Ах, и онака не играв многу игри што излегоа оваа година, па дај само да го избереме ова и да продолжиме понатаму, океј? Како зошто? Сега се мислам дали е дојде тој ден кога ќе го згужвам и фрлам постот за Skyrim што го напишав неколку недели пред да почнам да го оплеменувам хербариумот на Гералт, со два мечoви на грб. Но, The Witcher 3: Wild Hunt e многу повеќе од симулатор за берење цвеќиња. Всушност, можеби е најдобрата RPG игра откако се измислени пиксели, па ако престанам да ја бранам Skyrim поради камерата од прво лице и можноста за креирање лик по свој терк наспроти предефинираниот Гералт, ќе го признаам тоа јавно и ќе го посведочиш. На крајот, тоа никако не го оспорува квалитетот на Skyrim. Леле, добро Бобо.
Па, до кај сум? Стигнав некако до Новиград. Најдеталниот град што сум го видел во RPG игра, вистински е, не е само неколку куќи намалени во размер, туку детално изработен и населен со жители кои дополнително создаваат чувство дека е жив. И, не, нема да ти се пуштат стражари ако си заклал кокошка, иако важиш за некаков митски јунак меѓу нив. Гледам во вас, глупаци од Ривен. Моментално во Новиград сум на заебана херојска задача, го барам пријателчето Данделион по разни курварници. Ми треба, зошто можеби знае нешто за Сири, со која патем изиграв неколку флешбеци по пат.
Да, го пројдов и наградуваниот квест со Баронот, само што исходот не беше ист како вашиот, другари. Што направив за да не се обеси? Го одбив за неколку работи зошто веќе немав толеранција за неговите непрекинати барања (Вичер сум со договори на дело, не сум ебен дух од ламба), ама на крајот пак ја дозна судбината на тие што ги бараше. Веќе доволно спојлери му направив на Бојчо, сака да ја игра, ама нема време. Извини.
Интересни беа и квестовите со Кеира. Не ја убив како повеќето зошто сепак имам срце, бездушни едни. Барем имав, додека не ми се стопи во таверната каде што го следев настапот на Присила. Емоциите беа пресилни, ама издржав машки за разлика од пијаните бараби околу Гералт. Сум слушал многу саундтреци од игри, ретко што успеало вака да ја предизвика мојата храброст. Секоја чест тиму одговорен за музиката, секоја чест. Одлично се вклопува во целиот амбиент, без разлика дали свири од некој пазар полн со лопови или на некоја зелена полјана каде што секој момент можеш да бидеш изненаден од мечка или некое суштество за кое не си сигурен како треба да го убиеш.
Ако некогаш ја завршам, ќе играм Fallout 4. Има премногу, премногу содржина, приказните се феноменални и покрај тоа што често структурата на квестовите е иста, а и онака немам желба за друго. Со оглед на времето што едвај го имам за играње, Wild Hunt ќе ме држи до пролет. Еј, да. Тие вештерките? Најгрозното нешто сум го видел во игра. Погрозно и од обидите на Blizzard да ја направат Cataclysm добра експанзија.
No comments:
Post a Comment