Не излегува толку голема игра како Cyberpunk 2077 секоја година. Додуша и да има нешто, јас често успевам да се отцепам од тековните гејмерски случувања во некој MMORPG ќош. Cyberpunk 2077 почна да се обликува како културолошки феномен уште долго пред нејзиното конечно објавување овој месец. Општо позитивната репутација на CD Projekt Red која ја утврдија The Witcher игрите, амбициозните планови и ветувања, а и интензивната маркетинг кампања, создадоа услови да отпочне еден долгогодишнен хајп за Cyberpunk 2077 кој деновиве има малку поинаква разврска од очекуваната.
Сите зборуваат за Cyberpunk 2077 во моментов, ама не секој муабет е позитивен. Накратко, CDPR по месеци одложување и форсирање на вработените да работат прекувремено, пласираа неоптимизирана игра преполна со багови која функционира малку проблематично. Воглавно, најзначајните проблеми се кај одредени конзоли, ама забележувам дека послаб перформанс има и кај PC хардвер што би требало постабилно да ја вози. Сигурен сум дека следниов период CDPR ќе ја крпат и полираат колку што можат, ама засега е нешто што можеби повеќе наликува на бета верзија отколку на довршен, саглам продукт.
Негативните рекации на публиката ми се донекаде разбирливи, секако доколку не забегуваат во закани по живот кон вработените во CDPR како што беше случај со група дебилци кога одложија еден од датумите. Кредибилитетот на CDPR почна да се клати уште од првиот промашен датум, па така одлучија дека е подобро да ја подметнат искршена отколку да ја поместат за 2021. Веројатно пресметале дека ниедна од овие ситуации не им е целосно од корист, за нанесената штета е рано да се зборува. Некој од редовите на менаџментот веќе не би требало да работи во гејм девелопмент после вакво фијаско во кое се инвестирани толку многу ресурси.
Сепак, денес ќе го оставиме тоа на страна, сега сакам само кратко да ги споделам иницијалните впечатоци од искуството со Cyberpunk 2077. Без спојлери, секако. Воопшто не ни мислев да ја играм додека не се снабдам со подобар хардвер или додека не ја потспастрат, ама не издржав. Како може да заобиколиш игра каде што има баг кој прави курот на ликот што го играш да изрипува од панталони? Една од причините поради која што решив да ја пуштам на мојата преморена GTX 960-ка и древниот i5-6600 процесор беа баш ваквите Goat Simulator тип на багови и гличови за кои не прекинав да слушам деновиве. Каков маркетинг, а?
За чудо и среќа, успева како-така да ја тера и на мојот канта хардвер. Вадам триесетина fps на low/med и повеќе изгледа како GTA IV пукната на ултра отколку Cyberpunk 2077 што ја знаев од видеа на интернет претходно, ама се трпи. И, онака идејата ми беше само да ја пробам. Тоа што упорно "ја пробував" додека не стигнав до Act 2 е баш темата на овој блог пост. Настрана ветувањата и ентузијазмот на CDPR да создадат игра што темелно ќе го промени RPG жанрот. Се трудев да ја третирам Cyberpunk 2077 како тоа што е во моментот, без да ги барам неисполнетите очекувања. Со сите багови што го ја некогаш ја прават неигрива, обичните нереволуционерни механики, тромавото пукање или колите низ Најт Сити што ноншалантно ме прегазуваа секогаш кога ќе се најдев на улица.
Играм street kid лик. Приказната е прилично досадна на почеток. Навикнат сум "големи" игри да почнуваат малку поспектакуларно, колку и тоа на крајот да се сведува на субјективно искуство или преференца. Ама, некако повеќе ќе се сеќавам на змејот од почетокот на Skyrim или акцијата со која отвара GTA V отколку на што и да беше почетокот на Cyberpunk 2077. Тука си некако несмасно фрлен во генерички сајберпанк сетинг, а "големиот спектакл" е одложен за малку подоцна.
Самиот сетинг изгледа малку повешто обиликуван понатаму, но на крајот на денот ова е игра што го носи името на жанрот, па оттаму и сите сајберпанк тропи и клишеа функционираат во тој контекст. Играта не се обидува да го измисли жанрот и неговата естетика, туку да ја оживее и искористи на сопствен начин. Тоа е кул и го почитувам како такво. Ако си љубител на жанрот тогаш немаш гајле, изразено се опфатени сите негови најкарактеристични елементи во валканиот неонски Најт Сити. Не знам колку е позајмено од изворниот материјал, претпоставувам само историјата, некој фолклор и терминологија, ама не е важно.
Градот е феноменално дизајниран и конструиран, и штета што интеракцијата со него личи толку лимитирана, барем надвор од мисиите кои ги правиш. Можеби понатаму ова не е случај, ама до сега немав некое чувство дека сум дел од жив град. Во една прилика морав да чекам неколку саати да отвори некаков бар за да влезам да продолжам со мисијата, па решив да прошетам и разгледам наоколу. Не знам колку е фер споредбава, ама ме потсети на Готам во Arkham игрите. Отворено е, ама не е баш.
Не очекував да влегувам во секоја зграда, ама било каква подетална интеракција со околината ќе беше добредојдена. Има флиперници на повеќе места, баш ќе беше кул да можеш да ги користиш за некакви мини-игрици. Потрошиле време на досадно хакирање кое технички е мини-игра, а пропуштиле прилика да создадат такви моменти. Еден тон неискористен потенцијал лежи во Најт Сити. Штета. Мислам, види. Можеби е покомплицирано да ја постигнеш таа "отвореност" на светот доколку играта не ти е сместена на полјани и планини, ама како е ова поразлично или поиновативно од игри како GTA?
