Ни знаев дека има нова Quake сè до пред некоја недела кога промотивно ја делеа бесплатно. Освен во носталгични муабети за тоа кој колку пари спичкал по играчници, Quake ми исчезна од радарот многу одамна. Повремено играв Unreal Tournament последниве години, ама овој серијал го немав вистински допрено од Quake III Arena. Во времето кога тие играчници почнаа засекогаш да ги заклучуваат вратите, некако се фокусирав на други жанрови. Quake секако не сопре тогаш, меѓутоа мислам дека никогаш ништо не успеа да се приближи до она што беше третото продолжение.
Quake Champions е најновиот наслов во серијалот кој е уште во некоја бета, ама во моментов е достапен за 30 евра. Практично со ова плаќаш пакетче со сите херои и ран влез. Цената можеби звучи превисоко за недовршена игра полна со микротрансакции за козметика, ама па размисли колку саати во играчница биле тоа пред дваесетина години. Играта би требало пак да биде бесплатна ако биде официјално објавена наскоро, со оглед на тоа што хероите се докупуваат со вистински пари или валута што се добива со играње.
Моментално се достапни десетина херои со уникатни способности, десетина мапи и два мода, Team Deathmatch и Instagib. Претежно го играм првото зошто позабавно ми е во тим со други тројца отколку со седум луѓе да се пукам со едно оружје. Се надевам дека наскоро доаѓа и Free For All мод зошто тоа е мојата Quake што ја сакам и памтам. Останатото е отприлика слично. Трчаш низ мрачни мапи, собираш оружја и појачувања и се трудиш бројот на убиства да е 75 или поголем од непријателскиот тим додека да истечат десетте минути. Мапите се слични како во секоја Quake игра - темни, збиени, со средновековни мотиви и крајно непредвидливи. Никогаш не знаеш кој ќе ти излезе од некое од ходничињата.
Низ партиите собираш и различни медали кои немаат друга намена освен за курчење пред другарите. Има медал за првото убиство, медал за неутрализирање на непријателот со специјалниот атрибут на твојот херој, за разнесување нечија глава во воздух, за кога ќе го летнеш противникот надвор од мапата, па дури и за кога ќе му ја прекинеш забавата во собирањето на quad-от. Медал добиваш и кога ќе му ја отсечеш фацата со пила. Има многу. Во една партија можеш да добиеш и дваесетина различни. Некогаш кога ќе ми тргне добро ја терам партијата само за да собирам медали.
Класична старошколска забава, но со мала 'модерна' нишка што доаѓа баш од начинот на кој играта те наградува. Денес изгледа не е доволно само да се пукате за ќеф, мора да ти се падне и некое ковчеже во кое има скин или боја за дел од опремата. Немам ништо против, така функционираат повеќе онлајн игри денес. Повеќе сум загрижен за заедницата и бројот на играчи. Иако во сите мечеви приметувам дека луѓето знаат за каков тип на шутер станува збор, пак ќе налеташ на некој што во десет минути не успева да го навикне стилот на игра. Се обидува да кампира во ќош или со другар му еден до друг ќе налетаат на граната. После оди на форумите и се жали како играта е претешка и нефер.
Ако Quake Champions не успее, веројатно ќе разберам. Помалку сме старци на број отколку децата научени на бетл ројал шутери. Не е ова Fork Knife или било кој од популарните шутери денес. Интензивно рокање во тесна арена е, треба да трчаш, да скокаш и да припазуваш што кога ќе се појави на мапата и дали да го собереш или оставиш на некој од твојот тим. Но, помладата публика која веќе е сигурно поголем дел од пазарот не била ни родена кога Quake III Arena ги полнеше играчниците, па не е виновна што ова не им е толку интересно. Дури тука доаѓа и тој симпатичен момент, што во Quake Champions се вкрстени неколку различни генерации.
Играта е веќе една година во неофицијална состојба, се менува и се надградува. Визуелниот дел е очигледно завршен и Quake Champions изгледа феноменално, меѓутоа недостастуваат уште неколку работи за да ги задржи играчите. Ranked модот не ме занима, чекам Free For All. Тоа е најблиску до тоа што се игра денес нели, не ми е јасно дали е привремено исклучен или воопшто не постои. Дури и онаа публика која е тука поради жанрот и Quake, гледам дека е гласна против монотонијата која наводно доаѓала покасно. Јас со петнаесетина изиграни саати до сега не можам да сум повеќе благодарен за играва, ама не знам како ќе биде понатаму.
Искрено сакам да успее ова. До крајот на годината ако не излезе официјално, не верувам дека ќе опстои уште многу. Во просек има околу 4000 играчи онлајн, што е стварно тажна бројка за воклу добра игра. Веќе ги гледам истите луѓе во секоја трета партија. Сепак, ќе си поседам тука, убаво ми е. Веројатно ќе потонам со бродот како со Loadout, ама тоа е. До тогаш ќе играм и ќе го следам развојот и ќе се обидувам да охрабрам и други да ми се приклучат. Quake Champions е вредна за секоја десетминутна партија. Ми фалеше жанрот во животов.
Види такоѓе:
Моментално се достапни десетина херои со уникатни способности, десетина мапи и два мода, Team Deathmatch и Instagib. Претежно го играм првото зошто позабавно ми е во тим со други тројца отколку со седум луѓе да се пукам со едно оружје. Се надевам дека наскоро доаѓа и Free For All мод зошто тоа е мојата Quake што ја сакам и памтам. Останатото е отприлика слично. Трчаш низ мрачни мапи, собираш оружја и појачувања и се трудиш бројот на убиства да е 75 или поголем од непријателскиот тим додека да истечат десетте минути. Мапите се слични како во секоја Quake игра - темни, збиени, со средновековни мотиви и крајно непредвидливи. Никогаш не знаеш кој ќе ти излезе од некое од ходничињата.
Низ партиите собираш и различни медали кои немаат друга намена освен за курчење пред другарите. Има медал за првото убиство, медал за неутрализирање на непријателот со специјалниот атрибут на твојот херој, за разнесување нечија глава во воздух, за кога ќе го летнеш противникот надвор од мапата, па дури и за кога ќе му ја прекинеш забавата во собирањето на quad-от. Медал добиваш и кога ќе му ја отсечеш фацата со пила. Има многу. Во една партија можеш да добиеш и дваесетина различни. Некогаш кога ќе ми тргне добро ја терам партијата само за да собирам медали.
Класична старошколска забава, но со мала 'модерна' нишка што доаѓа баш од начинот на кој играта те наградува. Денес изгледа не е доволно само да се пукате за ќеф, мора да ти се падне и некое ковчеже во кое има скин или боја за дел од опремата. Немам ништо против, така функционираат повеќе онлајн игри денес. Повеќе сум загрижен за заедницата и бројот на играчи. Иако во сите мечеви приметувам дека луѓето знаат за каков тип на шутер станува збор, пак ќе налеташ на некој што во десет минути не успева да го навикне стилот на игра. Се обидува да кампира во ќош или со другар му еден до друг ќе налетаат на граната. После оди на форумите и се жали како играта е претешка и нефер.
Ако Quake Champions не успее, веројатно ќе разберам. Помалку сме старци на број отколку децата научени на бетл ројал шутери. Не е ова Fork Knife или било кој од популарните шутери денес. Интензивно рокање во тесна арена е, треба да трчаш, да скокаш и да припазуваш што кога ќе се појави на мапата и дали да го собереш или оставиш на некој од твојот тим. Но, помладата публика која веќе е сигурно поголем дел од пазарот не била ни родена кога Quake III Arena ги полнеше играчниците, па не е виновна што ова не им е толку интересно. Дури тука доаѓа и тој симпатичен момент, што во Quake Champions се вкрстени неколку различни генерации.
Играта е веќе една година во неофицијална состојба, се менува и се надградува. Визуелниот дел е очигледно завршен и Quake Champions изгледа феноменално, меѓутоа недостастуваат уште неколку работи за да ги задржи играчите. Ranked модот не ме занима, чекам Free For All. Тоа е најблиску до тоа што се игра денес нели, не ми е јасно дали е привремено исклучен или воопшто не постои. Дури и онаа публика која е тука поради жанрот и Quake, гледам дека е гласна против монотонијата која наводно доаѓала покасно. Јас со петнаесетина изиграни саати до сега не можам да сум повеќе благодарен за играва, ама не знам како ќе биде понатаму.
Искрено сакам да успее ова. До крајот на годината ако не излезе официјално, не верувам дека ќе опстои уште многу. Во просек има околу 4000 играчи онлајн, што е стварно тажна бројка за воклу добра игра. Веќе ги гледам истите луѓе во секоја трета партија. Сепак, ќе си поседам тука, убаво ми е. Веројатно ќе потонам со бродот како со Loadout, ама тоа е. До тогаш ќе играм и ќе го следам развојот и ќе се обидувам да охрабрам и други да ми се приклучат. Quake Champions е вредна за секоја десетминутна партија. Ми фалеше жанрот во животов.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment