Хенри Кавил од Ривија

Како претпазливо ѝ влегов на The Witcher серијава, ко да ќе колам стрига со сребрен меч. А, како не би. Секој следен трејлер за ова ми ја ронеше и онака слабата доверба во Нетфликс серии, па првата епизода ја кликнав со онакви минимални очекувања. За среќа, серијата е многу, многу подобра отколку што рекламниот материјал успева да ја продаде, ама има и некои работи што не се толку функционални колку што можеби мислат дека се. Едно нешто да расчистиме уште на старт - Хенри Кавил е одличен како Гералт. Дури и се наштелувал да звучи како Даг Кокл, актерот кој го позајмува гласот на Герлат во игрите.

Најпозитивното изненадување за серијата ми е тоа што воглавно ги адаптира расказите од единствената The Witcher книга што сум ја читал, The Last Wish. Иако последен пат ја имам читано пред некои три години, ете некои од приказните биле толку впечатливи што останале до денес со мене за лесно да ги препознаам. Меѓутоа, серијата не е само збир од кратки раскази засебно адаптирани, туку со нив се труди да оформира целина која позајмува и други делови од фолклорот на The Witcher. Е, сега тие делови не се баш во линија со хронологијата на изворниот материјал, но нивната основа е искористена со цел неколку ликови да се допрат во една заедничка точка.

Првата епизода ме стави малку во дилема баш поради тоа. Адаптира една крајно интересна приказна која е многу важна за ликот на Гералт и општо митологијата која овој универзум ја содржи, но истовремено се обидува да отпочне и неколку други. Разбирам дека сезоната располага со само осум епизоди, ама повеќе ќе ценев доколку почетокот беше фокусиран исклучиво на Блавикен. Не дека епизодата не се справува добро со тој дел од резимето на Гералт, само мислам дека ефектот ќе беше многу поголем доколку целата приказна се воздржеше од расплинување на триста страни.

Сепак, серијата се осеќа и изгледа како The Witcher материјал и тоа ми е најважно. Мислев дека ќе биде малку порезервирана со користење на сопствениот фолклор и мило ми е што воопшто не испадна така. Гералт нема само една мисија која ја тегне низ цела сезона, туку неколку кои ефективно ги завршува, баш онака вичерски. Супер функционира дури и кога повремено си зема одредени слободи при интерпратација на оригиналните приказни. Барем јас не сум толку заколнат на изворниот материјал за да ми смета.

 

Исто ќе налеташ и на феноменална музика која се залага целото ова и да звучи како The Witcher. Еве, цел ден го вртам саундтрекот и знам дека ќе го изљуштам од слушање периодов. Не е Percival, ама е поеднакво ефективен кога треба да се поткрепи атмосферата.

Е сега, има еден проблем што е некако виснат врз целиот наратив. Приказните за некои од ликовите што серијата се труди да ги изгради не се случуваат паралелно, туку во друг временски период. На почетокот не си баш запознаен со овој "штос", а ни изненаден кога ќе сконташ. Килаво е склопено, на моменти дури и напорно за следење. Многу работи се случуваат одеднаш и ако им ја разместиш хронологијата ќе испаднат малку покомплицирани отколку што треба. Не знам која е точната цел на ова, ама не бев шокиран на начин на кој можеби серијата се надеваше дека ќе сум. Westworld на пример, многу поелгантно изведе ваков штос во единствената добра прва сезона.

Ова ми е можеби најголемата замерка за серијата, што некогаш непотребно жонглира со работи кои не дозволуваат да видиш дали има или нема една единствена кохерентна приказна во која ќе се слеат сите други. Верувам дека целото ова би изгледало далеку попристојно со соодветно уредување на сцените. Може ете, следниот пат кога ќе ја прегледуваш сезоната ќе знаеш на што да обрнеш повеќе внимание. Да, апсолутно вреди за второ гледање. 

Да кажам пак, Хенри Кавил е одличен избор за улогата. Како што сам тврди, фан е на игрите, ги читал и книгите, па дури и ова да е само дел од маркетингот за серијата, јас сум убеден дека го дава максимумот за Гералт и улогата ја игра со вистински ќеф. Не е тешко да ги приметиш резултатите и посветеноста, а и од каде е инспириран. Некогаш е толку сличен на Гералт од игрите што изгледа како да е баш лик од игра уфрлен во жива средина. Претежно е добро ова, особено ако сакаш да задоволиш и играчи и читатели, ама има една друга ствар што Кавил ја прави секаде каде што глуми и секогаш ме вади од фокус.

