Exposé

Се мислев да пишувам подолг рикеп на 2010, ама некако не. Догодина.

Бета-тестирање на RIFT (трет дел)

Денес е третиот ден од затворената бета на RIFT. 15 level, собрав супер опрема (имам закон rare staff), ја прошетав скоро цела слободна зона достапна во бетава и стигнав до главниот град на мојата фракција, Меридијан.

Меридијан е огромно место, поголемо од градовите кои сме ги виделе во другите вакви игри. Раскошни градби, купола во која од спрат на спрат се стига со телепортер, полно со магија и технологија, а и интересни квестови. Имам уште малку време за играње, па ќе гледам да стигнам до инстанца или PvP.

Веќе почнав да фаќам achievement-и, а покрај нив се собираат и различни артефакти, книги и други ситници кои се чуваат на посебно место, во фина колекција. Ќе пишам до после повеќе.

Бета-тестирање на RIFT (втор дел)

Ајде уште еден RIFT муабет... Скоро 10-ти левел. Се тргнав од зоната кај што бев претходно, сега сум на друго место. На што налетав? Во Телара честа појава Рифтовите, дупки во небото кои доаѓаат од друга димензија, најчесто неповолни. Се појавуваат на различни места низ целиот свет, има повеќе видови, а до сега сретнав два. Освен тоа што се интересен елемент во светот на Телара, нудат и посебно гејмерско искуство, кое досега не сум го видел во друга MMORPG игра. Рифтовите, како што спомнав, се појавуваат на различни локации повремено, и во зависност од нивниот вид, прават различни ствари.

Налетав на Death Rift, баш во зоната во која бев претходно. Од Рифтовите излегуваат чудовишта кои играчите треба да ги сопрат за да не предизвикаат хаос во Телара. Всушност, суштествата што излегуваат од Рифтовите се 'босови' кои може да ги победат повеќе играчи, даваат некои интересни бафови, а целата борба се бодува со поени, во зависност кој играч колку придонел во борбата. Ако си во близина на Рифтот кој се отвара, во случај да не го видиш (што е малку тешко, зошто е огромен и свети) има известување. Во тој момент сите трчаат под Рифтот, излегуваат суштества неколку пати по ред и на крај секој од играчите си добива по нешто. Под Рифтот е масовна тепачка, неколку пати пробав и ја, едвај се стига на ред да удриш, освен ако не е главниот бос.

Налетав и на друг Рифт (скриншотов горе), не можев да отидам блиску да видам што точно се случува, зошто бев премал левел (натака видов 18-ти левел мобови). Веројатно беше Air или Water. Како и да е, Рифтовиве се стварно инвентивен PvE елемент, зошто на играчите им се овозможува тимска игра без да чекаат рејдови или помали инстанци. Ги има и нив, ама за тоа покасно, уште не дошле на ред.

Не ми се верува колку е добра играва, а уште е во бета фаза. Има мал проблем со anti-aliasing, па некогаш графиката не е баш како што треба, но и тоа е еден дел што отсуствува во бетава. И сега е добра, а тек каков ќе биде финалниот производ.

Бета-тестирање на RIFT (прв дел)

Како што веќе спомнав пред некој ден, добив клуч за третиот RIFT closed-beta настан што почна пред два и пол саата. Од тоа што го видов до сега (level 7), можам да кажам дека конечно World of Warcraft ќе си добие вистинска конкуренција на пазарот. Играта ги исполни сите мои очекувања, па дури и повеќе од тоа. Можеби избрзувам со заклучокот, меѓутоа сигурно е дека RIFT не е една од многуте MMORPG игри паѓаат во сенката на WoW.

Да не го тупам многу уште на почеток, да видиме што е RIFT. Се случува во светот наречен Телара, свет исполнет со магија и необична технологија, каде што се борат две спротиставени фракции, The Guardians и The Defiant. Првиве имаат три раси, Dwarves, High Elves и Mathosian, додека вториве ги имаат Bahmi, Eth и Kelari. Јас се одлучив да играм Kelari, и тоа mage.

