Ајде пак за Prometheus

Пак го гледав Prometheus, после три години. Мислев дека ќе можам да напишам нешто без да се повторувам, но не. Филмот не само што не успеа да ме предомисли на оваа втора средба, туку вака застанат до свежо изгледан Alien, фрлa појако светло кон старите пукнатини. Пред неколку години, одбрав да верувам дека ова ќе биде најдоброто научно-фантастично остварување во поновата историја на жанрот, па завршив во неколкудневна агонија од очајот кој што беше. Мотивот за оваа нова шанса ми дојде од актуелниот период на возбуда околу Alien франшизата и обликувањето на новата трилогија за која овојпат сум подготвен со повнимателен пречек. Или ако сакаш попрецизно и едноставно, да го одржам свеж хејтот кон филмот.

Инженерот, накурчен од глупите ликови, ја напушта сцената

Главниот проблем на Prometheus се ликовите преку сценариото на Линделоф, кој замисли, уште е вработен и покрај бруталното силување на дијалози. Единствениот хорор во Prometheus е баш ова. Иако и Ридли Скот ја дели вината, или кој и да одлучил на важна вселенска мисија да испрати екипаж кој очигледно не се познава меѓусебе, ниту со работодавците, онака прост џган собран од улица, пишувањето на Линделоф е еквивалент на болката што ја чувствуваш кога ти избива малечок Осми Путник од градниот кош.

Вториот проблем е што филмот претендира да отстапи од Alien универзумот, меѓутоа упорно гравитира околу истиот, а по некое време сите тие референци стануваат напорни и ја прават наводно поинаквата перспектива крајно досадна. Се сопнува на стварите од кои се обидува да побегне. Можеби некаков посуптилен пристап би бил поефективен, но тогаш на што би се потпрел филмот? На "големите идеи" кои ги уфрла од воздух без никаква поткрепа? Ликовите доаѓаат на ист начин до секакви заклучоци, мотивите се смешни и неиздржани, а реакциите им се бизарно нелогични. Истите тие се средството кое треба да го пренесе концептот и тука се случува тој колапс, на помалку од пола саат од почетокот на филмот, па не ти остава простор да најдеш цврст искупувачки фактор. Визуелните ефекти се убави и пристојни. но со нив Скот не успева да покрие многу. 

Prometheus постојано гради нешто во позадина и никогаш не достигнува никаков климакс. Тензијата е комплетно отсутна, а погоди зошто - зошто во ниеден момент не ти е битен ниту еден лик и не навиваш за баш никој. Дури ни тие неколку пресврти не се доволни да ја разиграат целата негова линеарност. Единственото ново што се труди да ти го продаде се само излитени егзистенцијални мастурбации. Останатото е разводенета формула, дериват создаден од првите минути на Alien. 

Ако некогаш постоела намера да се одговорат сите прашања што филмот ги поставува, мислам дека и самиот Ридли Скот е свесен дека на никој веќе не му е гајле. Ниту пак Prometheus успеа да создаде публика што нетрпеливо ќе ги очекува. Метата е промашена, па сега лебедовата песна ќе ја понуди како друг приквел, со амбиции за трилогија. Простор има, но дали има и интерес?