PvP во RIFT

The Black Garden

Од последниот бета ивент што заврши вчера (требаше во петокот, ама продолжија), имам VIP клуч, што значи дека ќе учествувам во секое тестирање на RIFT до официјалното објавување на играта, во март.

Стигнав до 25-ти level. Конечно нова зона во играта, Stonefield, наменета за 20-30 левелирање. Исто така, достапни беа и два warfront-ови (или battlegrounds во WoW), наменети за PvP борби. Играта е значително подобрена од претходниот пат кога ја играв, а најмногу графиката, која мислам дека конечно се приближува до конечниот производ и го најавува вистинскиот изглед на RIFT. Покрај тоа, конечно може да се прават скриншоти во играта на нормален начин.

Првиот warfront е The Black Garden. Борбата се одвива на мала мапа, каде што на средина е сместен Fang of Regulous, артефакт кој играчите треба да го грабнат и да го чуваат што подолго, за тимот да добие поени. Фангот за кратко време го убива играчот кој го држи, па мора да има друг играч кој би го лечел или некој што би можел да го превземе фангот, откако играчот што го носи, ќе умре. Сето тоа треба да се одвива додека се држи противничкиот тим понастрана од фангот. Партиите се секогаш интересни, има добри борби на малиот простор и фракцијата која ја играм е најчесто победник. За жал, тоа не е случај со другиот warfront...

The Codex

Вториот warfront e The Codex. Поголема мапа, поинаква стратегија и тотален рип-оф на Arathi Basin. Значи, до победа се стигнува со контролирање на одредени точки на мапата, вкупно се четири, со кои тимот кој ги држи, добива поени. Победува оној тим кој прв ќе стигне до 1000. Тука најчесто победува противничката фракција, The Guardians. Незнам зошто, ние играме прилично лошо тука. Наместо дел од тимот да ја чува точката што веќе е наша, сите се движат од точка до точка заедно, во група, без никаква стратегија, без никаков договор (четот речиси никој не го користи), туку секој гледа да направи убиство за да добие favor (тоа е ко honor во WoW). Толку ретко се победува тука, што јас едвај го завршив квестот, кој бараше пет победи во The Codex.

Тоа отприлика би било на кратко за PvP делот од играва. За PvE-то, ќе зборам во следен пост, за рифтовите, инвазиите и се она што ја одвојува играта од WoW и сличните ММО игри. Двете инстанци кои ми беа достапни не успеав да ги протрчам, зошто сеуште тешко се наоѓаат луѓе, иако на серверот имаше сигурно повеќе од 1000 играчи. Претпоставувам дека ова ќе го решат со некаков random dungeon систем во иднина кој автоматски ќе спарува играчи во група за одредена инстанца или рејд.

Види такоѓе:

• Бета-тестирање на RIFT (прв дел)
• Бета-тестирање на RIFT (втор дел)
• Бета-тестирање на RIFT (трет дел)

Kнига на месецот: Хобит (Џ.Р.Р. Toлкин)

Спакувана во преубавата корица нацртана од ТхеМичо, "Икона" ја издаде The Hobbit од Џ.Р.Р. Толкин на македонски јазик кон крајот на минатата година. Месецов ја добив за роденден и конечно ја завршив, после влечкање со англиската верзија и аудио книгата.

Хобит ја раскажува авантурата на младиот хобит Билбо Багинс и тринаесетте џуџиња предводени од Торин, кои тргнуваат по богатството чувано од змејот Шмауг (знам дека во оргиналот е Smaug, меѓутоа тука ќе зборам за македонското издание, па ќе го викам Шмауг). Приказната започнува во мирниот дом на Билбо, каде што волшебникот Гандалф доаѓа со групата џуџиња и мапа до богатството на Шмауг, со цел да го убеди хобитот да им се придружи , бидејќи им е потребен провалник каков што е тој. По непланираната забава во домот на Билбо, тие тргнуваат на незаборавен пат, проаѓајки низ Ривендел кај Елронд и Елфовите, па преку Мирквуд, соочувајќи се со најразлични опасности, тролови, џиновски пајаци, гоблини и што уште не. Токму на оваа авантура, Билбо го среќава Голум и Прстенот на Саурон доаѓа до него.

