Земав некој залет да го склопам третиот дел на Музичката плејлиста за 2017 само со драм ен бејс албуми. Фолдерот во кој ми живеат новите изданија од жанрот стана поголем од било која друга музика што излезе оваа година, па некако ми имаше смисла дел од нив да ги промуабетам во еден трошок. Ентузијастички наредив десетина изданија кои сметав дека доволно сум ги слушал за на крај да сфатам дека пола од тие не ги ни разликувам. Дали жанрот стана досаден или квантитетот го пригуши квалитетот, не знам. Можеби и јас поселективно сум почнал да ги насочувам ушите кон ствари каде што амен брејк е главната основа на аранжманот.
Ете, завршив со само четири сега, а остатокот од колекцијата очигледно ќе мора да замине на дополнително преслушување. Баш сакав да пишувам за новите албуми на Makoto и Nu: Logic, ама засега не успеаа да ме погалат на специјалното место, на било каков начин. Ако никогаш не стигнам да напишам за нив, нека биде запамтено колку ми се свиѓале "I Don't Wanna Wake Up (feat. Karina Ramage)" и "Side By Side (feat. Thomas Oliver)" од таму.
Ова австриско дуо го следам уште од првиот албум што го издадоа за Hospital Records во 2011. Како и повеќето артисти вклучени во оваа трета плејлиста, имав прилика да ги гледам во живо пред неколку години и нивниот настап го памтам како еден од најенергичните на кои сум присуствувал. Можеби музиката на Camo & Krooked најдобро функционира на журка на која препотен голташ алкохол и прашина, но Mosaik е поеднакво добар и за мамурни летни утра во лабава атмосфера, па дури и кога си заглавен во сообраќаен метеж каде што ти се поти газот во кола.
Кога првпат засвире "Good Times Bad Times" осетив како Mosaik ме тресна од земја. Ја слушав сигурно цел саат пред да го продолжам албумот понатаму. Да, генерално го следи истиот модернизиран шаблон на Zeitgeist од 2013, меѓутоа формулата никако не успева да изветви. Уште ја имаат истата снага и вибрации, а и отсекогаш знаеле убаво да ги прошараат албумите за да угушат било каква монотонија која би можела да најде простор за да превземе. Скроз ми е еден од омилените албуми што жанрот ги понуди во 2017.
Слушни: "Good Times Bad Times" (сто пати), "If I Could (ft. Joe Killington)", "Dissolve Me (ft. Klei)" и "Like I Do (ft. James Hersey)"
Мислам дека што и да снимат Chase & Status, ништо нема да го надмине More Than Alot. Има причини зошто тој албум ги етаблираше како едни од предводниците на сцената и беше влезна дрога во жанрот за еден куп млади луѓе. Остави жиг и на мојата младост. Следните два албуми не ми лепеа на прво слушање, можеби зошто Chase & Status почнаа да експериментираат со секакви жанрови, па некако ми имав потешкотии при дигестирање. Tribe ме грабна од прва. Комплетна каша е од звуци, гости и влијанија, ама добар е, дури и да издаден само за да не заборавиме дека бендот е уште релевантен.
Знаев дека тераат навака и секако не очекував магично да се вратат на корените, ама очекував да помине бар некој месец пред ми стане дел од редовниот репертоар. Се надевам само дека нема да се случи обратното и треба да си ги голтнам убавите пофалби, ама засега стојам на тоа дека Tribe е супер, колку и да звучи како компилација на артисти кои немаат меѓусебна допирна точка. Носечкото "емотивно хитче" што обавезно го имаат на секој албум е присутно и се вика "All Goes Wrong" и ете, можеби тоа ми се свиѓа нешто помалку од претходните такви, а веројатно и помалку од другите ствари што сe дел од Tribe.
Слушни: "Love Me More ft. Emeli Sandé", "This Moment (ft. Blossoms)", "Control ft. Slaves" (ко Продиџи звучи ова, кој кур...?) и "Tribes"
Оф, можам да романтизирам за Hybrid Minds и Elements во следните два месеци и пак да не успеам да доловам на каков начин овој бенд и нивната скромна дискографија станаа интегрален дел од моите слушачки доживувања. Одговорно ќе ги потврдам како мојот омилен драм ен бејз изведувач во последниве години, а со Elements само дополнително си ја зацементираа позицијата. Секако дека сум премногу чувствителен околу бендов, но дури и ако го тргнам тој субјективен фактор настрана, Elements пак ќе биде најдобриот драм ен бејс албум оваа година.
Hybrid Minds ме разгалија со нивниот меланхоличен атмосферичен звук и емотивната вокална придружба. Албумот ги содржи истите карактеристични елементи, но овој пат со неочекувана доза на оптимизам и среќни краеви. Штосот со Elements е тоа што дури и ова мајсторски умее да го обликува во некоја блага носталгија. Буквално ќе ти ја стопли душата пред да те исклоца надвор на ладното.
Слушни: "Demons (ft. Charlotte Haining)", "Brighter Days (ft. Charlotte Haining)", "Listen (ft. Tiffani Juno)" , "Secret Place (ft. Tiffani Juno)" и "Touch (ft. Tiffani Juno)"
Со омот што повеќе личи на постер за настап на српски поп-фолк пејач кој им ги разгорува хормоните на тинејџерките, Wilkinson се враќа со вториот албум. Класи подобар од дебитантскиот Lazers Not Included, и покрај тоа што звукот е претежно ориентиран кон мејнстрим драм ен бејс со поп шмек и радио хитчиња. Но, во исто време е неоддолив и заразен баш поради истата причина. Sigma можеле комотно да се потпишат како автори и никој да не примети, зошто Hypnotic ја има скоро истата енергија како нивниот Life од 2015.
