Почетокот на месецов донесе ново издание на DC, колекција собрана од арк од редовниот Superman серијал, #32-#39 броевите. Не го следам редовно овој Супермен од новиот 52 универзум, меѓутоа приказнава ми беше привлечна затоа што ја потпишуваат две легендарни имиња. Џеф Џонс и Џон Ромита Џуниор. Интересно, зошто ова е првиот ваков ангажман на Ромита за DC (има учествувано во некои кросоувери пред години), по четириестина година поминати во Marvel со нивните најпознати херои. Феноменален е и тука. Џонс е веќе докажан DC ветеран, речиси целата негова кариера ја има поминато таму и е одговорен за некои од најквалитетните наслови последниве години. Со оглед на тоа што не знам што се случува моментално со Супермен, Џеф Џонс со ваква приказна на средина на серијалот, докажува дека можеш да создадеш класичен Супермен во било кој континуитет. Разликите кои Новите 52 ги содржат речиси и да не се осеќаат тука.
The Men of Tomorrow е приказна за двајца луѓе со супермоќи. Едниот е човек, дете на научници кои барале спас за планетата, обидувајќи се да најдат пат до нов свет, до Четвртата Димензија. Експериментот тргнува наопаку, па соочени со сопствената пропаст, малото дете го испраќаат на друго место, каде што е одгледан од други, како да е еден од нив. Ситуација аналогна со нашиот човек од Криптон. Не случајно велам човек, зошто Супермен ако нешто докажува тука, тоа е дека е многу поголем од сите нас. Еј, фала Николов што ни објасни за Супермен, стварно. Јулисиз, сега возрасен, доаѓа на Земјата, се спријателува со Супермен и открива дека неговите биолошки родители се сепак живи. Луѓето, овој пријател на Супермен го дочекуваат како уште еден спасител, на кој му ја даваат целата нивна доверба. Дуото функционира одлично, имаат слични моќи и се спремни да се спротистават на секаква закана.
Јулисиз ветува многу повеќе од Супермен. Зборува за утописката Четврта Димензија каде што нема глад, војни и има среќа за секого. Нуди арка на тие кои што сакаат да заминат таму, група од шест-седум милиони. Но, благословот од Четвртата Димензија е всушност заеб кој луѓето кои наводно ги спасува, сака да ги искористи како енергија за да го спаси неговиот свет кој е пред уништување. Слично како Криптон. Што би направил Супермен доколку би имал шанса да жртвува милиони животи за да го спаси Криптон?
Џеф Џонс одлично го познава Кларк Кент/Супермен и умешно си игра со сите негови слабости и доблести. Секогаш ми се интересни приказните со Супермен каде што е соголен од моќите, соочен со некои дилеми и ситуации кои би ги предизвикале и неговите челични морални вредности. The Men of Tomorrow носи и неколку нови негативци кои се надевам дека DC ќе ги искористи понатаму. Сакам да видам повеќе од Машинистот, или новата верзија на Клерик. Иако си ја изиграа улогата баш онака како што одговара на приказната, премногу забавно делуваат за ова да е последното од нив. А, Јулисиз има потенцијал да биде уште еден сив лик што може да се комбинира во новиот универзум.
Шлагот на The Men of Tomorrow е Бетмен. Чудо е колку добро функционираат заедно тука. Жалосно е што онoj Batman/Supermаn серијал што моментално е во тек, ни во 10 броеви не успева толку добро да ја долови братско-пријателската врска што ја имаат двајцата. Може да продолжам да го читам тековниот Superman. The Men of Tomorrow завршува со откривање на тајни, една од нив е идентитетот на Супермен пред Џими Олсен. Скептичен сум дека има уште нешто добро во 52 серијалот, меѓутоа осеќам сериозна потреба од нов Супермен материјал во моментов, па ќе пробам.
No comments:
Post a Comment