RIFT има интересен систем на спојување на класите. Има неколку главни класи, стандардни за овој тип на игри, познати ни се на сите. Е, сега, тука има еден уникатен момент (немам видено слично во друга игра, можно е и да има), а тоа е комбинацијата на 'души' (souls). Јас како мејџ, можев да изберам три додека се левелирав, избрав Pyromancer, Elementalist и Stormcaller. Секоја од 'душите' си има посебни магии и таленти и можни се многу комбинации. Нешто слично како талентите во WoW, само што тука постои можност за разно комбинирање и навистина интересно функционира.

Квестовите на почеток се стандардни. Се тепаат различни суштества, си собираат разни предмети, черепи, некои квестови што бараат нешто повеќе, како на пример да изгасиш пожар или да отидеш таму и таму и да направиш тоа и тоа. Мислам дека тоа е стандардот за секоја MMORPG игра, како и да вртиш, тие се квестовите, а финтата е да си инвентивен и да се обидеш да убациш нешто уникатно. Приметувам дека RIFT се стремат кон истово и добро им иде. Светот е огромен, преубаво изгледа, не е копи-пејст, а видов само две зони до сега и сум пријатно изненаден.

Единствен проблем во моментов, е тоа што има премногу луѓе кои ќе се погодат на истиот квест, па неможеш на ред да дојдеш да утепаш тоа што ти треба за да го завршиш квестот, и се случува цела толпа да оди во исто време да враќа квест, што на моменти е стварно смешно. :) За среќа, нема проблеми со лаг, освен неколкуте кратки паѓања на серверот во првите триесетина минути. Во зонава кај што сум сега, дојдоа и излевелирани играчи (VIP среќници кои можат да играат на сите бета-настани) од спротивната фракција, па видовме и PvP како функционира, кога почнаа да фрштат стрели, мечови, фајрболтови и глави наоколу.

Тоа би било тоа за сега. Имам три дена за тестирање, до сега не наидов на баг или нешто што треба да се пријави, и имам само пофални зборови за Trion Worlds. Допрва ќе се слушa и за RIFT и за компанијава.

Скриншотите инаку, се такви шашави, зошто уште нема опција за правење скриншоти, па морав windowed mode + snipping tool.

Call of Duty: Black Ops

Во ноември годинава, гејмерскиот свет го затресе најновото продолжение на една од најдобрите FPS игри воопшто, Call of Duty: Black Ops. Малку поспоро од претходните, конечно го изиграв ова и тврдам дека ова е најдобриот шутер во последните десетина година, а и најдобрата сингл-плеер игра во 2010. Treyarch успеале да создадат совршенство, кое се издигнува над се во жанрот.

Call of Duty: Black Ops е сместена за време на Студената Војна (конкретно, перидот од 1961 до 1968), раскажана преку фиктивни главни ликови и мисии, на познати локации низ светот. Играчот, во поголемиот дел од играта е во улога на Алекс Мејсон (гласот го позајмува Сем Вортингтон од Avatar и Terminator: Salvation), оперативец на тајна американска служба кој по настаните од играта е заробен и испрашуван од луѓе чиј идентитет е непознат скоро до крајот на целата игра. Всушност, играчот ги игра мисиите кои Мејсон ги раскажува, а каде што се појавуваат и личности како Фидел Кастро, Џон Ф. Кенеди и Роберт МекНамара.

Првата мисија на Мејсон е во Куба и целта е елиминирање на Кастро. Уште на оваа мисија, бев убеден дека Black Ops е најдобриот наслов во целиот серијал. После тоа што следува е уште подобро. Бегство од Советски затвор, Виетнам, саботажа на Руската вселенска програма во космодромот Бајконур, и што уште не. Сето тоа е сколопено феноменално, со филмски воведи пред секоја мисија, така што моменти изгледа како да играш филм, а не игра. Баш тоа ја двои Black Ops од останатите игри, има стварно интересна приказна, а не само колку да има нешто. Последната мисија на Русалка и станицата од каде се емитуваат бројките кои се појавуваат секогаш кога ќе го видиме Мејсон заробен, е нешто досега невидено во една ваква игра. Нема многу да ја коментирам, да не правам спојлери, ќе кажам само дека нешто толку моќно и реално немам видено во ниеден друг шутер. Истото важи и за мисиите во Виетнам, кога се прикрадуваш низ река со нож. На мисиите Мејсон е често поддржан од Виктор Резнов (гласот е на Гери Олдман), лик познат од Call of Duty: World At War.

Гејмплејот во Black Ops е стандарден, како во последните неколку CoD игри. Нема некои големи измени, но има доволно нови ситници што навистина се освежувачки и интересни. Оружјата се разновидни, достапни за сечиј вкус (некогаш сакаш со два пиштоли, некогаш со снајпер) и секаква ситуација. За графиката немам коментар, преубави локации, светла, сенки. Се' е некако живо и делува реално, до тој степен што ја доловиле горештината во Виетнам и студот во Русија.

Крајот на играта ме изненади скроз. Не очекував таков зомби-мод со Кенеди, штета што после тоа не може да се игра сингл плеер офлајн. :) Значи, чиста десетка за играта, здравје во иднина ќе се потрудам да набавам оргинал копија со функционален мултиплеер, да видам и тоа како е. Успеаа да ја надминат Modern Warfare 2, рекордната продажба е сосема оправдана и сега останува да видиме што е следно.

League of Legends Log #3

Вчера ја изиграв најдобрата ranked партија на League of Legends. Во кратки црти, губиме уште од самиот почеток, прво се гаси еден од нашиот тим, па друг и остануваме тројца. Мaster Yi лагира цело време, па го снемува и него. Остануваме двајца против цел тим од пет луѓе кои се веќе влезени во нашата база и кршат што стигнат.

На крај останав да го бранам сам нашиот Нексус и во рок од една минута успевам да направам четири убиства, иако еднаш гинам во меѓувреме. Еве ги скриншотите, за успомен и дуго сеќање. :)

Double kill и во исто време гинам и правам скриншот. :)

Го убивам Gangplank, а Ashe гине од Malefic Visions спелот. Втор double kill.

Good job, Malzahar. :)

Нема врска тоа што изгубивме партија, што реално, дури и со четворица од мојот тим можевме да ја добиеме. Ќеифот се убиствава на крај, без никаква опрема. Дефинитвно една од најдобрите партии што сум ги играл. Покољ.

Покана за бета-тестирање на RIFT

Мејлот што го чекав со месеци, конечно стигна денес!

Неколку пати пропуштив VIP клучеви на Тwitter, пропуштив неколку други шанси за добивање на клуч, и ете, денес на мејл стигна поканата. Моментално ја симнувам играва и конечно ќе ја пробам за некој ден. Повеќе за RIFT на официјалниот сајт, а деновиве следува обемен пост со сите детали околу играва. Бетата почна месецов, и само од скриншотите и видеата ми потекоа лиги.

Флешбек: Home Alone

Дваесет години се пројдени од Home Alone и Home Alone 2: Lost In New York, и успеаа до денес да останат свежи. Вакви филмови, за жал, денес не се прават веќе. Ги гледав вчера првиот и вториот дел, и ми текна дека во периодот кога секој ден ги гледав на VHS, бев помал од Кевин. Првиот дел е еден од ретките филмови од кои секоја втора реплика ја знам на памет. И, после толку години ми е се уште интересен и би го гледал во било кое време.

Ме утепа носталгија вчера. Ме потсетија колку бргу лета времево...

