Зошто никој не ми кажа дека е толку добра Titanfall 2? Океј, еден куп луѓе ми кажуваа низ овие години ама секогаш бев глув глуп за нивната препорака. Имав впечаток дека е некоја досадна генерична пуцачина со mecha роботи. Баш и оној пат кога ја играв Star Wars Jedi: The Fallen Order што е истото студио, добив купче добри зборови за Titanfall 2 од другари и нормално пак ги изигнорирав. Немав некоја рационална причина да бидам толку скептичен околу играта, едноставно така си живеев.
Викендов конечно послушав некого. Titanfall 2 е моментално на безобразно голем попуст на летната распродажба на Стим и решив да дадам шанса која уште една ми докажа колку можам да бидам тврдоглав. Така што, ако не ти е играна Titanfall 2 и некој некогаш ти ја препорача, послушај го. Не мора мене, еве. Ако ја прескокнеш ќе се лишиш од феноменална сингл-плеер кампања и приказна што засекогаш ќе ти остане како едно од највозбудливите гејмерски искуства.
Два дена по ред сонувам како се возакам во наоружан џиновски робот. Ги викаат Титани. Не се само обични воени машини, туку имаат и напредна вештачка интелигенција. Како пилот, воспоставуваш неурална врска со Титанот и си газите. Не цело време, ама твојот другар Титан е постојано некогаш во близина да си се најдете кога ќе затреба. Не секој може да управува со било кој Титан. Концептот до некаде потсеќа на Pacific Rim или некоја слична mecha аниме генерика, ама толку е извонредно изведено што не ми дава душава да ситничарам.
Titanfall 2 е сместена во далечна иднина каде што очигледно човештвото има колонизирано повеќе системи и планети. Кампањата ја играш со Џек Купер (гласот го позајмува легендарниот Метју Мерсер), обичен војник во некаква си армија кој го наследува Титанот BT-7274 од неговиот ментор пилот, убиен во акција. Купер не е пилот, ама нема друг избор - мора да се спречи супероружје со кое противничката армија сака да уништи планета. Искрено, не ја разбрав најдобро политиката во приказната и кој за што војува, ама доволно е да знаеш дека треба да возвратиш соодветно кога некој пука во тебе. А, такви ги има многу. Некои имаат и Титани, ама па и ти имаш.
Ми се свиѓа колку е разновидна играта. Или барем вешто ја менува динамиката пред да стане досадна. Со краткото времетраење од четири-пет саати баш е соодветно дозиран целиот гејмплеј, темпото и стварите што ги инкорпорира. Низ цела кампања собираш разни оружја, надградби за Титанот и механики со кои се движиш низ една исклучително убаво дизајнирана околина. Некогаш си пешки, некогаш качен во Титанот, ама дали е некоја шума од вонземски екосистем или импозантна фабрика со комплексна машинерија - предобро е. Кога не пробував да убијам нешто или нешто не пробуваше да ме убие мене, се ѕверев околу и се восхитував колку е сè фантастично пицнато. Штета што некогаш играта пребрзо се движи и немаш многу време да обрнеш внимание на детали.
Она што најмногу пали во Titanfall 2 е мазното движење и пукање. Добра пуцачина во прво лице треба да е флуидна, да се осеќаш добро кога ќе пукнеш во нечиј шлем и ќе го одвоиш од раменици. Тука секое оружје лежи добро, без разлика дали пукаш со твоите раце или вршиш воени злосторства со оружјата со кои ти е опремен Титанот. Трчањето по ѕидови кое е голем дел од гејмплејот е исто супер механика. Respawn Entertainment го користат и во Star Wars Jedi: Fallen Order ама тука е многу поефикасно, особено кога е искомбинирано со некои други механики кои не би ги спомнал поради спојлери.
Приказната, барем таа големата, некако како споредна ја доживеав. Не знам дали намерно фокусот беше на друго место, или едноставно јас не успеав да се закачам. Titanfall 2 не ти фрла некоја значајна количина на детали за светот во кој се случува. Сепак, тоа во никој случај не одзема од фактот дека ова е една од најспектакуларните кампањи што сум ги искусил во ваква игра. Некои од работите се тука да останат засекогаш, како мостот во Half-Life 2 или мисијата во Куба од Call of Duty: Black Ops.
Убавото го најдов во врската помеѓу Купер и BT-7274. Си видел сто пати пријателство помеѓу човек и робот во фикција и одлично знае да го носи наративот ако е добро напишано. Titanfall 2 одлично се справува со овој елемент од наративот и иако знаев дека ми спрема емоционална замка, јако се извозев до крај. Баш е срцето на целиот наратив, остај ти таму планети уништување и платенички армии.
Чепнав малку и од мултиплеерот. Одличен е. Баш планирам посериозно да пуцнам деновиве. Има еден куп различни мапи и модови, сакам сите да ги измлатам. Фино ми легна играва и ми треба уште од овој исполиран гејмплеј. Мултиплеерот функционира многу добро за игра што е стара пет години. Има активна заедница и гужва. Влегуваш во партија за неколку секунди. Гледам дека ради попустот на Стим има и други како мене што тек сега откриле колку е добра и ја прават атмосферата. Видов дека првата Titanfall која има само мултиплеер веќе нема онлајн сервери, се надевам дека двојкава ќе потрае.
Може да ја пробам и Apex Legends некој ден. Бидејќи нема Titanfall тројка ниту пак ќе има во блиска иднина, овој battle royale спин-оф е очигледно главниот фокус на Respawn Entertainment во моментов. Во меѓувреме, грабај ја од Стим ако ја немаш играно. Мене ми е криво што вака ми се промакнала низ годиниве, а успеа за само неколку саати да се позиционира високо на мојата листа со најдобри пуцачини во прво лице.
Види такоѓе:
No comments:
Post a Comment