Ја завршив главната приказна во Assassin's Creed Origins уште пред некое време, ама се заседов малку подолго со намера да ги комплетирам останатите споредни. Играта е можеби најобемната Assassin's Creed игра што ја играв до сега, па гледам дека ќе ми треба уште некое време да ги зачистам сите откриени и неоткриени прашалници низ мапата. За разлика од претходните игри, на Origins ѝ седнав малку полежерно. Сега не брзам никаде, не ме чекаат други игри во серијалот за кои умирам од желба да ги играм, па мислам дека може да ја тегнам и до Assassin's Creed: Mirage.
Assassin's Creed Origins е најразлична од сите претходни игри во серијалот. Првата со која почнува актуелната трилогија и единствената за која имав волку голем интерес. Ќе ги прескокнам следните две, па кога пак ќе ми се приигра Assassin's Creed ќе се префрлам на кецот или Syndicate. Супер си е тоа Стара Грција и Викинзи, ама шаблонот по кој се правени некако ме засити со египетскава тематика во Origins. Одлична промена беше и сетингот и самиот гејмплеј на Origins, ама ги преферирам постарите.
Тоа не значи дека Origins не е ремек-дело од игра. Апсолутно е. Уживав во секој момент, без минута да ми е досадно или напорно. Секоја приказна, секое долго јавање низ пустина, секој непријателски камп, секоја гробница, па и секогаш кога требаше да ловам диви животни за да си скрпам подобра опрема од нивните кожи. Древен Египет ми е омилениот историски период, па иако играта опфаќа малку покасна ера, го добив тоа за кое што дојдов. Сигурен сум дека некогаш ќе наминам пак.
Бајек ми е дефинитивно омилениот лик после Ецио и Едвард Кенвеј, оној од Rogue го заборавив и како се викаше. Не само што поминав повеќе од осумдесет саати со него, туку и играта се грижливо се труди да ти го доближи најмногу што може за да го му го разбереш патот од дисциплиниран меџај до брутален убиец кој се одмаздува за смртта на неговиот син. Добра промена беше и тоа што овојпат не те мрази цело населено место и си послободен да се шеташ без некој да сака да те елиминира на секое ќоше, туку напротив, жителите го препознаваат Бајек како заштитник и пријател, па динамиката со Египет е многу поразлична од таа во претходните игри.
Пред да почнам да ја играм се изнаслушав како Origins не е Assassin's Creed игра. Тоа и мене ми беше првиот впечаток, меѓутоа како што играв ми стана јасно дека комплетно е Assassin's Creed. Механички можеби е различна и има значително отстапување од трационалната формула, ама пак прави некоја удобна транзиција за да не можеш да најдеш замерки. Да, нема прикривање во гужви и задолжителни мисии при кои не смееш да си детектиран, ама пак можеш да делуваш од сенка и тивко да исколеш цел римјански камп, дури и да ги начекуваш на спиење. Орелот Сену е исто така одличен додаток. Не само што е корисен кога "скенираш" цели, туку со него можеш да го разгледуваш Египет од птичја перспектива.
Точно е дека жанровски бега малку повеќе и е послична со игри како The Witcher, ама пак тие RPG елементи не се доволно интензивни за комплетно да се смести во таа категоризација. Обезмастено RPG е може добар опис. Собираш нови оружја, левелираш, отклучуваш нови вештини, а пак е умерено за да избегнеш математички пресметки за ефикасност. Повеќе е до слободата на избор. Сакаш меч и штит? Има. Лак и стрела? Има еден куп различни. На располагање ти се и повеќе копја, боздогани и што уште не. Пак можеш да си асасин, но со многу поразновиден арсенал.
Паркорот е поограничен. Во смисла, не можеш да проаѓаш големи дистанци по кровови, не е така флуидно како на пример во Assassin's Creed: Unity, ама па затоа нема карпа и планина што Бајек не може да ја искачи. А, со околина како Египет каде што секој поглед од секое ќоше ќе ти го одземе здивот - ова е многу важно. Ubisoft имаат склопено еден прекрасен свет тука. Можеби и најубавиот отворен свет во игра што го имам искусено до сега. Перфектни детали, целата природа и архитектура, речиси и да нема ќоше што не е обмислено. На моменти повеќе се осеќаш како да си во некоја исторска читанка отколку во игра.
