот, се повеќе се сомневав во квалитетот што ќе го понуди. На крај, заклучокот е дека Alice In Wonderland е баш таман и држи некаков просек.

Тим Бартон ми е еден од омилените режисери, добро сум запознаен со неговите способности и удобно ми е во светот кај што ги сместува неговите филмови. Знаев што ќе гледам и сега. Приказната е сместена 13 години по настаните од оргиналната, но сепак се задржани многу елементи, дијалози и сцени, така што не би го нарекол ова продолжение, туку ре-имагинација во умот на Бартон.

Земјата на Чудата претрпела одредени промени од последната посета на Алиса, па сега повеќе личи на свет во кој на неколку километри е куќата на Вили Вонка или Готам. Ликовите се сите тука, кои и не се разликуваат многу од нивната оргинална интерпретација, меѓутоа имам замери за Лудиот Шапкар. Знаеме сите дека Бартон не прекинува да го форсира Џони Деп и знаеме дека и понатаму ќе биде точка околу која ќе орбитира се останато во неговите филмови. Исто е и тука. Покрај тоа што шминката, костимот и се околу неговиот изглед е катастрофално, некако ја засени Алиса со неговото присуство. За друго, немам замерки, освен тоа што формулата по која Бартон ги прави филмовите е веќе досадна и ништо неможе да изненади.

Океј филм, ништо посебно, но сепак вреди да се гледа. Ефектите не би ги коментирал многу, само ќе кажам дека ми е мило што немаше некои претерувања какви што сме навикнати да гледаме последниве неколку години, туку беа умерени и фино изведени.

И да, киноно во Рамстор плаче за нова опрема, ако ништо друго, барем за ново платно...