Примети го како вештачки се мршти. Прави некоја ствар со веѓите што личи како да е многу неприродна глума. Може едноставно е роден со тоа, не знам, ама знам дека истото ми беше иритантно и кога беше Супермен. Можеби и до мене е ова, не знам дали друг успева да го фати истово. Значи, знае да одглуми лик што е лут и бесен и да ти го продаде тоа, дали било Гералт или Супермен, ама секогаш кога ќе ги крене веѓите да се начуди на нешто, има некоја пластична гримаса. 

Остатокот од кастингот е исто добар, особено Данделион, или како што серијата се труди да го испочитува изворниот материјал - Јаскиер. Барем надоместува за секоја непростена секунда од комплетно промашениот кастинг за Трис. Ништо против актерката, меѓутоа кој и да ја режирал очигледно намерно решил да го уништи она што е специфично за Трис, барем според игрите. Разбирам дека уште сме 2019 и дека исфорсиран диверзитет е задолжителна состојка, затоа и серијата има повеќе црнци него The Wire, ама тврдам дека публиката има тотално различна претстава за Трис.

Јен од друга страна, ме изненади позитивно. Актерката солидно го доловува ликот и хемијата која ја делат со Гералт, суперхаризматична е, шармантна, дури и во сцените каде што глуми таква грбавка и ружна како женски Реми Малек. Сири е исто океј, иако на почетокот не можев да се одлучам за крајно мислење. Не знам што планира серијата со нејзе во следните сезони и колку оваа актерка ќе трае во улогата, ама ете, барем не превртував очи како за Трис.

Сѐ на сѐ, серијата испадна достојна адаптација што супер го носи тој магичен свет на ваков медиум. Ете му и шанса на Хенри Кавил да биде заборавен како Супермен заедно со лошите одлуки на Скот Снајдер. Потенцијалот на The Witcher е огромен и се надевам дека во следната сезона проблемите кои ги има оваа ќе бидат надминати. Очигледно е дека уште од сам старт продуцентите биле свесни дека ќе им биде дозволена уште една сезона, ама тоа е не е изговор за крш финти и сомнителни експериментирања при раскажување. Втората сезона би требало да се појави во 2021. До тогаш можеш да си се почастиш со неколкуте The Witcher книги за читање и секако трите игри.

Види такоѓе:

• Почетокот на The Mandalorian

Впечатоците од Star Wars Jedi: Fallen Order

Да не ти се верува дека ќе фалам нов Star Wars производ за толку кратко време. Дури и мене ми е неверојатно што има уште нешто добро ново Star Wars денес покрај The Mandalorian. Пројде еден месец откако Star Wars Jedi: Fallen Order е во оптег на неколку платформи и до сега немаше некој поголем скандал. Напротив, баш е одлично прифатена од публиката и тоа онаа пошироката, а не само фоките што возбудено ракоплескаат на било што Star Wars. Не би знаел дали некој конечно извлече поука после низа катастрофи или случајно потрефи вистинска нота, ама можам да потврдам дека Fallen Order е исклучително солидно Star Wars искуство.

Иако инцијално Fallen Order ме привлече со гејмплејот, приказната е она што ми го фрлаше контролерот во рака секогаш кога слободното време ќе создадеше прилика. Убаво е да се види интересна приказна за разлика од актуелната глупава и шуплива Дизни трилогија. Оваа во Fallen Order изгледа свежо, има добро осмислени и изградени ликови, вешто ја користи опширната Star Wars митологија и не бара од тебе да се преправаш дека ти се свиѓа за да крепиш смешни небулози на интернет. Раскажувачкиот потенцијал на Star Wars е многу повеќе од шаблоните воспоставени од оригиналната трилогија на Џорџ Лукас и мило ми е што франшизата повторно се разгранува во насока која не делува уморно.

Fallen Order се позиционира измеѓу приквел трилогијата и оригиналната трилогија, односно пет години по Revenge of the Sith и четиринаесет пред A New Hope и те става во улога на Кал Кестис, млад Џедај Падаван чиј тренинг е прекинат од Order 66. Кал успева да го преживее истребувањето на Џедаите и сега се крие од новосоздадената Империја на планета каде што расклопува бродови на отпад. Меѓутоа, и онака нестабилниот спокој на Кал ќе биде нарушен откако ќе биде приморан да ја користи Силата со што ќе го привлече вниманието на некои Инквизитори кои едвај чекаат да го збришат и последниот Џедај.

