Два океј Scream филмови во рок од една година во време кога слешер хорорите се ехо од минатото и не е толку лоша статистика. Види ги какви се шестите продолженија во другите "бесконечни" хорор серијали. Никој нема да си рече, еј ај ќе го пуштам Friday the 13th Part VI: Jason Lives или Halloween: The Curse of Michael Myers. Секако дека и овие филмови си имаат некоја публика некаде што ги сака, ама обично додека некој ваков серијал стигне до оваа бројка, резултатот е изморена и потрошена варијанта на оригиналниот концепт и работите што го направиле функционален.
Сигурен сум дека истото може да се каже и за Scream VI, ама серијалот успеа да си најде некаков тон што некако не му дозволува да биде комплетно срање. Не е лесно да останеш свеж после пет филмови, а уште помалку забавен. Scream VI и нема некој сериозен проблем со тоа. Серијалот со четвртото продолжение зацврсти некои штосови што му овозможија прикладно да егзистира во светот што си го изгради и ако ништо друго, да си ги препишува правилата во сопствен контекст. Нема сигурно никогаш пак да го смени жанрот како кецот и да ги извади белешките надвор од сопствената франшиза, ама бар не е тажен обид за хорор како, не знам, Halloween Ends?
Scream VI знае каде му е местото и кои му се органичувања. Сите "иновации" се во тие рамки и апсолутно функционираат пак. Можеби и единствениот наслов меѓу сличните на кој му упали тоа воведување на нова генерација, сега и без премногу да се потпира на носталгија и оригиналните ликови. Оттаму и отсуството на Сидни е речиси незначајно, затоа што моменталната екипа е доволно добро обликувана да може да го износи серијалот барем уште два филма. Scream гледаш за да погодуваш кој ја носи маската на Гоустфејс и зошто. Филмот има за задача постојано да ти дава лажни насоки и мотиви, да те замота во сопствената игра и така да те одржува окупиран до самиот крај. Повеќе е како настан отколку како обичен слешер хорор и како таков максимално ме забавуваше и овој пат.
Можеби се должи на мојата љубов кон кецот како нешто што ме има внесено во жанрот, па сум крајно пристрасен, меѓутоа не можам да ископам некои сериозни аномалии. Scream филм е, не можеш да бараш повеќе од тоа што настојува да биде. Ако смениш, нема да е веќе Scream. Одлично балансира помеѓу бидувањето насилен слешер, продолжение во воспоставена франшиза и себереференцирање без ниту еднаш да се клизне. Последново е многу лесно да го догураш до критична точка, ама Scream VI е доволно полн со сопствени занимации за да избегне комплетна пародија на себе. Мислам дека дури и да го направи некогаш намерно во многу поголема мера, самите "правила" на серијалот би ублажиле такво скршнување.
Актерската екипа која е присутна од претходниот филм е веќе уиграна, па доколку тогаш не беше јасно кој управува со новиве Scream филмови, сега е сигурно дека тоа е Мелиса Барера. Иако бев малку скептичен за начинот на кој нејзиниот лик е врзан со фолклорот на франшизата, Scream VI ме увери дека одредени ризици би можеле да се исплатат долгорочно доколку добијат ваков внимателен третман. Некои детали и нишки кои филмот ги најавува не се оставени за во иднина туку добиваат задоволителна разврска уште овде, што е исто позитивен сигнал дека екипата зад овие последни два филмови сака да раскаже содржана приказна без многу да го дрви.
Повеќето наслови во актуелниве франшизи знаат да искористат цел филм со надеж дека начнатите прашања ќе ги одговорат во следниот, меѓутоа Scream VI истовремено го користи целиот простор без многу ветувања за некоја следна прилика која можеби и нема да се оствари. Сигурен сум дека овие ликови кои ги запознавме изминатава година имаат барем уште два филмови, а верувам дека ако се искористи сличен пристап како овде ќе имам позитивни зборови и за идното продолжение. А, додека приказната се држи приземјена и е лишена од натприродни ствари и вселенски Гоустфејс, мислам дека нема место за паника. До тогаш, кој сака нека му ја носи маската.
Види, ниеден друг Scream нема да биде како првиот на Вес Крејвен, сепак забавно е да гледаш како друга генерација снаодливо се справува со наследството. Ќе си дозволам да кажам и дека последниве три Scream филмови ми се многу позабавни од вториот и третиот. Неизбежно е да се штанцаат продолженија во успешни франшизи, особено во жанр каков што е овој, ама секако пре би избрал варијанти на стандардизирана функционална формула во воспоставен континуитет отколку обиди за покласично ребутирање или неумешно трупање на страни елементи онаму каде што не припаѓаат. Затоа Scream како серијал е продолжува да биде убедливо доминантен во однос на сличните во жанрот, вклучувајќи ги и оние кои на Вес Крејвен му имаат послужено како директна инспирација.
No comments:
Post a Comment