Сезоните во Diablo III се најдобриот изговор за нов херој и за искликување на слободно време кон карпал тунел синдром. Од перспективата на Blizzard, сезоните се начин на кој што ќе довлечаат назад на играта. Нов гол херој, нов почеток, нов прогрес и по некоја специјална "сезонска" награда за тоа "ново" да добие некоја ситна значајност. Но, дали е ситна? Шестата сезона почна пред десетина денови, па со Бојчо се искомбиниравме со свежите "сезонски" херои. Witch Doctor и Crusader. Не мора да погодуваш кој е кој, зошто се знае кој е лешперот што сака да мава од далеку.
Минатите две сезони играв Wizard и Demon Hunter. Witch Doctor ми беше логичниот избор за оваа. Освен тоа, немам играно Witch Doctor од раните денови, па никогаш не успеав да видам како се однесува на поголеми левели. Супер е. Има зомби кучиња и џиновско створење со него што ќе ги чистат непријателите и Бојчо да мисли дека играме заедно. Всушност, додека он тепа со неговиот Crusader и робовите на мојот вуду еким, јас во еден документ пишувам имиња за Diablo кланот што мора да биде оформен наскоро. До сега го запишав Funky Felchers, ама имам и некои други на ум. Цице е третиот човек што ни се приклучи вчера, така што полека се собира старата WoW екипа.
Супер е Diablo III co-op. Барем не мораш сам да поминуваш низ истото. Ете, лани игравме на PS4, дури влеговме и во Whimsyshire, ама некако ми е поудобно со маус, тастатура и преполна пепељара пред мене. Планот е сезонава да се пукне јако™, макар и со овие сесии од по еден саат што се случуваат секој втор ден. Diablo III, и општо целиот aRPG жанр си бара време кои никој не може да си го дозволи во моментов, ама си ветувам едно целодневно викендашко раскликување.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment