Прва недела без World of Warcraft по неколку месеци континуирано играње и инстантно посегнувам кон некои правливи наслови во мојата Стим библиотека. Не се ни сеќавам како сум ги купил Evoland игрите, ама ете - дремеле така долго недопрени. За Evoland не знаев многу, освен тоа дека е еден вид омаж на игри како раните Zelda или Final Fantasy, кој те шета низ неколку историски периоди на RPG жанрот, ама не бев спремен за тоа колку уникатно и симпатично го прави тоа.
Првата верзија на Evoland започнува на Ludum Dare гејм џемот во 2012, каде што учесниците имале 48 часа да создадат игра на тема 'еволуција'. Тим од двајца млади ентузијасти прави мала RPG игра која еволуира во различни варијанти на жанрот како што играчот напредува низ неа. Играта освојува прво место на тој Ludum Dare, па дечките ја основаат компанијата Shiro Games и почнуваат со работа на проширување на победничкиот концепт.
Кецот Evoland од 2013 година е практично играта од гејм џејмот, но значитено надоградена за да функционира како целосно засебно дело. Играта почнува многу едноставно, со примитивна графика која изгледа како игра од оригиналниот GameBoy, па постепено ја надградуваш со елементи за да прерасне во пософистициран жанровски примерок од друга генерација на конзоли. Како што играш, отклучуваш ковчежиња кои ја осовременуваат графиката, добиваш музика и соодветни звуци, контроли, нови гејмплеј механики, разни варијации на RPG жанрот и слично. Практично, проаѓаш низ неколку генерации на игри додека да стигнеш до нешто што личи на 3Д игра за првиот PlayStation.
Иако 'еволуцијата' која те води низ таа ера старошколски RPG наслови е главниот штос во Evoland, играта нуди доволно предизвици и игривост за да се сврзе во презабавно викенд попладне. Приказната е претежно во спореден план, присутна е во најгенеричка варијанта - ти си херојот кој е единствениот спас за фрката во светот, меѓутоа и тоа е на некој начин дел од мета- хуморот со кој Evoland постојано се стреми да се позеза со себе и игрите од кои црпи инспирација. Evoland трае само неколку саати и се завршува во едно-две седнувања, ама без оглед на времетраењето, искуството што го нуди е стварно интензивно.
Баш фино спакувана носталгија што не знаев дека ми била потребна. Ако си живеел во тој период и си ги играл игрите кои ги референцира, ќе ти ја наполни душата. Не дека денес нема и други нови игри со ваков визуелен и жанровски стил кои задираат во одредени детски спомени, меѓутоа ништо вака инвентивно не си игра со тие традиционални тропи. Во преплавениот пазар со нови пиксел-арт игри, Evoland е далеку од било чиј клон. Окупира сопствен простор и е единствена во тоа што го прави.
По големиот успех на играта, во 2015 година Shiro Games го објавуваат продолжението Evoland II: A Slight Case of Spacetime Continuum Disorder. Двојката е феноменална. Иако гради врз еволутивните концепти од првата, комплетно стои како различна засебна игра. Трае значително подолго, а жонглирањето со жанровски стилови наместо да е двигателна сила е искористено како наративна поткрепа на приказната која тука е многу пообемна. Повторно си некој анонимен херој, овој пат без сеќавања и фрлен среде конфликт помеѓу луѓето и демоните. Иако приказната не може да се пофали со некоја особена комплексност, сепак фино функционира така рашарана со повремени пресврти и мета-хуморот што е пренесен од првата Evoland. Секако, референците кон други игри и општо поп култура се присутни и тука.
Менувањето на гејмплеј стилот е вметнато во оној дел од приказната кој се занимава со патување низ времето напред и назад. Опфатени се неколку временски периоди од светот каде што се одвива и играта го менува визуелниот стил во зависност од моменталната ера. Па, така некои локации изгледаат како на Nintendo NES, други се посовремени и тродимензионални. Времето кое Evoland II го троши на одреден жанр или стил е супер оптимизирано и вешто прави промена баш во моментот кога ќе се осетиш заситено.
Со таа еволуција како спореден штос сега, Evoland II има прилика да биде иновативна со инкорпорирање на сосема други жанрови, наместо да биде удобно позиционирана во рамките на неколку RPG влијанија. Така што ќе поминеш часови низ нивоа кои се класичен акционен платформер, други каде што играта ти се претвора во вертикален шутер инспириран од 1942, цело Bomberman ниво, стелт ниво каде што се криеш во кутии, па дури си втурнат и во тепачка во стилот на Street Fighter и Mortal Kombat. Не сопира тука, има и други, а имаш прилика да играш и примитивна верзија на Hearthstone и да собираш карти. Постојано изненадува и задоволително успева да го воспостави балансот помеѓу ваквите финти и приказната, без да се осетиш како да играш неколку различни игри.
Evoland II ме изненади и со тоа какви предизвици нуди и колку не те штеди. Реално, тие рани варијанти на жанровите често знаеа да бидат немилосрдни и да те казнуваат за ситни грешки. На некои нивоа можеш долго да заглавиш и да ти требаат повеќе обиди за да ги пројдеш, особено оние каде што преживувањето ти зависи од сопствените рефлекси. Не е Cuphead, ама знае да биде многу фрустрирачка некогаш. Освен тоа има бројни пазлови, некои се толку сложени што можеби ќе се случи да го решиш на среќа, па отпосле да размислуваш како функционира. Играта во ниеден момент не те држи за рака и не ти нуди никаква помош околу било што. Некогаш талкаш и низ градчиња за да најдеш насока за следната авантура. Благодарение на таквиот пристап, сигурен сум дека некои моменти од Evoland II засекогаш ќе останат со мене.
Не знам дали можам доволно да ја препорачам Evoland, особено двојката. Различни игри се, кецот е можеби повеќе како демо во споредба со обемноста на Evoland II, па најубаво е да се играат топтан. Спакувани се заедно во Evoland Legendary Edition, штета што гејм џем верзијата е изоставена од пакетчето, ама достапна e на сајтот на Shiro Games како Evoland Classic. Гледам дека додека терале годиниве без да ја играм, излегла за сите модерни платформи, мобилни, конзоли - речиси сегде ја има, па не е тешко да ја најдеш.
No comments:
Post a Comment