Хобит, како основата на она што е познато како Господарот на Прстените, вреди за секој напишан збор, комплетно успеа да си ја оправда репутацијата кај мене и со ноќи да ми го задржи вниманието. Иако, продолжението лично повеќе ми се допаѓа, книгава си ја заслужи високата оцена. Не ми е јасно како претходно не стигнав да ја прочитам како што треба, а некако успевав да се заштитам од спојлери. Зошто не сум баш многу запознаен со светот на Толкин (освен Господарот на Прстените), одредени настани и ликови ги знам површно, во Господарот на Прстените, најмногу се воодушевив на Битката на Петте Армии. Иако помалку впечатливо пресликана од сличните војни во LotR трилогијата, доволно е епска како кулминација на една ваква авантура. Едвај чекам да видам како ќе изгледа ова во филмот, претпоставувам во вториот дел (да, книгата ќе биде поделена на два дела, ова нема шанси да го собере во три саати), за кој ќе се почека уште некоја година. Ме занима дали ќе го има Беорн, типот што може да завземе форма на мечка. Битен и многу интересен лик, кој се надевам дека нема да го пропуштат како Том Бомбадил.

Колку и да избегнувам спореба, сепак ќе мора да спомнам дека Господарот на Прстените е Хобит на стероиди, што во никој случај не значи дека е помалку квалитетна. Разликата во години помеѓу овие две книги секако дека се забележува, и се гледа Толкин колку избегал со умот за време на војната.

За самото издание, можам да кажам дека е многу подобро од претходното, преводот е навистина океј, за разлика други македонски преводи кои во најмала рака се абоминални и се џабе потрошена хартија, без тронка лектура и смисла на преведеното. Не дека и ова е без грешки, книгата е преведувана од српски, приметив по тоа што има неколку пропуштени зборчиња кои се на српски. Во секој случај, се работи за солидно издание. Препорачувам.

Spawn #200

Месецов го донесе и јубилејното издание на Spawn, бројот 200. Десет преубаво нацртани насловни, дело на неколку звучни имиња кои некогаш биле или сè уште се активни во создавањето на стрипов, моќна приказна и фасцинантни цртежи и вовед напишан од Роберт Киркмен.

Од последното нешто што се случуваше во Spawn, јас сум презадоволен со правецот кој му го одредија на новиот Спон. Иако отсуството на Ал Симонс створи поинаква атмосфера во стрипот, не очекував дека толку добро ќе го прифатам Џим Даунинг. Обично вакви "освежувања" знаат да бидат комплетно дисфункционални. Но, ете, Spawn како стрип, некако успеа да си го задржи сјајот токму со оваа промена.

За случувањата во Spawn #200 не би зборел многу, препорачувам читање (клик тука). Појавувањето на Ал Симонс беше очекувано во секој случај, така да тоа не е и некој спојлер. Ова беше одлична прилика конечно да заокружат една етапа од постоењето на стрипот, баш како што прилега. Можеби и не толку шокантно како на крајот, но останува да видиме што смислиле и што ќе понудат. Верувам дека со ова издание, Spawn ќе успее да стекне нова публика, а исто така да врати и стари фанови, и покрај незавидливите рецензии што се појавија на реномирани сајтови. Како за јубилејно издание, е сосема солидно. А, јас како пристрасен фан, ретко сум разочаран од било што поврзано со Spawn (лошиот филм од 1997 настрана, тоа е сериозно лошо).

Исто така, добра вест е тоа што поради целото ова доцнење на новите броеви, Image Comics најавуваат издавање на следните пет (#201-#205) до крај на март годинава.

Неколку работи за The Clone Wars

Последниве месец и кусур, епизода The Clone Wars пред спиење, ми стана ритуал. Моментално иде трета сезона, имаше пауза, ама продолжи од минатата сабота. Последнава епизода беше врвот до сега.

