Римејкови, рибути, приквели...

Непотребните римејкови, приквели и рибути (па дури и продолженија, оп македонски збор!) на култни филмови нема да сопрат и следната година. И, таа после неа. Она што ми личеше на тренд и лесно кеширање врз стара слава, очигледно е силно втемелено во денешниот, мрзлив Холивуд. Веќе не се продава содржина, се продава само добро познат наслов. Логиката не ја гледам никаде. Филмовите или сериите кои се филмуваат во сличен фазон, чија идеја се молзи упорно, во добар дел од случаите уште делуваат свежо иако се можеби стари неколку децении. Идеите кои ги понудиле тогаш оставиле таков впечаток кај публиката која сега наместо да добие нешто оргинално, добива унаказена верзија на нешто веќе видено. 

Не е дека ова е нешто ново и се случува последниве години, не. Проблемот е што имам впечаток дека само ова се случува. Или е римејк, или е рибут, или е адаптација на ебан борд-гејм, или е адаптација на стрип или рибут на адаптација на стрип. Со последново и немам некој проблем реално. Барем додека ги прават како што треба, ќе ги гледам. Веројатно сум еден од ретките што мисли дека The Amazing Spider-Man не беше толку лош. За продолжението следната година, уште сега тврдам дека ќе тресне од земја. Меѓутоа, има некои ствари што се подобри од Кирстен Данст и ми се свиѓаат кога се викаат Ема Стоун, на пример.

Има една цела листа на римејкови, приквели, рибути која често сум ја пцуел и тука, во случаи кога ми дошло нешто такво под рака за гледање. Можеби на почетокот на трендот, беше интересно. Неколку хорори, нов Бетмен, па дури обидите за Alien VS Predator. Последново можеби и не спаѓа комплетно во рамките на она за кое што зборам, но секако спаѓа во групата на катастрофални реализации. Денес работите се комплетно вон контрола. За среќа, има и неколку исклучоци кои ќе биде глупаво да не ги спомнам. Rise of the Planet of the Apes мене ми беше одличен. Продолжението следната година делува ветувачки, и едвај чекам. Ете, оваа франшиза доби римејк третман од Тим Бартон и сите се сеќаваме како заврши тоа. Дури и Predators беше океј.

Меѓутоа, ниту еден позитивен пример, не успеа да направи баланс на она што го донесе Star Trek. Уште ми е несфатливо како ова можеше да успее, дури и да доживее продолжение и зелено светло за трето. Ова ми е класичен пример за валкање на моќна идеја, и онака евтино продадена во светкаво пакување. Со Star Trek претворен во летен блокбастер, јасно е што сè може да се шитне на публиката.

Наскоро доаѓаат Robocop, Terminator и Godzilla. Terminator добива комплетен третман, сосе серија. Ја добива и Калиси како Сара Конор и подостарен Шварценегер. И, најклише наслов на светот, се разбира, Terminator: Genesis. Американците прават нов Godzilla кој се надевам дека нема да биде срамен како минатиот обид. Кога веќе се серат на сопствените дела нема потреба и по јапонските. Брајан Кренстон не ветува ништо, а ни краткиот тизер. Се надевам дека некој во овие десетина години научил што претставува Гоџира таму од каде што доаѓа и дека е многу повеќе од купена лиценца. Барем онака малку, малку душа да внесеш кога создаваш нешто.

За крај, додека сум на темата на вакви генијални идеи.... Dumb and Dumber продолжението станува реалност. Некој сериозно мисли дека тоа ќе успее, хаха. Дури и на Blade Runner му се спрема ваков третман. Не сум некој фан, ама останатите нека примат сочуство.

Преглед на Hearthstone бета

Со последната тура на бета клучеви за Hearthstone, автоматизираниот систем на Blizzard за испраќање на истите, конечно се сети на мене. И тоа баш во денови кога пцуев зошто ја пропуштив Magic 2014 на попустите на Steam. Иако бев малку скептичен околу Hearthstone, играта ме купи со првата воведна партија. Дизајнот, механиката, илустрациите на картите и таблите, музиката, буквално сè е мајсторски изведено. Играта е брилијантна од секој аспект. Дури и микротрансакции кои наводно се присутни во бетава поради тестирање на продавницата (и потрошувачките навики на играчите), се културни и се може и без нив. 

Како и во секоја ваква игра со карти, правилата се генерално истите. Секој играч е преставен со херој, кој со помош на суштества и магии треба да го победи противникот. Шпилот или декот, е составен од 30 карти, од кои дел се специфични за класата на херојот, додека останатите може да ги користи секој. Играчот почнува со еден херој, Jaina Proudmoore, додека останатите осум може да се отклучат со победа во practice mode. За овие два дена, успеав да отклучам три од кои најмногу го форсирам Warlock декот на Gul'dan. Секој херој, односно дек, може да се левелира преку едноставни квестови (3 победи, 40 уништени суштества и сл.) и со секој левел се добиваат дополнителни карти и злато. Златото служи за купување на бустери кои се исто така достапни во продавницата со вистински пари.

Партиите се релативно брзи, траат по неколку минути. Се одвиваат на неколку различни табли, инспирирани од мотиви од Warcraft универзумот. Она што е интересно е што секој ќош на таблата е интерактивен, и можеш да го кликаш додека чекаш противникот да направи потег. Ништо спектакуларно, меѓутоа е фин детал кој ја надополнува фината атмосфера на играта.

Во моментов, достапни се околу 450 различни карти. Картите што играчот ги поседува, се организирани во убава колекција и од нив може да се билдаат декови. Уште не сум собрал доволно за да видам како функционира ова, зошто сакам прво да ги отклучам сите херои.

Hearthstone ќе биде достапна за повеќе платформи. Моментално функционираат PC, Mac и iPad верзиите, а во 2014 се очекуваат iPhone и Android. Веројатно тогаш и ќе биде официјално објавена. Регистрирањето за бета клучеви е сеуште во тек и е овозможено преку официјалниот сајт.

World of Warcraft библиотека: Rise of the Horde

Со толку голем пазар, бројот на книги, стрипови и манга кои го дополнуваат Warcraft универзумот, е сосема логичен и оправдан. Добар дел од "дополнителната литература" е просечен, генерички и пишуван по претходно зададени параметри од нарачтелот. Барем во случајот со книгите, меѓутоа не верувам дека и остатокот е нешто поразличен. Книгите што досега ми проаѓале низ рака лесно ги баталував, баш поради тие очигледни шаблони кои едноставно пречат. 

Rise of the Horde е нешто поразлично. Стилот на пишување на Кристи Голден тука е многу посериозен од останатите штанцани наслови. Можеш да осетиш посветеност, емоции и отстапување од правилата кои претпоставувам дека е биле зададени. Сепак, ако е некакво мерило, авторката е посветен играч, па да речеме дека вложила доволно за производот да излезе таков каков што е. За сите што некогаш малку повеќе навлегле во приказните на Warcraft, ова е шлагот, приквелот што не смее да се избегне. Што е најбитно, добар дел од ликовите, а се надевам и настаните, ќе бидат и темата на следната експанзија, Warlords of Draenor. Со оглед на тоа што приказната е сместена години пред првата Warcraft стратегиска игра, верувам дека дел од ова ќе го чепнат и во филмот кој исто така е планиран да се врати малку наназад. Инаку да, пак го одложија, по не знам кој пат. Новиот датум е некаде во 2016. Како и да е...

Rise of the Horde го носи читателот во минатото на Азерот, односно Дрејнор (познат како Outland во The Burning Crusade експанзијата). Назад во времето кога Орките биле поедноставни, ја негувале сопствената традиција, шаманизамот и групирањето во кланови. Во времето кога се ковале легендите зад имиња како Дуротан и Оргрим, пред прифаќањето на демонската крв и темните сили. Во Rise of the Horde, Орките сеуште немаат зелена боја на кожата. Причините кои довеле до тоа, како и трансормацијата на шаманите во првите ворлоци, раскажана е баш тука; за прогонството и масакрот врз Дренаите, за Burning Legion и создавањето на некои од најголемите негативци како Кил'џејден и Архимонд (леле кирилицава).

