Во 2008, Џеф Џонс и Гери Френк го објавуваат сега веќе култниот Brainiac арк кој тогаш оди во редовниот Action Comics серијал (#866 - #870). Приказната, раскажана во пет дела, ги соочува Супермен и Супергрл со вонземскиот механички организам Брејниак, одговорен за судбината на многу светови кој сега и се заканува на Земјата. Аркот е феноменален. Нарацијата на Џонс е стегната и прецизна, опфаќа еден куп елементи на Супермен како лик - неговата врска со Кентови и љубовта кон планената на која израснат, балансот и контролата кои се обидува да ги воспостави со Лоис Лејн која тука веќе му го знае идентитетот, и можеби најбитното за приказната тука, неговата братучетка Кара Зор-Ел, која е малку потемпераментна од него. Гери Френк инспирацијата за цртањето ја црпи од филмовите со Кристофер Рив, што мене лично ми го прави Braniac уште поблизок.
Брејниак патува низ универзумот и буквално краде градови од планети кои ги смалува и ги чува во стаклено ѕвоно, заедно сосе преживеаните жители. Еден од тие градови е Кандор, главниот град на Криптон, каде што во моментот се наоѓаат родителите на Кара.
Unbound е анимиран филм од 2013 што ја адаптира оваа приказна. Скептично пристапив кон ова после две години, поучен од сомнителниот квалитет на DC адаптациите, и за чудо некако пријатно ме изненади. Не е страна-по-страна адаптација, но одлично се труди да ја пренесе идејата на Џонс и Френк. Иако има некои детали кои се разликуваат, главните делови се присутни и функционираат добро. Голема замерка е можеби самиот крај, кој комплетно се разликува од тоа што го нуди стрипот, но претпоставувам дека продуцентите не сакале да ја збунат публиката која не ги следи стриповите со таков тажен, емотивен завршеток, па се одлучиле за хепи-енд варијанта. Се сомневам дека одлуката била за на помладата публика да ѝ се понуди поблаг исход, бидејќи има сцени кои знам дека на други места се обидуваат да не ги покажат на деца. Но, ако мислеле два средни прста од Лоис кон Брејниак, крв и насилие се поумерени од крајот на стриповскиот арк, тогаш во ред.
Хуморот од стрипот е задржан, темпото е можби малку побрзо, но еј, повеќето анимирани филмови на DC често го користат лимитираното време за директно да скокнат во акцијата. Анимацијата е супер кога ќе ја навикнеш (некаков псевдо-аниме стил), единствената замерка оди кај Супермен. Не е лошо, ама некогаш ми смета кога го цртаат некако диспропорционално и смотано. Главата му е секогаш премала во однос на телото и прави некои гримаси кои се предетски. Сите знаеме дека е главниот херој, така што не би било проблем некогаш да видиме понамрштен Супермен, нели DC? Лоис и Кара се супер, можеби на моменти со пренагласена сексуалност, па ајде да речеме дека сепак и не е баш Unbound за толку млада публика. Актерите се одлични, особено Мет Бомер, гласот на Супермен/Кларк Кент. Дечкото дури и личи на Кларк Кент, има и јапонска реклама што го дели тоа мислење. Во 2002 за малку и ќе бил Супермен во нереализиран филм со сценарио на Џ.Џ. Абрамс.
Unbound е еден од најинтересните анимирани адаптации на DC што сум ги гледал. Независно од изворниот материјал, пак може да застане цврсто. Не се обидува да биде "голем" како Superman: Doomsday, но е секако доволно содржаен за да биде дел од секое следно маратонско гледање на овој тип анимирани филмови.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment