World of Warcraft: Епски крај на Midsummer Fire Festival

Секоја година во Азерот се одржува Midsummer Fire фестивалот кој го означува почетокот на летото. Синоќа беше последната шанса да се комплетираат ачивменти и награди. Некако успеав да комплетирам скоро сѐ, барем тоа што сакав, а останатото нека остане за следното лето. Најинтересното од цел фестивал е King of the Fire Festival, каде што треба да го украдеш огнот од секој главен град на противничката фракција. 

Веројатно немаше воопшто ни да пишам за фестивалот, да не се случеше она што се случи претходната ноќ. После долго време, WoW ми приреди спектакуларна забава, во духот на она што беше играта пред неколку години. Со дешавки од типот на држење противнички кампови со саати под опсада, или бркање на непријателски играчи низ цели зони. Такви ствари, што го ставаат RPG во MMORPG, наместо ботското грајндање квестови и гледање само бројки во рејд. Додека сум тука, Марк Керн, поранашен тим лидер на WoW, пред некој ден плесна неколку ствари на оваа тема во лице на целата гејмерска популација. Генерално ствари што ги знаевме сите, и јас сум го дрвел повеќе пати тука, ама друго е кога ќе излезе од прстите на човек како Керн.

Како и да е, со Бојчо (еден од другариве што останаа во WoW), решивме да ги собереме последните огнови од непријателската територија. Ќе беше лесно било кој друг ден, зошто денес ретко кој се замара ако му го крадат огнот или му го напаѓаат градот... Синоќа, поголема група во Goldshire реши да го брани последниот оган. Слушалици, микрофон - и одиме да ја разбиеме групата. 

Планот е јас да направам диверзија, носејќи на групата на друга страна, додека Бојчо го гаси огнот во Goldshire, па летаме кон Stormwind - главниот град каде што се наоѓа огнот за квестот. Самото гаснење на едниот оган и крадењето на другиот беше лесно, меѓутоа планирањето на тактиката и урлањето и смеењето направија како да ја играме играта во 2008. Факт е дека WoW може да биде интересна како порано, само треба сам да си ја направиш, да се тргнеш од тркалото на Blizzard каде што трчаме како хрчаци. Иако е тешко атмосферата да ја доловам во пост и скриншоти, ова ќе ми остане како еден од најдобрите моменти во поновата WoW историја. Моментите каде што се обидував да преживеам, не се баш овековечени.

Откако заврши ова, се упативме кон Ironforge и Exodar, каде што освен стражарите и мојот катастрофален интернет немавме некои поголеми проблеми. Доколку најдеме асален софтвер за снимање гејмплеј кое нема да спржи ничија графичка, ќе има видеа во иднина од слични дешавки. Постот нека остане тука како успомен, зошто дури и вакви работи се денес реткост.

Што се однесува до рејдови, Throne of Thunder ми е комплетиран конечно, за жал без ниеден дроп, зошто ете - нече среча поштеног ворлока. Следно ми е да пишам за LFR и како едната страна од тоа е уште една шајка во ковчегот на WoW.