Толку од Stargate: Universe

Последниот Stargate спин-оф е укинат и ќе заврши со втората сезона која моментално е во тек. Серијава конечно ја загледав пред некој ден и ме зарази уште со пилот-епизодата. До пред некој ден верував дека серијава ќе опстои уште неколку сезони, и еве, вестиве како непријатно не изненадија сите.

Stargate: Universe е нешто сосема различно од претходните инкарнации на оваа франшиза. Станува збор за модерна, мрачна, СФ серија која повеќе наликува на новава Battlestar Galactica отколку на Stargate SG-1 и Atlantis. Овој пат наместо SG тим, приказната се врти околу еден куп луѓе, преживеани од напад на базата Икарус. Групата, составена од војници, научници и цивили е приморана да пребега (преку Старгејт, нормално) на вселенски брод, Destiny, изграден од самите Ancients, кој се наоѓа оддалечен неколку милијарди светлосни години од Земјата. Бродот покрај тоа што има Старгејт, има и дисфункционален систем за кислород.

Луѓето на Destiny се од различни бранши, па така што заедно мора да фукнционираат научникот Николас Раш, командантот на Икарус базата, Еверет Јанг, младиот член на SGC Мејту Скот, згодната докторка Тамара, а меѓу нив е и гикот од MIT, Ели, кој во SG програмата е регрутиран преку играта Prometheus. Сосема неспецифични ликови за Stargate серија, меѓутоа одлично функционираат заедно. Е, сега, да се вратиме на приказната. Знам дека на прв поглед делува како Star Trek: Voyager, но е далеку поразлична од тоа. На Destiny не е се толку убаво како на USS Voyager, и освен тоа што немаат фенси холодек, немаат ни основни ресурси за да преживеат.

Деновиве ќе ја догледам првава сезона, па ќе пишам. Стварно штета, серијава вреди многу повеќе од две сезони, и е една од најдобрите СФ серии во последниве десет години.

Predators (2010)

Откако видовме како франшизата го допре дното со ужасните Aliens VS Predator филмови, следеше пауза по која конечно пристигна филм кој го враќа серијалот на корените. Продуциран од Роберт Родригез, во режија на Нимрод Антал, годинава излезе Predators.

Приказната е базирана на сценарио на Родригез, напишано уште пред петнаесетина години, кое до скоро фаќало прашина во некоја фиока во Холивуд бидејќи тогаш буџетот потребен за таков филм бил невозможен.

Дејствието во Predators се одвива во џунгла на планета која Предаторите ја користат за традиционален лов. На планетата се донесени моќни луѓе од Земјата, платеници, научник, Јакуза член, Дени Трехо, руски командос, затвореник осуден на смртна казна и афрички екстремист кои се пленот на Предаторите. Тимот го предводи Адриен Броди, веројатно најпромашениот актер во целиот филм, а и во било кој друг филм во кој се појавува. Откако тимот ќе сфати дека се на друга планета и дека се ловени од моќни суштества, го среќаваат Лоренс Фишбурн, преживеан од претходен лов кој неколку сезони престојува на планетата.

Predators е вистинскиот правец за продолжување на франшизата и одлично функционира, дури повеќе ми се свиѓа и од двојката, со Дени Гловер и Јамајканците. Иако ликовите тука се генерички, супер се погодени за ваков филм. Доволно насилство и вадење р'бети и черепи со раце во преубавата природа на планетата, сцени наменети за возрасна публика, што е сосема во ред за Предатор филм. Кога ќе омекнеш ваква акција, се вика AVP и е тотално срање. Како што објаснува Морфеус, Предаторите учат за оружјата против кои одат да ловат, и следната сезона се враќаат со адаптирани штитови за истите. Во филмов, овие Предатори, немаа одбрана против ножеви и слични сечила, па дури и рачни бомби. Е, тука негде на десет минути пред крајот, филмот се сјеба скроз. Од тука надоле, следуваат спојлери.