Некои од баговите се смешни. Освен тоа што целиот сообраќај во Cyberpunk 2077 е скршен, колите не само што те игнорираат дека постоиш на улицата, туку и некогаш случајно ќе се заглават и ќе го претворат цел град во Пластичарска. Други се комплетно фрустрирачки. Пример, има багови кои не можеш да ги заобиколиш и мораш да се вратиш на претходен сејв и да се надеваш дека нема да се повторат. Тоа го има уште во туторијал мисијата, каде што треба да тагнеш неколку стражари и маус кликот воопшто не е регистриран. Среќа што во тој случај можев да се вратам на претходен сејв и комплетно да го прескокнам туторијалот.
Друг голем баг поради кој за малку ќе ја оставев играта за некое подобро време е во "The Pickup" мисијата. Нема да навлегувам во спојлери, ама решението што го најдов на интернет за тој баг беше прекомплицирано за AAA наслов од овој калибар. Можеби ако си доволно фанбој на играта, такви некои решенија ќе ти се дел од тематиката на играта. Мене такви багови што го кршат гејмплејот ми се крајно фрустрирачки. Едно е да се смееме на визуелни гличови и полови органи излезни од облека, скенер што не се гаси, на UI што повремено закочува елементи на екран, друго е ако не можам да продолжам да играм.
Не знам како може ова да не е средено како приоритетно. Ама ете, испадна уште еден случај на среќна околност, каде што се вратив многу поназад на сејв, ја преиграв речиси цела мисија отпочеток и багот магично не се повтори. Тоа е главниот бенефит на чување 10 различни рачни сејвови во Cyberpunk 2077. Баш така и успеав да го завршам Act 1 и да бидам удостоен со еден прилично интересен наративен благодет. Негде пред крајот на Act 1, Cyberpunk 2077 некако шашаво ми ја раскажуваше приказната, без нешто претерано да ме внесе, ама ете, го има тој филмски, спектакуларен момент што сигурно ќе остане со мене во идинина. Не би навлегувал со спојлери, ама ќе нагласам уште еднаш дека е крајно забавен правецот кој тука го фаќа главната приказна. Баш ме занима како е ова понатаму развиено.
Што се однесува до механиките, ова што досега го видов не е нешто којзнае колку свежо и невидено. Некои работи што ги сретнав во Cyberpunk 2077, функционираат многу подобро во други игри. Брејнденс e кул концепт, меѓутоа е ужасно досадна механика и се надевам дека нема да треба да ја користам толку често. AI-то на возилата и жителите е најосновно што може, секој се движи по сопствена преодредена патека, па затоа лесно се прават гужви бидејќи очигледно отсуствува механизам кој им овозможува да препознаваат препреки. Срамно е овој дел од Cyberpunk 2077 да е во ваква очајна состојба, особено поради тоа што не е ни некое ново технолошко чудо. Сигурен сум дека секој GTA клон го има истово подобро изведено.
RPG елементите со кои можеш да си го градиш ликот се океј. Не играв толку долго за да навлезам којзнае колку детално, ама има многу опции за различни билдови. Не знам колку добро се избалансирани и како функционираат понатаму во играта, ама имаш голема слобода колку што можев да приметам. Во секое RPG што го играм првпат, поените најчесто ги трошам "рол-плеерски" отколку на реално корисен и ефикасен билд. Имаш различни оружја на располагање, играта нонстоп ти фрла нешто, дури и пофреквентно отколку што очекував. Ќе си речеш Borderlands ли е ова, ама немам проблем со ова.
Да се потрудам да го сумирам ова рано искуство, а? Сигурен сум дека немам видено уште многу работи, барем што се однесува до приказната. Гејмплејот нема да стане подобар, секако. Играта е океј. Забавна е, ама не е најдобрата, ниту најиновативната некогаш. Има многу подобри RPG игри во отворен свет што многу поефикасно успеваат да те внесат и задржат во истиот. Cyberpunk 2077 не е ништо револуционерно, или барам со ништо не успеа да се одвои за мене, освен со сетингот и општиот амбиент. Ако сакаш сајберпанк, не знам, гајтани да влечеш од рака и да се штекаш во бандера за да го хакираш комшијата, или да си ставаш кибернетички импланти во газот - ова е тоа.
Нуди простор да искусиш такви жанровски тропи, но не и некој преинтересен отворен свет каде што ќе те пушти од рака за да си се маткаш и истражуваш. Веројатно негде има, Најт Сити делува големо, ама јас на налетав на ништо интересно или некој сајд-квест што претерано ме воодушеви. Пристапив со смалени очекувања и пак не успеав да бидам нешто особено запрепастен освен од последниот дел на Act 1. Каде се тие јаките слоевити сајд-квестови што сите ги зборат?
Би почекал да земам поасален хардвер во моментот кога ќе стане достапен за купување, па тогаш да ја довршам. Иако се навикнав да ми изгледа така како што хардверов успева да ја
прикаже, би сакал малце поубаво да личи и да не се претвора во слајдшоу
кога ќе запне. Се надевам на пролет, ако и CDPR успеат да ја измазнат. Таман може Shadowlands во меѓувреме.
No comments:
Post a Comment