Баш и тоа ја прави Rise of the Horde толку интересна. Голем дел од настаните врз кои е базирана World of Warcraft денес, се тригерувани овде. Крајот се сведува на воздигнувањето на Хордата и нивното доаѓање во Азерот како негативци. Преку the Dark Portal (ах, не звучат имињава добро на македонски)! За жал, изманипулираните Орки се само жртви на Саргерас и ќе наебат буквално за џабе. Приказната хронолошки продолжува во The Last Guardian, Tides of Darkness и Beyond the Dark Portal, фино собрани во колекционерско издание кое се вика Chronicles of War. Наводно, останатите три биле исто добри колку првата. Додека паузирам од WoW, ќе дојдат онака метадонски фино.

Преглед на Solstice Arena

Есенскиот попуст на Steam веќе е во тек. Од сите тие игри со безобразно смалени игри, вниманието ми го фати една мала, бесплатна, шарена MOBA. Се вика Solstice Arena и доаѓа од кујната на моите не толку омилени, Zynga. Во период кога жанрот е меѓу најпопуларните, разбирливо е да се штанцаат еден куп вакви кај конкурентните издавачи. Дури и Blizzard скокнаа на возот. Логично, се истакнуваат игрите кои нудат нешто различно од DOTA2 и League of Legends, а Solstice Arena го прави баш тоа. Иако потсеќа на веќе заборавената Bloodline Champions, Solstice Arena нуди нешто многу поубаво спакувано.

Арената на Solstice е мала. Создадена е за три играчи, со само три кули и еден главен објект чие уништување го носи тимот за победа. Низ целата мапа се расфрлани разни појачувања за хероите, кои ја зајакнуваат нивната ефикасност. Секој херој има три магии и мала палета на опрема за купување, додека левелирањето на истите е сосема отстрането. После секоја партија се добива exp кое служи за општо појачување на херојот. 

Уште една работа што ја двои оваа игра од сличните се брзите партии. Претежно сконцентрирани на кратки битки, партиите траат од пет до десет минути. Таман додека стаса кафето. Најдолгото време во една партија ми беше околу петнаесет. Целата е да се остане жив што е можно подолго и да се собере злато за опрема појака од таа на противникот. Умирањето во клучен момент може да биде кобно за целиот тим. 

Моментално, бројот на херои е значително мал. Има стандардна ротација на неколку денови со бесплатни херои. Хероите се купуваат со микротрансакции или поени кои бесплатно се добиваат после секоја партија, врз основа на учинокот на играчот. Цените се за жал високи. Со неколку изиграни саати, не сум ни блиску до купувањето на вториот херој. Првиот се добива бесплатно, по првите воведни партии. До сега, не видов ниту еден уникатен херој, повеќето се веќе познати од другите MOBA игри. Но, тоа воопшто не е никаков проблем, затоа што функционираат супер и вакви какви што се.

Она што е изненадувачки добро за Solstice е тоа што нема никаков чет. Ниту пред почетокот на партијата, ни во самата партија, а ни после тоа. Гејмплејот е прилично интуитивен, стратегијата е едноставна, а координацијата помеѓу играчите е изведена со пингови на мапата со кои се известуваат останатите од тимот што да прават. Недостатокот на чет верувам дека најмногу им претставува проблем на децата навикнати на League of Legends кои тука нема како да ти зборуваат за членовите на твоето потесно семејство. За чудо, овој тип на комуникација со пингови е супер, многу подобар од што мислев на почетокот. Веројатно една од причините за ваквиот концепт е тоа што играта е иста така достапна и за iPad. Од технички причини, пинговите се многу позгодни.

Верувам дека Zynga ќе продолжи да ја развива и понатаму и дека ќе ја збогатува редовно со нови херои. Играта е супер и вака, но има простор да се доведе до нешто многу подобро. Графиката е одлична, треба да се поработи на хероите. Исто, да си го средат и сајтот, бидејќи информациите се прилично оскудни. На викито, за среќа, ги има сите потребни информации за хероите и играта.

Денот на Докторот

Doctor Who прослави 50 години од прикажувањето на првата епизода. Со специјална епизода, која ја чекав толку долго. "The Day of the Doctor", не само што ми ги исполни очекувањата, туку уште еднаш докажа дека имагинацијата на Стивен Мофат нема лимит. Доколку не било јасно дека Doctor Who е серија што излегува од сите шаблони, ги поместува сите граници и си игра со невозможното, специјалната епизода фино го истакнува тоа. Не знам уште колку ќе ми треба да убедувам луѓе кои знам дека ќе уживаат во серијава. До пред некое време, и јас имав лошо мислење, додека не сфатив што навистина е.

Иако немам ништо гледано од старите епизоди, универзумот ми е познат. Доволно за да сконтам некои од референците и да се насмеам под брк. "The Day of the Doctor" во неколку наврати се повикува на такви суштински моменти од митологијата на Докторот,  од отварањето со оргиналната шпица. На крајот, дури и има и пријатно изненадување за генерацијата која го следи од поодамна. Сите претходни Доктори добија мало внимание, па дури и идниот, Питер Капалди. За нас, новите симпатизери на плавата кутија, нуди неповторливо спојувања на последните две инкарнации, Дејвид Тенант и Мет Смит. Оставија траен белег на цела една генерација фанови и нивното присуство кулминираше тука, во епизода која ќе се гледа низ децениите кои следат. 

Приказната отиде во минатото на Докторот и Галифреј, испреплетувајќи неколку временски линии за да донесе тројца Доктори на едно место. Мет Смит и Дејвид Тенант тука се одлични заедно. Нивните разлики и сличности силно потенцирани и појачани со уште еден Доктор, John Hurt (како, како да му го напишам името на кирилица?!), кој прв пат се појави во последната епизода од регуларните сезони со Мет Смит. Конечно ја видовме причината за неговото присуство.

Исто така, продукциски, ова беше "најиспегланата" епизода до сега. Вакви визуелни ефекти немам видено во Doctor Who, а не беа воопшто лоши. Лоши се кога се стварно лоши, особено во првите епизоди со Еклстон и Тенант, ама тие ги прифаќам како дел од духот и традицијата на самата серија. Функционираат супер и така, еј. Единствената замерка ми е за Били Пајпер. Фино е што ја вратија и неа, меѓутоа можеше да биде било која друга актерка. Ејми и Рори, колку и да ги сакав, можеа само да создадат непотребна каша. Феноменална е и вака епизодата, без расфрлување со карактери кои немаше да направат разлика околу приказната. 

Мет Смит заминува во божиќната специјална епизода годинава. Тогаш ќе се регенерира во Дванесеттиот Доктор, Питер Капалди.

Седум години Crapwerk

Седум години. Некако се осеќам должен за ваков роденски пост, каде што изминатите години ги листав најкликаните постови. Наместо тоа, склопив роденденски редизајн. Мене бар, ми делува свежо во однос на тоа каков беше Crapwerk до сега. 

Седум години, еј. Скоро 700 постови. Опуштено, некако изгурав и до оваа бројка. Фала на сите што случајно или не, завршиле тука и пролистале низ овие ломотења за глупи серии, блокбастери, стрипови и игри што никој не ги игра.

Нова серија: Almost Human

Знам, реков нема веќе нови серии за мене. И, конечно имав време за Louie и The Wire. Одлични серии, меѓутоа во некоја следна прилика за нив. Изгледа ми се изостри сетилото, па така што дадов шанса и на Almost Human, последната нова за оваа година. Доаѓа малку покасно, излезени се само две епизоди, а третата ќе излезе следнава недела. Се надевам не згрешив, барем според пилотов. Иако не е некое мерило само една епизода, потенцијалот е стварно очигледен. 

Almost Human e на FOX, и покрај добрите рецензии, читав дека фановите се загрижени да не ја доживее истата судбина како Firefly. Факт е дека после Battlestar Galactica недостастува квалитетен СФ на телевизија, а ова е фин обид да се пополни таа дупка. Almost Human се двои по уникатната приказна (во однос на останатото што оди моментално на ТВ), извонредните сетови и режија и ликови кои супер функционираат заедно. Сценариото е прилично солидно, ликовите не се комплетно дводимензионално клише и има фин хумор кој одлично се вклопува во моменти мрачната атмосфера. 

