Океј, никогаш не сум бил фан на Justice League. Мислам, фини се лудак во костим од џиновски лилјак и снажен вонземјанин кој идентитетот го крие со наочари, одлично функционираат и кога ќе ги споиш заедно. Ептен ретко ќе прогледав и низ волшебни зелени прстени. Меѓутоа, линијата сум ја влечел на амазонски принцези со невидливи авиони и магично ласо кое жртвите ги принудува да ја кажат вистината. Имам дадено 462 шанси на Џастис Лиг. Стрипови, филмови, серии... Дури ни оној легендарен JLA на Морисон не ме завлече. Не било ништо лошо и неподносливо, секогаш сум бил толерантен кога ќе ми влета некој од ликовиве кои не сум успевал да ги засакам во Бетмен или Супермен стрип, ама кога бил цел тим споен, брзо сум го губел интересот.
Периодов читам Супермен. Стари, нови, што сум ги читал, што не сум ги читал, секакви... Се опседнав со ликот како да сум Лекс Лутор. Навечер ми доаѓа во сон и ме прогонува. Тука некаде дојде и мојата желба за нова шанса за Џастис Лиг. Ако не Морисон тогаш што? Новите 52 на DC. Нели се скроени за нови фанови? Епа, со умот во таа состојба, отворен како никогаш претходно, ги симнав првите шест броеви. Третирајте ме како нов фан, покажете ми зошто е добро ова. Кецот го памтам како солиден уште од пред четири години, Аквамен веќе го засакав како лик, а со оглед на тоа што веќе изградив култ околу Џеф Џонс - зошто да не.
Ја затворив првата приказна, шест броја, собрана е како Origin, и седев така и ќутев неколку минути со осмех. Еј, ова било добро. Или се начекавме во вистинскиот момент. Добро, не истекува безусловна љубов од мене кон Вондер Воман или Грин Лантерн, ама ете, конечно природно ми се склопија во целата слика. Фала Џеф Џонс. Ако ова успеа да натера некој што не е фан да почне да копа подлабоко во приказните, браво. Мајсторија. Џим Ли го црта ова, така што можеш да го претпоставиш квалитетот. Му го обожавам Бетменот.
Во Origin е раскажано создавањето на Џастис Лиг. Бетмен, Супермен, Флеш, Вондер Воман, Аквамен, Грин Лантерн и Сајборг. Сајборг ми беше најнепознат лик, препоставувам тоа го заклучиле и DC, дека не бил толку достапен на публика што површно го чепкала универзумот, па акцентот тука е ставен баш на него. Покрај тоа, другите веќе имаат и сопствени серијали, така што и немаше потреба од некакво посебно претставување. Тимот е соочен со Дарксајд. За да споиш херои како овие погоре, мора да им дадеш некаков голем негативец, а Дарксајд е баш таков. Тука е преголем и за Супермен да може да застане сам пред него. Супер прилика да го донесат и него во 52 универзумот.
Спојувањето на ликовите е мазно, постепено, баш како што расте целата закана која ги принудува на соработка. Некои едвај се познаваат, не знаат еден за друг, немаат ни доверба меѓусебе, барем до моментот кога баш тоа ќе е најпотребно. Толку е почеток што Бетмен уште важи за некаков мит за кој не ни верувале дека навистина постои. Коментарот на Грин Лантерн е бесценет. Исто како и неговиот однос со Флеш. Двајцата ликови имаат посебна врска и онаква buddy cop тензија каде што Џеф Џонс искористил прилика да протне суптилен хумор за колку да се изнасмееш на глас.
Да. Ќе читам Џастис Лиг. Ми се свиѓаат ликовите во 52 унивезумот, има доволно за си ја задоволам потребата. Љубопитен сум да видам како се развиват понатаму, така што имам многу пред да се навратам на тоа што претходно ме одбило. А, приказнава што ја читав е адаптирана во Justice League: War анимираниот филм, па ете уште една прилика да бидам позитивно изненаден.
No comments:
Post a Comment