Убаво спакуван албум, со само 14 траки кои прават околу саат музика, без непотребни филери и тупења што би те натерале да ги прескокнеш. Wilkinson се погрижил секоја нота да е важна, без разлика до која и каква публика ќе допре или не. Од некоја нејасна причина очекував да го следи патот на Netsky и неговиот напорен трет албум. Мило ми е што не испадна така.
Слушни: "Breathe ft. Shannon Saunders", "Sweet Lies ft. Karen Harding", "We Will Be ft. Matt Wills" и лајв верзијата на "Run"
Ова австриско дуо го следам уште од првиот албум што го издадоа за Hospital Records во 2011. Како и повеќето артисти вклучени во оваа трета плејлиста, имав прилика да ги гледам во живо пред неколку години и нивниот настап го памтам како еден од најенергичните на кои сум присуствувал. Можеби музиката на Camo & Krooked најдобро функционира на журка на која препотен голташ алкохол и прашина, но Mosaik е поеднакво добар и за мамурни летни утра во лабава атмосфера, па дури и кога си заглавен во сообраќаен метеж каде што ти се поти газот во кола.
Кога првпат засвире "Good Times Bad Times" осетив како Mosaik ме тресна од земја. Ја слушав сигурно цел саат пред да го продолжам албумот понатаму. Да, генерално го следи истиот модернизиран шаблон на Zeitgeist од 2013, меѓутоа формулата никако не успева да изветви. Уште ја имаат истата снага и вибрации, а и отсекогаш знаеле убаво да ги прошараат албумите за да угушат било каква монотонија која би можела да најде простор за да превземе. Скроз ми е еден од омилените албуми што жанрот ги понуди во 2017.
Слушни: "Good Times Bad Times" (сто пати), "If I Could (ft. Joe Killington)", "Dissolve Me (ft. Klei)" и "Like I Do (ft. James Hersey)"
Мислам дека што и да снимат Chase & Status, ништо нема да го надмине More Than Alot. Има причини зошто тој албум ги етаблираше како едни од предводниците на сцената и беше влезна дрога во жанрот за еден куп млади луѓе. Остави жиг и на мојата младост. Следните два албуми не ми лепеа на прво слушање, можеби зошто Chase & Status почнаа да експериментираат со секакви жанрови, па некако ми имав потешкотии при дигестирање. Tribe ме грабна од прва. Комплетна каша е од звуци, гости и влијанија, ама добар е, дури и да издаден само за да не заборавиме дека бендот е уште релевантен.
Знаев дека тераат навака и секако не очекував магично да се вратат на корените, ама очекував да помине бар некој месец пред ми стане дел од редовниот репертоар. Се надевам само дека нема да се случи обратното и треба да си ги голтнам убавите пофалби, ама засега стојам на тоа дека Tribe е супер, колку и да звучи како компилација на артисти кои немаат меѓусебна допирна точка. Носечкото "емотивно хитче" што обавезно го имаат на секој албум е присутно и се вика "All Goes Wrong" и ете, можеби тоа ми се свиѓа нешто помалку од претходните такви, а веројатно и помалку од другите ствари што сe дел од Tribe.
Слушни: "Love Me More ft. Emeli Sandé", "This Moment (ft. Blossoms)", "Control ft. Slaves" (ко Продиџи звучи ова, кој кур...?) и "Tribes"
Оф, можам да романтизирам за Hybrid Minds и Elements во следните два месеци и пак да не успеам да доловам на каков начин овој бенд и нивната скромна дискографија станаа интегрален дел од моите слушачки доживувања. Одговорно ќе ги потврдам како мојот омилен драм ен бејз изведувач во последниве години, а со Elements само дополнително си ја зацементираа позицијата. Секако дека сум премногу чувствителен околу бендов, но дури и ако го тргнам тој субјективен фактор настрана, Elements пак ќе биде најдобриот драм ен бејс албум оваа година.
Hybrid Minds ме разгалија со нивниот меланхоличен атмосферичен звук и емотивната вокална придружба. Албумот ги содржи истите карактеристични елементи, но овој пат со неочекувана доза на оптимизам и среќни краеви. Штосот со Elements е тоа што дури и ова мајсторски умее да го обликува во некоја блага носталгија. Буквално ќе ти ја стопли душата пред да те исклоца надвор на ладното.
Слушни: "Demons (ft. Charlotte Haining)", "Brighter Days (ft. Charlotte Haining)", "Listen (ft. Tiffani Juno)" , "Secret Place (ft. Tiffani Juno)" и "Touch (ft. Tiffani Juno)"
Со омот што повеќе личи на постер за настап на српски поп-фолк пејач кој им ги разгорува хормоните на тинејџерките, Wilkinson се враќа со вториот албум. Класи подобар од дебитантскиот Lazers Not Included, и покрај тоа што звукот е претежно ориентиран кон мејнстрим драм ен бејс со поп шмек и радио хитчиња. Но, во исто време е неоддолив и заразен баш поради истата причина. Sigma можеле комотно да се потпишат како автори и никој да не примети, зошто Hypnotic ја има скоро истата енергија како нивниот Life од 2015.
Убаво спакуван албум, со само 14 траки кои прават околу саат музика, без непотребни филери и тупења што би те натерале да ги прескокнеш. Wilkinson се погрижил секоја нота да е важна, без разлика до која и каква публика ќе допре или не. Од некоја нејасна причина очекував да го следи патот на Netsky и неговиот напорен трет албум. Мило ми е што не испадна така.
Слушни: "Breathe ft. Shannon Saunders", "Sweet Lies ft. Karen Harding", "We Will Be ft. Matt Wills" и лајв верзијата на "Run"
No comments:
Post a Comment