Во Лос Анџелес, во 2048, Карл Урбан е онаков старомоден цајкан, кој по акција од која е единствениот преживеан човек, поминува две години во пензија. Во меѓувреме, секој полицаец е обврзан со партнер андроид, MX. Повреден, со синтетичка нога и пост-трауматски стрес е повикан назад на должност и добива MX, за кој има прилично лошо мислење. Откако назначениот MX партнер "случајно" ќе излета од возило во движење, ликот на Карл Урбан завршува со постар модел на таков андроид кој е испрограмиран многу "почовечки" од стандарните модели - Доријан. Хемијата меѓу двата главни ликови е одлична, а тоа е најбитно за ваков тип серии.

Иако приказната е класична buddy cop акција во СФ сетинг, пилотот наговестува дека не е воопшто едноставна како што звучи. Уште на почетокот, се осеќа дека работите не се баш такви какви што изгледаат и дека крие повеќе нивоа на комплексност. Има најави за поголема слика која верувам дека ќе се открива во идните епизоди. Сетингот е исто така феноменален. Денски, Лос Анџелес е блескава метропола, додека навечер е валкан и дождлив, со пригушени неонски светла, со што се осеќа директното визуелно влијание од Blade Runner. Технологијата пак, односно хардверот, што го користат е како излезен од Iron Man.

Еднаш неделно, нема да боли да го гледам ова. Ми фалеше баш ваква серија, па ете, ќе дадам шанса. Има потенцијал, има одлична актерска екипа и се надевам дека ќе се искористи како што треба. Еј, и да. Андроите се секогаш некое малцинство. Црнци и Азијати. Мексиканци нема. Не знам како не се побунил некој таму за ова, обично плачат за расизам.

Финалето на Eastbound & Down

По четири сезони, од кои последнава гратис, Eastbound & Down ми заврши со хистерично смеење на финалето. Четвртава сезона успеа уште еднаш да го крене Кени Пауерс на нозе, за сам повторно да тресне од земја, како што прави по обичај. Мислев дека после третата сезона, која имаше супер завршеток, ќе ја заокружат приказната, ама не. Можело уште. Мене бар, никогаш нема да ми биде доста од Кени. Материјал има за уште толку сезони, и тоа без ништо да рециклираат. Кени е дефитивно најуникатниот лик на телевизија. 

Од едноставна приказна за пропаднат безјбол реднек егоцентрик со џигерица и безусловна љубов за цицки и кокаин, направија мајсторија каква што телевизијата нема да доживее уште долго. Не е класичен ситком, ама го брише паркетот со она што денес се етикетира како такво. Кени Пауерс ако го сконташ како лик, не можеш да не го сакаш. А, тек па Стиви. Меѓутоа, дури и кога мислиш дека ти е јасен целиот мајндсет на ликовите, сценаристите ќе ја поместат границата. Сезонава го докажуваше тоа со секоја епизода. Финaлево, го достигнаа врвот. Во комбинација со Саша Барон Коен, башка...

Со минимални спојлери, Кени си го заслужи тоа што го доби на крај. Барем кај мене, успеа да се искупи. Да има уште една сезона, верувам дека ќе заебе уште во првите две минути. Вака е подобро. Славата и парите не му се компатибилни со капацитетот што го поседува.

Не можам да се распишувам асално за Eastbound & Down, за да не ја расипам на некој случајно залутан тука. Многу луѓе ја избегнуваат баш поради Кени и причините кои го прават толку генијален. Штета.

Thor: The Dark World (2013)

Цврстата верба во филмовите на Marvel, уште еднаш ми се потврди со Thor: The Dark World. Исто така одењето во кино во вторник зошто е пола кутија цигари поевтино, е прилично лоша идеја ако не си резервираш карти. Не ми е јасен моментот со вторник, киното може одлично да функционира со истата цена и преку цела недела. Вака, за викенд често пати е празно. Океј, бла, бла...

Thor: The Dark World е сместен по настаните во Њујорк. Тор откако ја нареди Земјава, зафатен е со спасување на Асгард и уште неколку светови, Локи е затворен во келија, а Натали Портман истражува некаква гравитациска аномалија во Лондон. Во меѓувреме, Малекит со неговата армија Темни Елфови се обидува да ги фрли сите девет светови во темнина. Отприлика тоа е грубо околу приказната, без спојлери.

Уникатноста на Тор и потеклото на ликот во однос на останатите Авенџери, нуди поопширен простор за маневрирање, нешто со кое што продуцентите на The Dark World одлично се имаат справено. Во вториот дел, дејствието е претежно во Азгард, со мал поглед и кон другите светови. На Земјата, се случува во Лондон што за жал е обид за освежување на франшизата, кој реално не направи некоја разлика. Генерално, филмот е базиран на специјални ефекти кои феноменално се изведени и не штрчат во ниту еден момент. Уште еден фин пример за пристојна употреба на истите.

Сценариото е многу подобро за разлика од првиот дел, и се забележува огромен прогрес во развојот на ликовите. Особено кај Локи, кој често се двои од останатите ликови, генерално поради харизмата на самиот актер. Доколку се одлучат за проширување на франшизата со посветување на заебен филм за споредните ликови, сметам дека баш Локи го заслужува тој третман.

Приказната иако заринкува со некои нелогичности и напумпани случајности, функционира во секој случај. Дури добивме и некое евтино објаснување зошто ја изоставија Натали Портман во буџетот за The Avengers. Малото внимание на Дарси, беше премногу. Никако не успевам да ја сконтам како лик. Доколку ова е обидот за хумор во филмот, јас не ја разбирам шегата. Споредните ликови од Азгард заслужуваат многу поголемо внимание и развој. Кастингот е перфектен, па дури и кај ликовите кои не успеваа да ми се склопат во целата слика.

Marvel наголемо се спремаат за Guardians of the Galaxy, како што може да се види од бонус сцените тука и во The Avengers. Тој дел од Marvel ми е речиси недопрен, па планирам во некоја наредна прилика убаво да видам што е.

Околу третиот "Анимакс"

"Анимакс", единствениот фестивал на кратки анимирани филмови кај нас, се одржа по трет пат. Некако 'традиционално' ми се наметна да пишам и овој пат, иако како и лани, бев само еден ден. Единствениот прогрес кој фестивалот го има направено во однос на претходните години е изборот на програмата. А, тоа е најбитно. За разлика од лани кога изгледаа како ЈуТјуб рипови, овој пат сите филмови беа со одличен квалитет на видеото. Како што спомна организаторот, им биле испратени над 250 оваа година.

На последната вечер, пројдоа околу дваесетина филмови, како и оние три-четири кои однесоа награди, а за жал баш тие морав да ги пропуштам. Првонаградениот Feral, беше прикажан некаде на средината од вечерта. Сосема заслужено прво место, иако конкуренцијата беше јака. Покрај Feral, најголем впечаток ми оставија Edmond Was A Donkey, Innisfree, La Ravaudeuse, Dji. Death Fails и Harald. Штета што моментално некои не може да се погледнат онлајн. 

"Фросина" е идеално место за вакво нешто, со оглед на посетеноста. Иако не се наплаќаше карта, немаше воопшто гужва. За таа публика, фестивалот каков што е, е сосема во ред. Мал и интимен. Се надевам на добра селекција и догодина. И, да, овојпат ги немаше размуабетените баби од првата година.

MOBA одговорот на Blizzard: Heroes of the Storm

Пред извесно време, Blizzard најавија дека работат на своја MOBA (Multiplay Online Battle Arena) игра чиј работен наслов беше Blizzard All-Stars. Жанрот стартуван со мод за Warcraft III, денес е исклучително популарен во онлајн гејмерската заедница , па така и Blizzard се одлучија за свој коњ за трка. Она што требаше да биде додаток за StarCraft II, сега завзема самостојна форма.

Heroes of the Storm веќе го доби својот облик и се спрема да предизвика гиганти како League of Legends и DOTA2 кои моментално го доминираат жанрот. Heroes of the Storm ќе понуди огромна палета на херои од сите франшизи на Blizzard. Со оглед на тоа колку и какви херои има од приказните на Warcraft, StarCraft и Diablo, воопшто не се сомневам дека изборот ќе биде интересен. Има огромен простор за прогрес и публика која ќе се погрижи за серверите на Heroes of the Storm да останат полни. 