Русинот успеа да раснесе еден од Предаторите со две рачни бомби и направи експлозија каква што би направила со неколку C4 експлозиви. Неколку минути покасно - Адриен Броди се обидува да убие Предатор со десетина исти такви бомби, и без било какви спектакуларни експлозии, Предаторот е само отфрлен на страна како да скокнал на трамболина, спремен да се тепа со прљавиот Броди со голи раце. Како во секој модерен амерички филм, нашите изгубија, така да на крај останаа само Броди и девојката (веројатно и пожарот го изгасија), па фалеше уште романтичен залез и некое винце од Лоренс Фишбурн.

Океј, крајот на страна, филмов е стварно неочекувано добар. Режијата е феноменална, локациите без разлика колку CGI и да беа, беа преубави, актерите погодени (освен Броди, бољи Кристијан Бејл да беше), а Предаторите баш какви што треба да бидат, без некои експериментални додатоци и банални промени. Дури не беше ни битно како стигнаа луѓево на планетата.

Јас би гледал втор (четврт?) дел од ова.

League of Legends Log #2

30 / 13 / 13

Деновиве фатив 30-ти level, што значи од сега ќе можам да играм и ranked партии. Од последниот пат кога пишував за League of Legends, имаше неколку patch-ови, нови херои и неколку измени на старите. На пример, Corki е целосно nerf-нат, спеловите му се значително ослабнати сега, па дури имаше измена и на ultimate спелот кој што сега наместо мета, има цела стрела која го одредува правецот на гранатите што Corki ги испукува.

Со Corki се простив и моментално најмногу ги играм Malzahar и Mordekaiser. Malzahar е можеби најдобриот спел-кастер во играта моментално. Со добра комбинација на руни и распределба на masteries, може да биде непобедлив. Единствено малку има проблеми со маната, меѓутоа лесно успевам да го изрегулирам со Malefic Visions спелот, руни за регенерација на мана и фини склопки.

Mordekaiser е еден од најкорисните тенкови во играта. Покрај тоа што во одредени ситуации може сам да бутне кула (30% од демиџот што го прави со спелови, му создава дополнителен штит) и без проблем да преживее во 3v1 ситуации. Првпат во League of Legends играм тенк и за среќа лесно се навикнав и сконтав што како функционира. Освен тоа што може да направи огромен melee демиџ (доколку не е тенк), има и одличен AoE спел што совршено доаѓа до израз во одредени ситуации кога се чистат крипови пред кула или се пробива патот до непријателската база. Следните руни што ќе ги купам, ќе бидат наменети за Morde.

Неделава има супер ротација, баш хероите што сакав да ги пробам уште кога почнав да играм, ама никако не беа free-to-play. Во следниот лог ќе пишам нешто повеќе. Ranked уште не стигнав да играм, зошто интернетов ми е ужас цела недела, а не ми се напушта таква партија ради лаг.

Family Guy: It's a Trap

Како што реков, Family Guy: It's a Trap се појави некоја недела пред официјалниот датум на издавање. Последната пародија на МекФарлејн на Star Wars, баш во духот на претходните. Во ползечкиот текст, сатирично објаснува како студиото му ги наметнало продолженијава по одличниот Blue Harvest и ја предупредува публиката дека ова е направено чисто само заради пари, па гледачите да си ги намалат очекувањата. Цар е МекФарлејн, човекот може било што да направи да звучи и да изгледа смешно.

It's a Trap започнува како и претходните, каде што во куќата на семејството Грифин снемува струја и Питер почнува да раскажува за Star Wars. Голем дел од заебанциите се насочени кон самиот Return of the Jedi, за кој МекФарлејн исто смета дека е најслаб од оргиналната трилогија. Ликовите се тие од претходните две пародии, а се појавуваат и некои ликови од American Dad! и The Cleveland Show на што Стјуи забележува дека ги искористиле сите битни ликови од Family Guy, па сега мора да позајмуваат од другите серии на МекФарлејн.

