Да не почнев да гледам со друштво, никогаш немаше да го пипнам ова. Исто како и другите маргинализирани суперхерои (освен Дердевил) на Marvel што Netflix ги удостои со посебна серија, Лук Кејџ воопшто не ме интересира(ше). Океј бев само со Daredevil. Озбилно, која друга суперхеројска серија може да го надмине тоа? Luke Cage секако дека не, меѓутоа сум прилично задоволен од овие тринаесет епизоди. Повеќе изненаден, зошто ете, некако неплански ги почнав и ги завршив викендов.
Не знаев кој е Лук Кејџ. Го знаев онака површно, исто како што ги знам Ајрон Фист и Џесика Џонс. Знам дека е црнец, има непробојна кожа и дека никогаш не бил релевантен во било кој стрип каде што случајно сум го затекнал. Оттаму и мојата рамнодушност кон него. Сепак, серијата е кул. Претежно. Почнува како црнечка крими драма сместена во Харлем, на моменти и ќе заборавиш дека гледаш суперхеројска серија, зошто повеќе има некој The Wire вајб, отколку приказна сместена во истиот универзум каде што оперира нетфликсовиот слеп адвокат.
Пристапот кон она што навистина е Лук Кејџ е многу посуптилен од првата Daredevil сезона, и баш ова ми беше најсимпатично. Првата половина е фокусирана на ганстерските методологии на негативците, издигнување на ликовите кои ја сочинуваат приказната и она со кое Лук Кејџ ќе треба да се справи да си го најде местото во престојното The Defenders здружување со Дердевил, Џесика Џонс и Ајрон Фист. Тука некаде, после седум-осум епизоди, серијата доживува кулминација која дополнително го успорува и онака бавното темпо, па го губи ветерот речиси до самиот крај.
Промената на главниот антагонист, можеби и очекувана, некако ми ја спласна тензијата. Во никој случај втората половина не е лоша, ама ми фалеа сите оние моменти кои ми ја правеа Luke Cage толку возбудлива на почетокот. Лук Кејџ е одличен како херојот кој Харлем го заслужува во моментот, а Мајк Холтер е феноменален со изведбата, речиси како и остатокот од кастингот. Сетингот на Luke Cage има основа и за социјален коментар, успешно испратен исто како и почитта кон црнечката култура. Всушност, и во саундтрекот на серијата доминира црнечка музика, заедно со еден куп музички гости во мали улоги. Дури и Свеј го има.
Не знам колку серијата е верна до изворниот материјал, ама и со моето ограничено познавање на ликот, можев да приметам неколку мали референци како оргиналното суперхеројско име на Лук Кејџ, па и оној смешен "костим" од раните стрипови. Веројатно никогаш нема да земам Лук Кејџ стрип во раце, ама би дал шанса и на втора сезона од ова. Интересна е и покрај недостатоците од кои страда, а со оглед на тоа какви се другите суперхеројски серии надвор од Netflix (со исклучок на The Flash!), вреди ако сакаш да утепаш неколку саати со ваков материјал.
Промената на главниот антагонист, можеби и очекувана, некако ми ја спласна тензијата. Во никој случај втората половина не е лоша, ама ми фалеа сите оние моменти кои ми ја правеа Luke Cage толку возбудлива на почетокот. Лук Кејџ е одличен како херојот кој Харлем го заслужува во моментот, а Мајк Холтер е феноменален со изведбата, речиси како и остатокот од кастингот. Сетингот на Luke Cage има основа и за социјален коментар, успешно испратен исто како и почитта кон црнечката култура. Всушност, и во саундтрекот на серијата доминира црнечка музика, заедно со еден куп музички гости во мали улоги. Дури и Свеј го има.
Не знам колку серијата е верна до изворниот материјал, ама и со моето ограничено познавање на ликот, можев да приметам неколку мали референци како оргиналното суперхеројско име на Лук Кејџ, па и оној смешен "костим" од раните стрипови. Веројатно никогаш нема да земам Лук Кејџ стрип во раце, ама би дал шанса и на втора сезона од ова. Интересна е и покрај недостатоците од кои страда, а со оглед на тоа какви се другите суперхеројски серии надвор од Netflix (со исклучок на The Flash!), вреди ако сакаш да утепаш неколку саати со ваков материјал.
No comments:
Post a Comment