Најавени се четири класи во кои ќе се сместени хероите: Assassin, Warrior, Support и Specialist. Механиката генерално ќе биде таа својствената за жанрот, со некои уникатни моменти со кои ќе се обиде да се извои од другите слични игри. Покрај стандардните кули кои едниот тим треба да ги сруши за да стигне до базата на противникот, Blizzard најавуваат и градови кои ќе треба да се срамнат кон патот на победата. Низ мапите ќе има и кампови со NPC-ја кои тимовите ќе можат да ги искористат за да набават платеници кои ќе се приклучат на битката.

Играта ќе биде бесплатна, со микротрансакции, се разбира. Во тек е регистрација за бета тестирање кое треба да осигура мазен почеток на играта следната година.

Најава за новата World of Warcraft експанзија: Warlords of Draenor

Официјално е. Новата експанзија се вика Warlords of Draenor. Со краток трејлер, Blizzard вчера на Blizzcon, го најавија следниот чекор на World of Wacraft. Шпекулациите се заострија откако пред една недела беше регистрирано и името, кое овој пат, правеше многу повеќе смисла. На бесплатниот стрим од Blizzcon се уклучив неколку минути пред трејлерот, и задоволство беше да се проследи во живо тој мал спектакл. Кога Крис Метсен почна да зборува за славното минато на Warcraft и епските искуства на играчите кои биле со франшизата во најславните денови, веќе беше јасно каде оди муабетот.

Што е Draenor и што би требало да биде Warlords of Draenor?  Освен тоа што е името на серверот на кој веќе една година "престојувам", Draenor е стариот дом на Орките, во модерното WoW време, односно денес, познат како Outland. Токму и тоа е новата територија каде што ќе се одвива приказната. По Illidan, Arthas, Deathwing и Пандарија, World of Warcraft се враќа назад во минатото, во перидот преставен преку првите стратегиски игри. Како што е замислата на Blizzard, новата експанзија ќе се обиде да го понуди тоа минато на франшизата преку Warlords of Draenor. Паралелно, идејата е повеќе од јасна, Blizzard во име на носталгија, се обидува да врати дел од играчите кои одамна ја имаат напуштено играта. 

Наместо пет левели плус, како што беше тренд со претходните две експанзии, Warlords of Draenor ја поместува границата за десет. Максимум левелот е 100, со опција која долго се бараше, инстант 90. Таа опција ќе биде достапна само еднаш (пред веројатно да ја понудат и на виртуалната продавница), на еден карактер. Генерално е наменета за нови играчи, кои веднаш ќе сакаат да се приклучат кон благодетите на експанзијата. 10-те нови левели не се воопшто многу, бидејќи Draenor изгледа масивно. Некои од зоните се комплетно нови, додека другите се оние веќе познати од The Burning Crusade, но онака како што изгледале пред многу години во приказната. Сега ми текнува на еден пост стар неколку месеци на WoW форумот кој го зборуваше токму ова, во детали, кои тогаш изгледаа само како уште една шпекулација и желба. Многу познати ликови од историјата на Warcraft ќе се присутни и тука, но овој пат живи и како елемент кој директно ќе влијае на настаните.

После десетина години од постоењето на WoW, играчите ќе добијат и player housing, опција отфрлена во раната алфа фаза. Далеку пософистицирана варијанта на ова, ќе се вика Garrisons, каде што играчите ќе може да градат сопствени бази и тврдини, зајакнувајќи ги со армија, што всушност ќе преставува мала игра во игра. Гарнизоните ќе можат да содржат мала војска која играчот ќе може да ја испраќа на посебни мисии, зајакнувајќи ја со опрема, професии и уште еден куп ситници за кои допрва ќе слушнеме. Секако опционално, гарнизонот ќе може да се користи и како обична куќа. 

Еден детал што мене лично ме израдува е тоа што конечно ќе се реши проблемот со торбите и просторот за ајтеми. Стакот на ајтеми и зголемен од 20 на 100, додека ајтемите од квестовите ќе се на одделно место, оставајќи огромен простор во торбите на играчите каде што секогаш снемуваше место. RIFT ова го реши на потполно ист начин, уште многу одамна и функционира префектно.

Друга огромна новост е огромниот апдејт на графичкиот енџин. Застарените модели се апдејтувани со нови, но е задржан духот на оргиналните. Како што кажуваат Blizzard, менувале таму каде што е најпотребно. Никој не сака неговиот карактер стар десет години, да изгледа сосема поинаку. Допрва треба да се објави каков хардвер ќе бара Warlords of Draenor, меѓутоа јасно е дека ќе може да се игра и на постари машини и нешто понови тостери.

Покрај ова, доаѓа и нова PvP зона, седум нови данџни и рејдови, римејк на некои класични како Blackrock Spire, и ново ниво на тежина на рејдање - mythic. Сигурно пропуштив уште нешто, ама ќе ги следам вестите секојдневно, па ќе постирам за нови интересни детали. Допрва треба да го објават и синематикот. Експанзијата пристигнува во 2014. Сеуште нема официјален датум, но се надевам дека не е за една година од сега. Во најдобар случај, Warlords of Draenor ќе биде достапна на пролет.

Неколку кратки СФ филмови на Тајсон Вејд Џонстон

Деновиве пак е актуелен Тајсон Вејд Џонстон со нов краткометражен СФ филм. Lunar е негов трет филм, по Seed и Exist. Мислам дека конечно е време некој да му даде пари и одврзани раце на дечково. Идеите можеби не му се скроз оргинални и нови, меѓутоа мајсторски го доловува амбиентот таму каде што се сместени. Фотографијата му е феноменална. Веќе има изградено стил и фори, и следното нешто што сакам да го видам од него е некој поголем проект.

Тајсон Вејд Џонстон има само 22 години и прави партал. Со малку пари. Ако се точни информациите, Seed и Exist имаат буџет од околу 500 долари секој. Lunar е веројатно нешто поскап, барем ако судиме по специјалните ефекти кои тука се поинтензивни од претходните два. Lunar му е најдоброто остварување до сега, и не само од продукциски аспект. Тука најмногу се забележува прогресот на Џонстон, и кај режијата и кај самата приказна која тука се обидува попрецизно да ја разработи. Иако е едноставна, буди многу повеќе емоции отколку делата на некои луѓе кои важат за мајстори на занаетот. 

Мислам дека допрва почнува времето на овој млад режисер, доколку продолжи вака посветено и понатаму, поместувајќи ја границата кон како што кажав, поголеми проекти. Не е единствениот што се занимава со вакви кратки филмови, меѓутоа има потенцијал кој некако се двои. Еве ги сите три филмови, ги има и во HD резолуција:

Exist | Seed | Lunar

Падна Garrosh!

После речиси цела недела безуспешни обиди, конечно со LFR групата го бутнавме последниот бос од Siege of Orgrimmar рејдот. Последниот водач на Хордата - Garrosh Hellscream. Рејдот воопшто не е лесен, бара огромна координација на групата и малку е тешко кога ќе се погодат луѓе кои не се баш сигурни што прават.

Целиот Siege of Orgrimmar рејд е еден од најдобрите што сум ги видел во WoW. Првпат рејд лоциран во главен град кој дава една сосема поинаква слика за целата приказна. Обесените запалени Ворлоци со "Heretics will burn" таблата пред Cleft of Shadow ми се еден од најмоќните детали во цела игра. И, нема играч кој не го полазиле морници од синематикот на крај.

Со ова, пројдени ми се сите рејдови што ги понуди Mists of Pandaria. Blizzcon е за десетина дена и време е да се најави следната експанзија.

Мала дискусија за Captain America: The Winter Soldier

На само неколку недели од премиерата на Thor: The Dark World, Марвел го пуштија трејлерот за Captain America: The Winter Soldier. Продолжението на The First Avenger, го носи ликот во втората фаза од филмскиот поход на Марвел, која започна пролетва со Iron Man 3. Како што покажало досегашното искуство со Марвеловиот филмски универзум, продолженијата секогаш биле барем едно ниво над првиот во низата. Можеби вториот Iron Man ќе повлече дебата околу ова правило, меѓутоа ќе го оставам ова за некој следен пат. 

Потегот на Марвел да одат со Winter Soldier како негативец, го дочекав со восхит. После The Avengers, баш ова е тоа што е потребно на ликот и приказната. А, кој е Winter Soldier? Баки, помошникот на Кеп во Втората светска војна и негов најдобар пријател. Откако ќе настрада на должност и ќе ја загуби раката и памтењето, Русите го наоѓаат смрзнатото тело и го реанимираат, претварајќи го во платеник со кодно име Winter Soldier. Една од најдобрите приказни на Ед Брубејкер и дел од причините поради кои почнав да читам Captain America стрипови. Филмот не можеше да има подобра идеја од ова, со оглед на тоа што ликот е сега во денешно време. Одлична можност Кеп да се истестира и на психолошко бојно поле, како што делумно беше случај и со Тони Старк во Iron Man 3. 