Најмногу се смеев на начинот на кој беа прикажани Евоксите (мечките од The Cleveland Show). Сите сме свесни за тоа какви се и што се Евоксите, па МекФарлејн решил да ги прикаже на малку побрутален начин, што значи не се баш толку невини плишани мечиња како во Return of the Jedi. Дури и Хан Соло надоместува за малиот недостаток на акција и сериозност во оргиналниот филм ("I want to take off your helmets, go outside, and dig your own graves with them"). Можеби една од најсмешните сцени во целава оваа Family Guy сага. Покрај тоа, го имаше најдоброто препукување меѓу МекФарлејн и Сет Грин (Крис Грифин), нормално, онаков пријателски добронамерен ремет, само што тоа што го кажаа и не беше далеку од вистината. Тука ќе сопрам со спојлери и слично, зошто нема поента да се раскажува, треба да се гледа. Го има по торенти и слично, лесно се наоѓа.

Значи, уште една феноменална пародија, која воопшто не заостанува зад првите две. Питер кажува дека ова е последниот дел од Star Wars, додека новата трилогија ќе им ја препушти на The Cleveland Show. :) Нормално дека не, ама беше смешно што ја спореди трилогијата со ова. Се надевам дека Family Guy ќе продолжат со други вакви пародии на познати филмови, па дури и навистина The Cleveland Show да понуди своја верзија на новата Star Wars трилогија.

Види такоѓе:

• Something, Something, Something Dark Side
• Blue Harvest

Таксират 12 Aftermath

Два дена после Таксират 12. Можам да кажам дека ова беше најдобриот Таксират од оној со Laibach. Да бидеме реални, фестивалов во последниве неколку години стана прибежиште за бивши ѕвезди и has-been музичари. Годинава за среќа можевме да видиме нешто поактуелно, како на пример Gentleman, кој беше пресуден за моето присуство во гужвана на Саем. А, гужви секаде. На влез, на шанк, пред гнаснине клозети... Веројатно никогаш нема да се научиме на култура и бон-тон, па така да освен другото, Таксират совршено го отсликува менталитетот на овие простори.

Сепак, тоа ќе го оставам на страна и ќе се сконцентрирам на музиката. Отидовме директно на Gentleman, како би ги избегнале досадните три саата со лоша музика. Со исклучок на Smut, нормално, ама они беа први. Gentleman беше најинтересното што можеше да се види во саботата и како што реков, најинтересното од Laibach навака. Gentleman беше дојден да си го промовира новиот албум, Diversity и како што предвидов, првиот дел од настапот беше крајно досаден и тупаџиски. Настапот му го спаси изведбата на мојата омилена "Serenity", верзија блиска до оргиналната, за разлика од некои други песни каде што забегуваше со непотребно експериментирање. Очекував многу повеќе, а верувам дека можеше многу подобро. Како и да е, убаво беше да се види и Gentleman во живо, што е ретка прилика тука кај нас.

Gentleman, не на Таксират.

Manu Chao некогаш може да биде интересен, онака успат кога ќе пуштиш нешто дома, додека поголемиот дел од времето го тупи до бескрај. За жал, тоа беше случај и во саботата. Предолг настап, еднолики песни и чат-пат некој интересен момент, но недоволен за комплетно уживање. Тогаш се повлековме во другата хала, кај што беше далеку поинтересно, иако беше полно со тојфори, мочки, повраќаници и сељаци.

Земавме малку воздух и назад на Дубиоза. Дубиоза ко Дубиоза, не знам по кој пат ги гледам и секогаш се добри во живо. Одлично го измешаа новиот албум со старите ствари, се изнарипавме на "Firma Ilegal", "Kokuz", "Blam" и грлово веќе втор ден ми е отидено у курац од урлање и дишам ко Вејдер.

