Карантинско кино

Какво време, а? Сите по дома напикани и зачмаени во овие бавни благо-дистописки денови, кои искрено се надевам дека што поскоро малку ќе ни се разведрат. До тогаш, важно е да си поседиме на безбедно без непотребни прошетки, како би си го зачувале сопственото здравје и здравјето на сите околу. Вишок слободни саати никогаш не се на одмет, секако. Така и се отвори приликата моето домашно кино да биде поредовно со проекциите.

Со оглед на тоа што не можам баш да се отштекам од тековната глобална ситуација, изборот на филмови овој период е ми некако "тематски", колку и да звучи тоа несоодветно. Првата недела карантинското кино "Крапверк" изврте неколку филмови со апокалиптичен набој од кои ги издвоив овие три подолу. Ќе се потрудам следнава недела селекцијата да биде малку попозитивна и шарена, зашто хоророт сега некако интензивно почна да доаѓа од пореални извори.

12 Monkeys (1995)

Од иднина каде што огромен дел од човештвото е збришано од вирусна пандемија, Брус Вилис е испратен во минатото да открие дополнителни информации за вирусот, ама ќе го стрпаат во ментална установа. Епа, очигледно не можеш туку така да тврдиш дека си од иднината и зошто си дојден. 12 Monkeys е базиран на францускиот експериментален краткометражен филм La Jetée, чија идеја Тери Гилијам ја канализира во засебно ремек-дело, обмотано во густи слоеви и детали кои ги откриваш со секое следно гледање.

Повремено сакам да си го освежам впечатокот од 12 Monkeys и секогаш успева да ме чачне со ист интензитет. Филмот стареее одлично и никогаш не те остава рамнодушен кон истакнатата визуелна естетика, неповторливите перформанси на Брус Вилис и Бред Пит или емотивната снага на приказната. 12 Monkeys е еден од моите најрани контакти со научна-фантастика која се занимава со патување низ време и мило ми е што толку години го имам на располагање. Од пред некоја година има и серија која никако да седнам да ја проверам, а упорно слушам добри коментари.

Dawn of the Dead (1978)

"Кога ќе нема повеќе место во Пеколот, мртвите ќе чекорат по Земјата". Безвременската класика на Џорџ Ромеро, таткото на модерната зомби фикција, продолжение на култниот Night of the Living Dead. Често имам внатрешни дебати за кој од овие два филмови, а и општо од целиот Dead серијал на Ромеро ми е омилен и денес како таков ќе го утврдам Dawn of the Dead. Филмот зомби инвазијата ја носи на поголемо ниво за разлика од претходникoт, каде што сега реанимираните мртовци гладни за живо човечко месо веќе се широко распространети низ САД, а веројатно и целиот свет.

Една мала група преживеани ќе се најде заглавена во шопинг мол од каде што се обидува да се заштити од орда немртви, а и банда моторџии кои се дојдени по тоалетна хартија, брашно, квасец и макарони. Како и другите вакви филмови на Ромеро (а тие што подоцна ги инспирира), Dawn of the Dead не се воздржува да распали со општествени критики кои му даваат специфичен тон на жанрот кој можеби на прв поглед изгледа како обичен насилен грозен хорор. Задолжителен зомби материјал чија вредност е дополнителна збогатена со присуството на хорор легендите Дарио Арџенто и Том Савини како дел од креативниот процес. Зек Снајдер сними Dawn of the Dead римејк од 2004 кој не е воопшто лош.

28 Days Later (2002)

Филмот на Дени Бојл кој заедно со Resident Evil филмскиот серијал успеа да го размрда зомби хорор жанрот, иако технички не се занимава со класични зомбија кои претежно се "живи мртовци". Група активисти за правата на животните ќе провали во лабораторија во Кембриџ со цел да ослободи шимпанза врз кои се експериментира. Притоа, несакајќи ослободува и опасен вирус кој брзо се шири кај луѓето преку крв и плунка, претворајќи ги во ултра-насилници со едвај некаква примитивна свест.

28 денови покасно, Килијан Марфи се буди од кома во болница, затекнат во опустошен Лондон и пандемија со апокалиптични последици. Набргу се спојува со неколкумина преживеани незаразени луѓе кои се обидуваат да стигнат до импровизирана воена база од која се емитува сигнал. Филмот има инвентивен пристап кон стандардизираната жанровска формула, воглавно со брзите зомбиња кои се многу пофрапантна закана од оние во Ромеро класиците. Пореалистичниот тематски тон и некои извесни шокирачки сцени прават никогаш да не ти излезе од глава. 28 Days Later високо котира на мојата листа со омилени зомби остварувања и покрај комичниот Shaun of the Dead е дефинитивно најдобриот европски зомби филм. Има и втор дел, 28 Weeks Later.