Captain America: The Winter Soldier се најавува како политички трилер, со избежна акција и експлозии, се разбира. Од овие две минути, eдно е сигурно, дека ова ќе биде најсериозната инкарнација на ликот на филм. Имаше два филма шанса да созрее, па не ни очекувам помалку. Крис Еванс сјае како Капетан Америка. Уште ми е чудно како им успеа на Марвел да го претворат во ова што е.

Трејлерот го најавува и Фалкон, Авенџерот го недостасуваше во оргиналната филмска постава, а ќе биде дел и од Age of Ultron. Captain America: The Winter Soldier доаѓа дури на пролет следната година, на 4-ти април.

Новости за Star Wars Rebels

Паралелно со небитните кастинг гласини за Episode VII, доѓаат официјални вести за новата анимирана серија, Star Wars Rebels. Деновиве на Comic Con во Њу Јорк беше откриен и новиот негативец, Inquisitor (на сликата долу). Приказната конечно, конечно ќе биде сместена измеѓу двете трилогии, период кој некако падна во сенка на The Clone Wars. 14 години откако Џедаите ја губат војната, Инквизиторот е испратен од Дарт Вејдер да ги лови преживеаните. 

Она што е исто така познато, е дека приказната претежно ќе се одвива на планетата Lothal каде што жителите ја прифатиле Империјата која пак ги искористува регрутирајќи ги во својата војска и фабрики. Веројатно тука избива и востанието кое ќе биде тема на серијата. Звучи интересно, со оглед на тоа што овој досега неистражен временски период на телевизија нуди еден тон можности и ликови. Додека не е Хан Соло дел од приказната јас сум сосема океј со ова. Откако заврши The Clone Wars, ми фали неделен Star Wars фикс во овој формат.

Star Wars Rebels доаѓа во 2014. На почетокот на година, конечно ќе го видиме и крајот на The Clone Wars, приказна која за жал остана незавршена откако Дизни ги купи правата. Во ова кратко видео, Дејв Филони зборува за она што може да се очекува од новата серија.

Gravity (2013)

Денес е реткост да се види поекспериментално холивудско остварување. Публиката е веќе научена на шаблоните кои се сервираат со години и фино е да се види кога нешто ќе излезе од границата. Уште поретко е во време кога специјалните ефекти се доминантни во секој "поголем" филм, некој успешно да ги искористи за да раскаже приказна. Со Gravity, Алфонсо Куарон го прави токму тоа. Можеби и затоа филмот функционира толку добро и внесе свежина каква што недостасуваше изминатиот долг период. Рецензиите за Gravity се можеби пренапумпани, меѓутоа филмот не е ништо помалку од извонреден. Од друга страна, па веројатно може да ги разбереш, зошто истите тие луѓе имаат пристап до IMAX и многу поквалитетни 3D кина. Ние тука имаме избор дали ќе ја гледаме 2D верзијата во поефтиното или поскапото кино. Сепак, и на такво платно и технологија, Gravity успева да ја пренесе големината.

Ова за мене е досега нешто невидено. Куарон заслужува овации за режијата и брилијантните долги кадри кои на моменти комплетно го засенуваат маргиналното сценарио. Дури и научната прецизност ја прават небитна. Целиот филм е исполнет со феноменален саундтрек кој звуците во вселената ги пренесува како оркестрални вибрации. Некаде и не се разликуваше, но е толку добро склопено што личи на ситница која слободно можеш да ја игнорираш. Токму овие елементи го прават филмот тоа што е.

Иако приказната беше многу поразлична од тоа што трејлерите ме натераа да мислам дека е, не беше воопшто лошо. Само различно од тоа што очекував да видам. Едноставна, без претензии да навлегува во длабоки филозовски идеи и концепти. Или јас нешто пропуштив, или па Gravity не успеа да ми пренесе. Имаше простор секако, но очигледно Куарон имал поинаква цел. Џорџ Клуни и Сандра Булок се сосема на место и покрај тоа што не успеав да се соживеам со маката на Булок. Анонимни актери можеби ќе имаа друг ефект, кој знае. Веројатно некој мислел дека поради природата на филмот, подобро е да се игра на "сигурно".

Во повеќе наврати Gravity референцира филмски дела со кои веќе го дели местото на полицата со класици. Дали е заслужено, ќе покаже времето. Уште барем некое време ќе се осеќа хајпот и рано е за да "легне" како што треба. Во секој случај, е еден од најхрабрите филмови во последните неколку години.

Pacific Rim (2013)

Спуштените очекувања и големата доза на скептицизам ми го направија Pacific Rim посебно доживување. Сакам кога во вакви случаи сум пријатно изненаден. Сега можам да се каам зошто го пропуштив во кино. Филмот е таков визуелен спектакл што само во кино може да се осети како што треба. Така е кога е изгубена довербата во денешните блокбастери, за жал. А, Pacific Rim е пример за како треба да изгледа еден таков блокбастер. Големо, но не и претенциозно. Гилермо Дел Торо си ја задржа почитта од мене, иако се посомневав кога видов каков филм ќе режира. Барем му покажа на Мајкл Беј како се прават вакви филмови. Ова е тоа што три дела на Transformers не можеа ни пола да го доловат. 

Приказната е прилично едноставна, без непотребно комплицирање и тегнење, но полна со фини детали кои ја прават сликата повпечатлива. Влијанието од јапонската tokusatsu школа и аниме се осеќаат во сите компоненти на Pacific Rim. Дури и чудовиштата кои ја напаѓаат Земјата се наречени kaiju, што во буквален превод на јапонски значи баш тоа - чудовиште. Џиновските mecha робот кои луѓето ги користат за да се борат против чудовиштата се како излезени од некое аниме. Дури и ликовите се такви, имињата на роботите, костимографијата и добар дел од дизајнот на целиот филм. Можеби и затоа и имаше таков ефект врз мене. Единствено нешто што недостасува е саундтрек. Барем нешто покарактеристично и впечатливо.

Ги разбирам лошите критики упатени конкретно кон самата приказна. Но, доколку ја прифатиш таа "аниме логика" која е присутна, прашањата сами ќе се одговорат. Токму и тоа е убавината на филмот, светот во кој е сместен си има други правила. Има и фин приказ на тоа што се случува со светот додека го роварат интергалатички ѕверови стигнати тука преку портал на дното на Тихиот Океан. Можеби на некои им фали сериозноста присутна кај слични аниме инкарнации, пример Neon Genesis Evangelion, меѓутоа како што и самиот Дел Торо си кажува, сакал да направи "полесна" варијанта на тоа.

Она што е импресивно во Pacific Rim е убавата употреба на CGI. Во споредба со слични филмови, дури и со некои комплетно различни, ова е мајсторски изведено. Не е воопшто хаотично како Transformers. Локациите на битките се внимателно избрани, за Дел Торо да може да го потенцира спектарот на бои со кој умешно си игра во добар дел од неговите претходни остварувања. Осветлувањето на сцените е мајсторско и за разлика од (ете споредбата е некако неизбежна) Автоботите и Десептиконите, тука можеш да видиш кој џиновски монструм му удира бокс на другиот. 

Кога два саата ќе ти летнат како дваесет минути, знаеш дека формулата е успешна. Pacific Rim дефитивно не е за секој, иако е понуден на најшироката можна публика. Ако сакаш mecha роботи и аниме, шансите да ти се свиѓа се многу поголеми. Продолженијата се неизбежни, а до тогаш може да се пролиста стрипот кој служи како вовед во приказната.

Финалето на Breaking Bad

Дојде и тој ден кога треба да пишувам пост за финалето на Breaking Bad. Избегнував да пишам било што до овој момент, скоро цела сезона. Крајот ме остави нем, иако има доволно причини за дискусија. Во кратко црти, задоволен сум како испаднаа работите и покрај тоа што кругот веќе се затвораше две епиозди наназад. Одличен завршеток, некои работи ги очекував, некои ме фатија сосема неспремен. Една работа е битна, дека уникатноста и брилијатноста на Breaking Bad ќе одекнуваат низ годините кои следат, оставајќи ни избор да се гушиме во неквалитетот кој во последно време ја окупира американската телевизија. Лично мене, ми ги крена стандардите и сум сигурен дека во следниот период нема да гледам ништо ново.