Onyx ги пропуштив. После Дубиоза имав сила само за да излезам надвор и да барам такси пола саат. Како што кажуваат тие што останаа, партал направиле. Не сум фан на Onyx, ама немаше да биде лошо да се видат. Значи, интересен Таксират, со до сега, можеби најзвучен лајн-ап. По некое чудо, годинава нигде ги немаше Hladno Pivo. Некако ми се резидент на вакви ивенти. Среќа што Литиум (или по ново Пасворд Продакшн), решија да не поштедат и од нив годинава.

Прашање: Дали кога Т-Хоум ќе бидат спонзори на фестивалов, ќе се вика Т-Аксират?

Први впечатоци од Lord of the Rings Online

Вчера почнав да играм Lords of the Rings Online. Играта од скоро е бесплатна, значи не се плаќа за даунлоуд и нема месечна претплата, туку сега функционира со микротрансакции. Е, сега има некои ограничувања, на пример, видов дека треба да платам за да играм одредени класи, за слотови за торби, monster play... Најглупавото е веројатно тоа што во бесплатнава верзија не можеш да имаш повеќе од 2 gold, ама со оглед на тоа што тука 1 gold = 1000 silver, претпоставувам дека не е огромна пречка. Тоа е сега, не може "преку lembas погача" (ха-хаааа).

LOTRO е класична MMORPG игра, сместена во огромниот свет на Толкин. Споредбите со World of Warcraft се неизбежни, иако се работи за различен lore. Уште ми е тешко да се навикнам на менијата, термините и се она што е поразлично. Класите се сосема други, има минимални сличности, меѓутоа си ја вршат работата во играта. Играм Elf Lore-master, најблиску до mage од тоа што можев да го играм бесплатно, а дури повикува и гавран и си има посебни магии за него. Зоните се преубави, графиката беспрекорна (шиба на машинава), ефекти, светло, сенки - топ. Очајно ми треба wide-screen монитор.

Таман викендов ќе играм ова, зошто нема абер од мојот closed-beta key за RIFT, a баш денес ги отворија серверите и почна бетата. Инаку, RIFT е веројатно играта што ќе стои една скала под WoW. Тоа што може да се види од видеа и скриншоти, изгледа зачудувачки добро. Се надевам дека деновиве ќе стигне beta key и за тоа, па ќе може и тоа да се проба.

За крај, карактерот во LOTRO ми се вика Zearthex и играм на Evernight серверот.

Осврт на Star Wars: The Force Unleashed II

После долго време чекање, литро лиги од трејлерите и еден лош стрип измеѓу, конечно е време да се дискутира за самата игра. Star Wars: The Force Unleashed II беше неизбежно продолжение на сега веќе култната The Force Unleashed што излезе пред две години. Играта за среќа, овој пат, речиси во исто време излезе и за PC со што сите без PS3 бевме поштедени од чекање.

Играта е evil in disguise. Почнува одлично, ветувачки, за после едно-две нивоа, да разочара. Многу пати кажав дека во оргиналот, тоа што најмногу ме привлече беше генијалната приказна која беше одлично расакажана преку не-толку-многу оргиналниот гејмплеј. Приказната делуваше сомнително уште од самиот почеток. Марек се враќа како клон, создаден на Камино (доколку има трет дел ова, нема да ме зачуди ако го вратат Марек како лошиот брат близнак). Бидејќи клонот ги има сеќавањата на оргиналниот Марек, прво што се обидува да направи, е да ја најде Џуно, девојката од првиот дел. Не дека имам проблем со вакви романтични саб-плотови, меѓутоа тука играта како целосно да се потпира на тоа. Освен тоа што Марек цело време кенка по Џуно, друго ништо не видов. Рам Кота, слепиот Џедај е заробен во гладијаторска арена на Cato Neimoidia, и втората мисија се одвива токму таму, каде што Марек треба да го ослободи и играта да продолжи со своето досадно дрвење.