По една феноменална воведна мисија која те запознава со основната механика на играта, Кал успева да се побегне од Инквизиторите и да се поврзе со некои ликови чиј главен интерес се чини дека е опстанокот на преживеаните Џедаи. Ќе сопрам со спојлери за да не бидам ко оние проклетите јутјубери што сите можни спојлери ги имаа ставено во наслови на видеа што јутјуб секојдневно ми ги препорачуваше по неколку пати. За среќа, приказната е покомплексна и иако добар дел од главните сегменти ми беа испојлани, многу пати се затекнав изненаден од некои поситни детали.

Ќе прошеташ низ неколку планети, ќе видиш некои познати и многу непознати фаци, места кои никогаш претходно не си ги видел во Star Wars игра, а се дел од Галаксијата што ја знаеш. Ќе го видиш и одблиску оној спиритуалниот, мистичен тон на Star Wars кој е често изразен во некои епизоди од The Clone Wars серијата, а е некако жалосно занемарен во поновите филмови. Тоа ми е омилениот дел од Fallen Order, што не прави задршки кога решава да загази подлабоко во митологијата. Резултатите се претежно незаборавно епски.

Практично, Fallen Order го прави баш она што денес би можело да биде функционален Star Wars и на филм. Наместо да препишува неколку шаблонски Star Wars елементи, иновира со некои други постоечки и си создава свои, се надевам долготрајни. Дури и кога се обидува да ти се допадне со работи кои ти се познати од Star Wars, ти ги пакува и сервира како единствено, уникатно исуство. Нема ни ликови што се недоправени, нема магично моќни Рејови, туку сите што ќе ги сретнеш се со свои специфични карактеристики, логични постапки, животен товар и патување кое ги прави допадливи. Ликови со кои ќе сочуствуваш и природно ќе си инвестиран во нивната приказна и позиција во општиот наратив на Fallen Order.

Вакви ликови со повеќе од една-две карактеристики се уште една работа која отсуствува од денешниот филмски Star Wars. Не? Океј, тогаш како домашна задача размисли еве, кој е По Дамерон, кои се неговите особини, кое точно е неговото место во новите филмови и каков е неговиот придонес кон приказната. За бонус поени опиши ја приказната што се обидува да ја раскаже сиквел трилогијата.

Сега откако ја испофалив Fallen Order за создавање на исклучително возбудлива Star Wars авантура, ред е да го разгледаме самиот гејмплеј. Играта е претежно акциона авантура очигледно инспирирана од игри како новата Tomb Raider трилогија, па дури има и слични пазлови и гробници кои би ја разлигавиле и самата Лара Крофт. Ако тие предизвици ти изгледаат лесни, тепачките во Fallen Order може да се наштелуваaт на тежина која позајмува механики од Souls игрите каде што секој потег треба да ти е прецизно пресметан ако сакаш да преживееш.

Ми се свиѓа и што моќите и способностите Кал Кестис ги добива ситуационо и не го достигнуваат степенот на The Force Unleashed каде што си семоќен богочовек чија Сила и лајтсејбер се практично незапирливи елементи. Нормално, игрите се различен жанр, ама некако очекував во еден момент Fallen Order да почне да исполнува такви насилни фантазии. Можеби вака е пологично бидејќи Кал не е баш созреан Џедај, па механиките ги учи така попатно. Но, има делови од нивоата каде што поминувањето на одредена препрека премногу се ослонува на комбинирање на тие неколку механики, па не само што престанува да е предизвик туку станува и досадно. Тоа трчање по ѕидови и лизгање по удолници имаат ограничен рок на забава.

Играта трае изненадувачки долго за ваков наслов од 2019. Нема да си под дваесет саати играње, што е сигурно супер ако си ја платил целосната сума. Нема ни микротрансакции, иако има механизми како ЕА би можеле лешперски да ги протнат во иднина откако сите ќе се сложиме дека го направиле правилниот потег со немање микротрансакции и слично. Пример, Fallen Order нуди еден куп пончоа во кои можеш да го облекуваш Кал и кои се собираат низ локации во играта, меѓутоа многу е лесно уште толку пончоа и скинови да ги понудиш за вистински пари.

Без глупи потези од EA и ваква каква што е, Fallen Order има потенцијал да прерасне во следната голема Star Wars гејмерска франшиза, па во иднина да видиме и други наслови со други Џедаи. Можеби и надградба на гејмплејот каде што играта би имала поголем отворен свет со сајд-квестови и слични активности за малку да се разбие линеарноста. Не сум бил вака возбуден за Star Wars игра од The Force Unleashed навака, па ете тоа нека е бонус аргумент за мојата топла препорака. A, за тие што ја играле и сакаат уште од приказната, скоро се заокружи и приквел стрип мини-серијалот, Dark Temple.