Финалето успеа да ги израмни сметките и да ја заокружи трагичната приказна за Волтер Вајт. Правдата беше сервирана речиси секаде каде неговите постапки донесоа лоши последици. Барем знаеме дека Хенк ќе добие достоинствен погреб. Тие што требаше да бидат казнети, си го добија своето, а Џеси конечно успеа да се ослободи. И, од ланците на чичко Џек и од сенката на Волт. Џеси низ цела сезона беше лик кој упорно губи и искрено очекував лично да му пресуди на Волт. Причините зошто не испадна така се јасни ако погледнеш низ претходните сезони. И, покрај се, таа врска не можеше да биде туку така прекината. 

За Волт веќе беше јасно. Нема простор за дискусија на тема што ќе се случеше доколку не беше така смртно ранет. Верувам дека Винс Гилиган во ниту еден момент не помислил да го остави жив, затоа што едноставно тоа не оди така, нели? Како ќе беше приказната толку трагична доколку Волт одјаваше кон зајдисонцето? Барем успеа да се искупи донекаде со неговата одмазда. Најголемата казна и онака му беше тоа што ја изгуби фамилијата. Се надевам дека парите ќе стигнат на вистинското место. Во еден момент од последните епизоди, за Волтер Џуниор ми беше повеќе жал отколку за било кој друг лик. Штета што не успеа да си ја врати вербата во неговиот најголем херој. За жал, немаше ни како. Некои работи остануваат така скршени.

Сцена која ме стави во мисла беше баш муабетот со Скајлер. Дека ова не го прави за фамилијата, туку првенствено за себе. Со оглед на неговата ситуација која ја увидовме во првата епизода, некако ми е разбирливо што тука го најде својот мир. Единственото нешто каде што неговиот потенцијал дојде до израз. Моќта што ја имаше не можеше да ја батали туку така. Гилиган ја плеска симболиката во лице баш со местото каде што заврши Волт.

Читнав некоја рецензија за финалето. Публиката е делумно поларизирана, што е и очекувано. Оние кои ја следеле серијата за возењето, се презадоволни. Другите се фаќаат за ситници и науката зад машинката од багажникот. Јас сум во првиов табор. Пресреќен што серија успеа да ме измести на ваков начин, после Lost. Знам дека ќе поминат години до следното вакво искуство.

Пилотот на Agents of S.H.I.E.L.D.

Додека сè уште е вруќо од The Avengers, Marvel распалија кај стигнат. ММО игра, анимирани серии, нови стрип серијали... Доброто е што секаде држат одредено ниво на квалитет. Ништо моментално не им е колосално срање. Барем од стварите со кои јас дојдов во контакт. Agents of S.H.I.E.L.D. не е исклучок, и покрај некои одредени недостатоци. Забавна прва епизода, просечна, но далеку од лоша. Некако идејата за S.H.I.E.L.D. серија поубаво изгледаше само на хартија. Искрено, мислам дека нема повеќе од ова ниво да мрдне. Ќе и дадам шанса уште некоја епизода, иако јасно ми е што може да се очекува. 

Џос Видон е потпишан како режисер и еден од сценаристите. Другите двајца се брат му и некоја рендом цура чие име не ми значи ништо (има напишано епизода на Gods of the Arena). Не знам колкав е неговиот удел во пилотов, ама јасно може да се приметат некои негови моменти. На неколку места приметив кадри кои делуваа како излезени од The Avengers и штосови карактеристични за него.

Приказната е после филмот, како што не потсетија со 0.5 секунди флешбек од Авенџерс, околку колку што им дозволила лиценцата. Сериозно, толку ли е скапо да го прикажеш Ајрон Мен оклопот во серија? Видон пробува да го протне како фора, ама океј, јасно ни е на сите. Како и да е, S.H.I.E.L.D. продолжува да си функционира нормално. Колсон е жив, со објаснување кое намерно предизикува сомнеж во исправноста. Води тим на агенти кои се занимаваат со работи кои треба да бидат скриени од јавноста. Ништо што не можат неколку супер-херои да го средат, кои патем немаат пристап до истото ниво на класифицирани информации. Океј, ајде ќе пројдеме и низ тоа.

Она што го прави пилотот интересен, е всушност референците кон филмовите. Дури и главната приказна поврзува нешто што веќе сме го виделе. Што е секако океј, меѓутоа нема да можат ни пола сезона да се крпат вака. Жалам што не сум оптимист, сериозно не гледам каде би терала серијата. Доколку имаше поголем арк низ цела сезона, можеби ќе имаше поголеми шанси. Вака со секоја епизода посебна, не знам колкави се шансите да ме изненади, ама ќе почекам. Тој концепт ми е крајно досаден. 

Ликовите, освен Колсон не се интересни. Штета ако не ја задржат Марија Хил. Другите се нови, класичните шаблонски ликови кои нема да ги набројувам. Единствено може да се надеваме на негативци и споредни ликови. Гостување од "големиве" знам дека нема. А, баш тоа некако ја прави серијата да изгледа сиромашно и евтино на моменти. S.H.I.E.L.D. без Ник Фјури? Ни малку? Не мора Семјуел Л. Џексон, ама така би се нарушила конзистентноста која верувам дека Marvel сака да ја задржи.

Ќе ѕирнам уште некоја епизода. Ќе чекам да ме изненади. Инаку, DC видоа дека концептов можа да се реализира, па спремаат Gotham серија со млад Џим Гордон. Пред Бетмен, да...

Види такоѓе:

• Скокање кон заклучоци: Agent Carter

Нова глупа серија: The Blacklist

По Under the Dome си направив договор со себе дека веќе нема трошење време на идиотски серии. Иако од The Blacklist не очекував многу, сега мислам дека тие 40 минути можев да ги потрошам многу поквалитетно. Пример, да ја средував листата на глупи серии на кои сум потрошил време, подредувајќи ги по азбучен ред. Мислам дека редно време е да прекинам да ги следам новиве бљувоштини и да ги грабнам добрите што сум ги пропуштил. Ете, The Wire, да речеме. Затоа и Agents of S.H.I.E.L.D. ќе добие една или две епизоди за да ме купи.

The Blacklist е очаен изговор за шпиунски трилер, со толку погрешни ствари што не знам од кај да фатам со набројување. Прво, почнува како идеја настаната на напушена седенка со The Silence of the Lambs. Само што наместо Ханибал Лектер, го има Џејмс Спејдер и е поранешен агент по кој ФБИ трага со години, зошто нели, преминал на другата страна на законот. Да, и само што сам се предава, ама сепак ќе соработува со полицијата преку една единствена агентка. Името на серијата доаѓа од неговата листа на опасни криминалци за кои "полицијата не е ни свесна дека постојат". Вау. Тоа е тој сериозно опасен Џејмс Спејдер со шеширче и црн мантил. Шала на страна, Џејмс Спејдер е брилијантен тука и единствениот кој се потрудил околу серијава. Не би можел истото да го кажам за другите актери, сценаристи или режисерот.

Приказната во пилотот во никој случај не е видена претходно. Како само им текна главниот терорист да е од друга земја, накурчен на Америка и да се заканува со бомба. И, да киднапира ќерка на битен генерал! Негативецот е инаку православен србин и се вика Ранко Замани. Некако математикава со името не ми испаѓа? Не се ни потрудиле да истражат. Не е само ова проблемот, приказната има толку дупки што течат онака срања од сите страни. 

Серијата моментално има 8.0/10 рејтинг на IMDb. Доколку некогаш си помислил да се ослониш на IMDb оценка како релевантен фактор за квалитет, ќе ти ја линкам The Blacklist (и Prometheus секако, ама тоа е веќе друга тема). Проверував дали Дејмон Линделоф го пишувал сценариото. Толку ми стана репер за лошо што се плашам дека стои во позадина на секое вакво дно. 