Долгометражниот на страна, серијата е стварно океј. Да, знам дека е реклама за играчки, знам дека повеќе епизоди се направени само колку да ги има, со осудно сценарио и хаотични битки со бродови кај што не се знае кој брод е од која страна... За среќа, од втора сезона работите малку се менуваат. Веројатно проектот паднал во рацете на некој што колку-толку му е гајле за Star Wars, па се потрудил да направи нешто повеќе од шарени лајт-сејбери.

Веќе во втора сезона, се забележува прогрес во сценариото, подобрени дијалози, интересни приказни и нови ликови (кои ќе продаваат нови играчки, ама ај да не почнувам). Веројатно решиле да таргетираат и малку повозрасна публика, зошто не верувам дека деца ќе уживаат во досадни политички заплети и слично. Исто така, се повеќе и повеќе се дистанцираат од Кеноби и Анакин, а акцентот е удрен сега на поспоредни ликови, кои се малку, или воопшто не се застапени во новата трилогија (од која јавно се откажувам и ја отфрлам од канонот). Би го издвоил Кед Бејн, ловец на уцени (ебате терминот), кој го превзема пазарот по смртта на Џанго Фет. Сите епизоди со него се супер, некои ги гледав и по два пати и се радувам на секоја нова. Вентрес е исто интересен лик, а особено по настаните во последна епизода, кога се појавуваат и Nightsisters. Вентрес, предадена од Дуку, завршува во друштво на вештеркиве кои го означија почетокот на новиот арк во приказната.

Е, тука веќе станува интересно, зошто мислам дека конечно ќе се разреши судбината на Асока Тано. Од последниот трејлер кој го најави другиот дел од трета сезона, може да се види дел од борба помеѓу Асока и Анакин. Младата џедајка не се појавува во RotS, а одамна се збореше дека тоа ќе го решат со нејзиното преминување на Темната страна. Нели, да се запази канонот. Веројатно ова ќе се случи до крајот на сезонава. Утре продолжува вториот дел од аркот, па ќе видиме како ќе се одвиваат стварите.

Ги средија сите недостатоци во филмот и првата сезона, ликовите некако станаа допадливи, режијата исто така се подобри и имам впечаток дека The Clone Wars е конечно во раце на луѓе кои знаат што прават и покрај тоа што се ограничени со многу работи, a најмногу со ликовите чија судбина веќе ни е позната. Друга работа за крај, мислам дека време е после ова да се продолжи понатаму. Знам дека Лукас еден ден ќе го заврши и овој проект и ќе бара нов начин да цеди пари од фановите, па искрено се надевам дека следниот ТВ или филмски проект ќе биде сместен во некој друг период од Star Wars универзумот. Серијата може е добра, само што дефинитивно ни треба нешто ново. Ете, има Old Republic период, The Force Unleashed, па дури и нешто по настаните во Jedi.

Хан Соло во Firefly

Страшно добар детал што го немав приметено до сега. Хан Соло статуетка, и тоа Хан Соло во карбонит, низ неколку сцени од Firefly. На сликата погоре, е одма над левата рака на Малком Рејнолдс. На сетот се нашла поради тоа што Нејтан Филион бил огромен фан на Star Wars. А, и нема потреба да зборам за тоа колку Малком Рејнолдс е инспириран од Хан Соло, нели?

Повеќе слики и детали на Geek With Curves.

Стормтрупери 365

Ајде, нека почне новата година за Crapwerk со Стормтрупери.

Почнувајќи од април 2009 до април 2010 година, типот секојдневно фотографирал играчки Стормтрупери во најразлични пози и ситуации. Фотографиите се професионално изработени, а секоја од нив е посебна приказна и зборува за себе. Браво за инвентивноста на авторот. Моментално работи на сличен проект, со Боба и Џанго Фет, 52 weeks with the Fetts.

Да не објаснувам понатаму, клик тука за официјалниот сајт, или тука за flickr албумот.