Студиото најмило не знам колку историчари и египтолози за сите детали да се максимално запазени. Така што е одличен поглед одблиску во животите на овој народ. Не само што имаш прилика да се качиш на врв на пирамида или да ја видиш Сфингата посочувана од денес, туку ќе искусиш и како одгледувале храна, добиток, како се грижеле за наводнување и како пловеле. Ќе се прошеташ и низ живописната Александрија. Origins има и супер систем за пловидба низ Нил, па доколку не ти се јава коњ или камила да стигнеш до одредена дестинација, секогаш можеш да запловиш на сплав и да го разгледуваш Египет од вода. Воопшто целото движење низ локациите е феноменално. Некогаш намерно бирав мисии што се оддалечени со километри само за да можам да патувам.
Дури и талкањето низ пустина е преубаво. Глетката не е толку за восхит како кога поминуваш низ некои мали египетски селца, ама е цела посебна приказна. Некогаш нема да најдеш ништо, некогаш ќе налеташ на некој скриен прашалник кој ти отвара некоја споредна содржина, а ако патуваш денски ќе искусиш и халуцинации од топлото. Ова е исклучително забавен кул детал. Можеби е ситница, ама е крајно ефективна и интензивно ти го засилува доживувањето. Баш така налетав и на еден од најдобрите квестови во цела игра, Lights Among the Dunes. Нема да го спојлам, иако муабетиме за пет години стара игра тука, ама ме остави со отворена уста. Има и уште еден така прејак, со тематика позајмена од комплетно друга игра. Ќе го преќутам и тој, ама не смееш да го промашиш. Ќе ти се каже сам.
Содржина има еден куп. Очекував подолга главна мисија, ама задоволен сум бидејќи и споредните имаат предобри приказни што ќе ти останат во сеќавање. Ако сакаш да одмориш од нив, имаш гладијаторска арена, хиподром, различни пазли што ги добиваш до криптични пораки запишани на папирус, па до комплексни гробници кои кријат богатства или поедноставни како камењата кои означуваат соѕвездија. Ниту една активност не е досадна, а изборот е навистина обемен. Некогаш е само доволно да се ашкаш наоколу и да се воодушевуваш на пејзажи. Каде и да се свртиш има нешто визуелно привлечно за гледање.
Главната приказна е супер, иако завршува некако нагло. Се занимава со почетоците на тоа што векови подоцна ќе се обликува како Редот на Асасини, но доволно воздржано за да не го наруши фолклорот кој е присутен во таа хронологија. Единствена голема замерка ми е приказната што се одвива надвор од Анимусот. Освен што те вади од имерзија, не кажува ништо посебно, ама препоставувам морале да го шкртнат од список. Подобро да го немаше овој дел, реално. Играта има понелинеарен наратив, ќе заборавиш дека воопшто се наоѓаш во Анимус, па ми сметаше кога бев потсетен кај сум и што сум. Истово ме нервираше и во Assassin's Creed IV: Black Flag. Само за Анимусот во Ецио трилогијата немам забелешки, таму концептот беше многу поелегантно изведен.
Assassin's Creed Origins е една од најквалитетните игри во серијалот. Можам да ја сместам и во истата таква листа составена од игри што ги пројдов последниве години. Дури и да ја тргнеш Assassin's Creed етикетата повторно ќе е добра. Затоа и слободно ја препорачувам на луѓе што никогаш не играле ништо Assassin's Creed претходно. Замисли, имало и други такви. А, серијалов ме разгали комплетно. Пробав да играм The Witcher III скоро и ми фали таа слобода на движење, не знаев дека сега ми толку неопходна во игри со сличен гејмплеј. Ете, Гералт не само што не може да прерипа мала карпа, туку и не е отпорен на обичен пад од два метри. Изгледа ќе ми треба време за да се вратам во нормала.
No comments:
Post a Comment