И, не ми е јасно како вакви серии опстојуваат. Тоа е веројатно таа евтина забава што комотно може да си тера со години. Секоја епизода за себе, не се замараш до следната недела. Person of Interest е фин пример. Си почнуваат трета сезона, алал. Верувам дека и ова ќе опстои. Ако ништо друго, го имаат Џејмс Спејдер да ги гура. Меѓутоа, не е доволен за да дадам втора шанса на ова, јебига.

RoboCop (1987)

Блиска иднина. Детроит е во финансиска криза и задушен од криминал. Спасот понуден од Omni Consumer Products корпорацијата е технолошки развиена утопија, наречена Делта Сити, која треба да се изгради врз рушевините на Детроит. OCP ја држат и полицијата и се обидуваат да ја зајакнат со полу-функционални борбени дроиди кои би го намалиле криминалот. Во убиениот полицаец Алекс Марфи, гледаат шанса дроновите да ги искомбинираат со нешто поорганско и прецизно. Како сега ќе ја пренесеш оваа приказна во денешно време? Никако. Ќе смислиш нешто крајно дебилно кое ниту ќе рефлектира некаква можна иднина, ниту па ќе се однесува со почит према изворниот материјал. Нема ни да е забавно. Најбитниот дел од целата приказна, самиот Робокап, нема да функционира така прилагоден за денешните деца.

RoboCop важи за култен филм (и франшиза), позиција која е комплетно оправдана. Ги има сите состојки за успешна СФ акција од тоа време. Оргинална приказна, препознатлив лик, харизматични негативци и сценарио полно со фраерски реплики, сатира и уникатни акциони сцени што ти се врежуваат во мозок за навек при прво гледање. A, има и одличен саундтрек кој е исто така препознатлив. RoboCop е од времето каде што акционите филмови имаа јајца и не беа наменети за деца. Иако ги гледаа и деца, дури и во САД каде што денес насилието во филмовите е контролирано од здруженија на фригидни мајки. 

Жал ми е што споредувам со римејкот, ама ми е многу тазе кецот што е неизбежно. Марфи тука е речиси скроз лишен од личноста која претходно бил. Сеќавањата му се избришани, единствено нешто што е зачувано се неколку флешови од семејството и начинот на кој што го врти пиштолот, како што го вртел за да го импресионира синчето. Токму тој детал со пиштолот е тоа што го прави ликот дополнително тажен. Нема потреба од семејството да е присутно во приказната како што е во римејкот, доволно е само ова за да не потсеќа дека Робокап некогаш бил човек. Во такви ситни детали лежи убавината на филмот и суштината на ликот. 

Питер Велер е одличен Робокоп. Дури работел и со пантомимичар за да ги усоврши движењата додека е во оклопот. Некогаш дури и покажува емоции со самото движење на телото. Самиот оклоп си е посебен карактер на некој начин. Како може да го смениш пиштолот што му излегува од нога или оној приклучокот на раката со кој се поврзува со компјутери и слично. Тоа се тие идеи кои треба да си останат недопрени.

Колку и некои моменти не можат да излезат од таа ера на филмови, RoboCop делува свежо и денес. И, покрај тоа што добар дел од технологијата е веќе реалност. Единствено не проаѓаат уличните криминалци во денешно време, карактеристични за 80-ти и рани 90-ти. Тоа е посебно обележје на одминат период. Штета што вакви филмови мора да трпат безобразни римејци. Деновиве планирам да ги изгледам и двојката и тројката. Кецов денес ептен фино ме олабави. Симнав и некоја мини-серија што сум ја пропуштил, наводно лоша, ама ќе морам лично да се уверам. Се вика Prime Directives, од 2000-та и има четири епизоди.

Преглед на World of Warcraft 5.4: Siege of Orgrimmar

Со последниот печ, Siege of Orgrimmar, се заокружува приказната од Mists of Pandaria. Во овој дел, конечно паѓа од власт суровиот лидер на Хордата, Garosh Hellscream. Наследникот е Vol'jin, предвоник на тролското племе Darkspear, чија приказна неодамна беше преточена и во книга. Vol'jin како нов лидер е назначен од самиот Thrall во синематикот по комплетирањето на рејдот кој го носи истото име како печот. Претпоставувам дека ќе има и помал печ каде што ќе завземе своето место во Оргримар. Досега, не го сретнав никаде.

5.4 донесе и нов остров, близу континентот Пандарија каде што моментално огромен дел од играчите го трошат времето. Timeless Isle воведува малку поинаква содржина и динамични ивенти создадени да ги здружуваат играчите во групи. Во исто време е и бесконечен грајнд на нова валута за купување виртуелни добра, што мислам дека ќе ме натера што побрзо да го напуштам островот без да гледам назад. Фино е да се види нешто свежо во самата игра, сепак. Покрај тоа служи и како тест за нова механика која верувам дека ќе е главниот елемент на следната експанзија.

Пред неколку дена првиот од четири делови од Siege of Ogrimmar рејдот беше пуштен и на LFR (Looking For Raid). Еден од квестовите која ја откриваат приказната за Timeless Isle водат токму тука, што е дополнителна стимулација играчите да го откријат овој озогласен начин на рејдање. Освен тие кои рејдаат нормално со гилдовите, се разбира. Како за прв дел од целиот рејд, не е лошо. Босовите имаат интересна механика, локацијата е одлична само како да ми фали приказна. Верувам дека тоа ќе се поправи додека стигнеме до Garosh. Секоја недела се отвара по еден дел, така што за три недели рејдот ќе е комплетен. 

Моментално во тек и фестивалот на пивото во Азерот, Brewfest, што дополнително го зголемува чекањето на серверите со голема популација. Се чека до два саата за да влезеш на сервер. Brewfest е супер ивент, само што некако механички се грајндаат дневни квестови. Дружбата меѓу играчите што пример ја има на пиратските сервери, тука недостига. Нема пијанчење на гилдови, дополнителни ивенти кои ги организираат самите игрчи, туку секој си ја брка својата работа. Барем до сега не сретнав никаков RP.

Ако ова е крајот на Mists of Pandaria, тогаш јас сум задоволен. Не можеше подобро да заврши. Со падот на Garosh се поврзаа точките помеѓу Пандарија и стариот свет. Кинеската митологија која на моменти изгледаше толку различно, успеа некако се претопи со остатокот. Сега на ред е следната експанзија. Се надевам нема да чекаме една година за нова содржина.

Види такоѓе:

• Шпекулации за новата World of Warcraft експанзија

Најава: Zero Charisma

Zero Charisma направил парче на овогодинешниот SXSW фестивал. Официјалниот датум е 11 октомври и едвај чекам. Ете филм за кој не ни знаев, а се вклопува во списокот на филмови до крајот на оваа година.

Zero Charisma ги следи дешавките на стереотипна група Dungeons & Dragons играчи и нивниот посветен Данџн Мастер, Скот, кој делува од кујната на баба му. Лидерската позиција ќе му биде расклатена откако на групата ќе се приклучи нов играч. Да, сите клишеа се добро запазени. Од она што го видов во трејлерот, ме потсеќа на Fanboys за Dungeons & Dragons фанови. Клик за трејлерот. Може да испадне закон.

Under the Dome: Најлошото финале на сезона во историјата

Океј, сигурно има и полоши. Мора да има. Ама, ова е најлошото што јас сум го гледал. Не треба да предупредувам за спојлери, зошто и онака никој не гледа. А, ако некој го видел постов, сигурно веќе е на некој друг сајт. Како и да е, успеав да догледам Under the Dome. Веќе се испукав за серијата, сега на ред ми е финалето.

Иако е крајно неразумно да спомнам серија како Breaking Bad во пост за вакво колосално срање како што е Under the Dome, морам. Претходната вечер Breaking Bad ја имаше најдобрата епизода во своето постоење, а следната се пцуев зошто, о зошто гледам глупости. 13 епизоди. По 40 минути епизода. Со финалево се простувам од серијава. Дадоа објаснување за куполата што го снајде гратчено, и фала, не можеше да биде поглупо. Не дека очекував којзнае што, ама веројатно начинот на кој го соопштија беше дебилно клише. 

Во кратки црти, пред некоја епизода децата што немаат апсолутно никаков талент за глума, најдоа мини-купола со црно јајце внатре. Претпоставија дека тоа е тоа што ја контролира големата купола околу градот и целата серија продолжи со тоа. Тоа е уствари најсмешното. Секоја претпоставка на неколку дечишта станува факт. Така ја раскажуваат приказната. Баш така. Така ти ги фрлаат сите информации врз кои се базира серијата. Директно, во случај да си комплетен морон. А, од некоја причина, големата купола се затемни, како што може да се види од лошиот CGI на сликата погоре. 