Рам Кота е комплетно усран. Знаеме дека е слеп и дека е Силата му е прилично многу наклонета, но не и дека слеп човек може толку јасно да те води низ цела игра. Од трејлерите (уште од првиот што излезе) најмногу се радував на Дегоба и делот со Јода. И ова е една од стварите убацени колку да ги има. Вкупно на Дегоба поминав една минута, сосе трчање неколку метри и cut-scene и продолжив комплетно разочаран. Зошто воопшто Марек оди на Дегоба, кога не дознава ништо ново и интересно (за играчите)? Како што реков, плитко, колку само да го има.

Понатаму веќе не ни следев. Проаѓав репетитивни нивоа, млатев Стормтрупери и роботи од Империјата што се тепаат со досадни комбоа, скокав чат-пат и ги правев истите работи, пак, пак и пак. Нивото со моторите на бродот ме напна максимално, зошто ги претрчував истите ходници постојано, иако играта некако сакаше да ми ги протне како нови. За споредба, првата имаше преубави нивоа, различни планети, а на крај заврши со Death Star.

Гејмплејот не е ништо поразличен, само што тука, онака симболично, Марек има по еден лајт-сејбер во рацете. Скоро истите финти од првата, само со два сејбери што воопшто не прави разлика. Ме занима во тројката со што ќе држи третиот сејбер, онака симболично, нели. Штета, играва требаше да биде тоа што веројатно не беше возможно. Целата мала франшиза што почна со The Force Unleashed можеше многу подобро да испадне и да биде дефинитивната алка која ќе ги поврзе двете филмски трилогии.

Играта не успеав ни да ја довршам до крај. Застанав негде на пола од последното ниво и немаше смисла да го играм истото што го играв претходните нивоа. Да биде уште полошо, играта е прекратка. Само што се заиграв, видов дека не само што не сум на почеток, туку сум при крај. Uninstall.

Десктoп "Слобода"

Дел од десктопот на студент кој го положил најтешкиот испит во неговото досегашно студирање. ;)

Prison Break: Втора сезона

Со Prison Break се случува она што најчесто се случува со серии кои непланирано продолжуваат со нови епизоди и сезони (многу сакам да кажам Lost во моментов, ама не). Серијата на почетокот била замислена како мини-серија, меѓутоа наидува на интерес кај публиката, па така е продолжена како цела една сезона. Бидејќи гледаноста е огромна, логично е да се продолжи и со втора сезона. За жал, сценаристите очигледно немале баш идеја за тоа како би терале понатаму.

Втората сезона ги раскажува настанати кои следат по бегството на крајот од првата сезона. Сега сите што успеаа да избегаат, ги бараат закопаните пари на Д.Б. Купер. Сите елементи кои ја правеа добра прва сезона, пред се, Фокс Ривер затворот, ги нема. Тетоважите на Скофилд се тука колку само да ги има и згора на се, по него тргнува и агент кој успева да ги дешифрира и да го предвиди патот на браќата до Панама. Мораа и Сара некако да ја пренесат во втора сезона, значи Сара ја изгуби работата во затворот и отиде во илегала заедно со останатите. Нормално, и Белек е отпуштен, па сега и он ги бара 500.000$ на Купер.

Ужасно напишани епизоди, глупи заплети и милион беспотребни ствари. Исфорсирано до максимум. Пола од епизодите ги заспивав и едвај ги догледував. Брканица низ цела Америка, упорно сите се наоѓаат на исто место во исто време, ликовите се сменети од корен и ретко кој се однесува барем слично како што му прилега на карактерот. Како да е скроз различна серија.

Да биде најсмешно, на крај сите се најдоа во Панама и завршија пак во затвор. Само што сега Мајкл е во затвор, а Линк ќе се обидува да го извади. Ја почнав и третава сезона, првите две епизоди се интересни, малку претерaни, ама во секој случај многу подобри од се што видов во втора сезона. Ме чуди како успеала серијата да опстои и четврта сезона.