Сега доаѓа најдоброто. Зад куполата стојат вонземјани кои за да комуницираат со ликовиве затворени таму, ја завземаат формата на нивните мртви блиски, зошто "само така научиле да комуницираат". Нема да навлегувам во тоа колку има смисла технолошки напредна вонземска цивилизација баш ТАКА да комуницира, не. Нема поента веќе да се дискутира за тој дел од серијата. Сакам само да напоменам колку таа финта е смешна и видена едно 31509 пати. А, куполата не го заробила градов, туку го заштитила! Колку се само овие граѓани што си ги вадат очите посебни! Колку е само уникатен овој никогаш виден во фикција вонземски експеримент! Чао, пријатно!

Самиот клифхенгер на крај не можеше да е полош. Заврши со еден од ликовите кои никогаш не ми беа битни на бесилка. И, сега, дали ќе го обесат или не? Леле, како ќе издржам до следното лето?! Серијава можеби и нема да ја заборавам до крај на неделава. A, барем до следната ќе ми биде криво за времето што го скурцав.

Новите DC: Zero Year и Batman Annual #2

Направив мала пауза со новите DC после Death of the Family, колку да се соберат повеќе. После година и кусур откако го ресетираа универзумот, DC се враќаат уште еден чекот назад. Како хронолошки, така и со квалитетот, за жал. Она што го навикнав од Капуло и Снајдер кога станува збор за Бетмен, некако се разводени. 

Death of the Family не заврши така спектакуларно како што се надевав. Не само јас, многумина го делат истото мислење. Мислам дека тука си го испукаа потенцијалот, зошто она што го прочитав следно беше некоја досадна филер приказна со Clayface. Кога веќе имаш таков негативец за филер, гледај извади му го максимумот. Ова делуваше ради реда и колку да утепаат време до Zero Year. Филтерот го очекувавме и онака. Zero Year ќе биде подолг арк (една година ако добро разбрав), кој ќе се занимава со почетоците на ликовите. Го следам само Бетмен, зошто за другиве и не ме занима баш многу. Не е лошо, не викам дека е, ама ништо посебно не се случи во овие три броја. Позната приказна е, има интересни ликови, само што се плашам дека Капуло и Снајдер не ја раскажуваат нешто посебно. Да, мајстори се на занаетот, меѓутоа нешто како да фали. Го има Ридлер, ете него сакав да го видам одамна во "поголема" во овој универзум, само што уште како да треба да почне ова да функционира. Дури и финиот Year One омаж на крајот од #23, некако ме потсети дека ова упорно ќе паѓа во сенка на тоа дело. Среќен ќе сум ако ме разубедат.

Batman Annual #2 почнува феноменално. Бетмен доаѓа во Аркам, врзан со лисици. Најопасниот човек што стапнал таму. Дојден е да ги тестира ќелиите на Аркам. Добар дел од познатите непријатели се таму, нели, како што доликува на Annual издание. Сите да ги ѕирнеме на кратко. Додека Бетмен се обидува да бега од ќелиите, размислувајќи како пациентите затворени таму, налетува на нов - Anchoress. Anchoress е сместена во посебна ќелија, дизајнирана специјално за неа, бидејќи може да поминува низ ѕидови. Исто така, е еден од најстарите пациенти на Аркам, зошто е ... некако бесмрттна. Океееј. И, и, од некоја причина сака да му се одмазди на Бетмен. Мотивот не го разбрав во целост зошто веројатно кога заспав од досада сум свртел некоја страница напред. Не знам, претходниот Annual беше одличен, што се случи, Снајдер?

Со другиве наслови сме на пауза. Ќе ги читам кога ќе немам апсолутно ништо друго за читање. Мислев да ѕирнам Batman & Nightwing, или како и да се вика веќе, ама ќе го оставам за понатаму. Не пратам што се случува ни со Swamp Thing, а тоа може да е добро.

Street Sharks, WTF?

Мислев дека сум го видел секое срање продуцирано во 90-ти. Не баш, изгледа. Robot Chicken ми откопаа и трупнаа на маса серија што се вика Street Sharks. Очигледен рип-оф на Teenage Mutant Ninja Turtles, само со четири генетски модифицирани хуманоидни тинејџерски ајкули кои се борат со криминал на копно. Браќа се. Претходно биле луѓе. Имаат главен непријател кој упорно си го спасува газот. Место пица, јадат хот-дог. Пица мразат, зошто нели, конкурентски мутанти.

Можеби е онаков заборавен бисер на индустријата, ама на прв поглед изгледа како Нинџа Желки за сиромаси. Дури и да имаат некаков квалитет, очигледните допирни точки ги фрлаат во сенка на Желките. Од она што видов, ми личи како генерички цртан филм од тоа време. Почнувајќи од 1994, издржале три сезони, краток стрип серијал и неколку играчки. Подоцна се здружуваат со Dino Vengers (?!) во заедничка серија.

Не знам дали некогаш поминале и низ нашиве телевизии. Се сеќавам на многу работи од тоа време, ама ова ми е тотално непознато. Добар дел од епизодите може да се гледаат на ЈуТјуб.

Анимиран суперхеројски фикс: Avengers Assemble

Годинава Disney XD ја замени популарната The Avengers: Earth's Mightiest Heroes со нова анимирана серија со наслов Avenger's Assemble. До сега излегоа осум епизоди од првата сезона и по кратка пауза последниве недели, серијата продолжува со прикажување од 15 септември. Причината за нова серија е едноставна. Marvel сака анимирана серија која ќе биде поблиска до филмот. Овие Авенџерс се истите од филмот, појачани со задолжителен црнец (покрај Ник Фјури), Фалкон. За жал, Avengers Assemble моментално добива лош третман од фановите, особено оние заколнатите во оргиналната серија. Донекаде хејтот е оправдан, ама не можам целосно да се сложам, зошто EMH никогаш не догледав. Новата е многу подетска, тоа го потврдувам.

Иако не е најдобрата анимирана серија на светот, доволна е за неделен фикс во ваков формат. Секогаш има простор за подобрување, а како што читав, следуваат и поинтересни негативци сезонава. Приказните се просечни, можат да поминат кај секоја слична серија со било кои ликови. Кога ги гледаш по ред, не обрнуваш внимание на лошите моменти, а тие секако ги има. Можеби во овие осум епизоди повеќе од што треба.

Ликовите ги знаеме сите. Последниве години се толку популарни и препознатливи што не е тешко да ги продаваш на млада публика. Меѓутоа, тој што е задолжен за пишување на серијава, очигледно мисли дека децата ги распознаваат ликовите по облеката и боите. Како резултат на овие, има ситуации каде само и по тоа се разликуваат. Ова е можеби најслабиот дел од Avengers Assemble, а е многу, многу битен. Без разлика на таргет групата, срамота е такво мрзливо пишување. Патем, вакви серии не гледаат само мали деца, туку и големи деца. Тие големи деца ќе ти ја посерат серијата на интернет. Тоа и го прават. Не знам дали на Marvel им се исплати да вложуваат во нешто што евентуално ќе згасне поради лоши рејтинзи. И, онака само бројот на гледачите ги занима. Зошто да немаме асална Авенџерс серија? Нешто што ќе биде повеќе од "океј е, онака"?

Анимацијата им е супер. Гласовите се погодени кај сите освен кај Тони Старк. Не го барам Роберт Дауни Џуниор и таа ненадминлива харизма, ама типов тука е на погрешно место. Старк треба да има поавторитетен глас, не да звучи ко копиљ што им носи пица у Stark Tower. Друга замерка ми е тоа што Хулк е постојано Хулк. До сега не се сеќавам дека го видов Брус Банер некаде. Баш тоа ќе ги мрдне стварите што ги спомнував горе. Малку развој на ликови, бре. Не е 18 минути пукање и бркање ко првата сезона The Clone Wars, ама може и повеќе од ова.

Ќе дадам шанса уште некоја епизода. Секогаш може да ги сменам со Earth's Mighties Heroes. Она новото со Хулк изгледа е почнато. Не знам какво е, некако сомнително ми делува...

П.С. Agents of S.H.I.E.L.D. премиера  за две недели!