Си ги гледам скоро сите овие анимираниве DC филмови. Особено овие што се адаптации на култни стриповски наслови. Попрецизно веројатно би било инспирации од култни стриповски наслови, бидејќи некои од филмовите се прилагодени да функционираат во веќе воспоставен наративен континуитет со сопствени параметри и основа во Новиот 52 универзум. Како и да е, се појавуваат неколку пати годишно и се трудам да најдам време за повеќето, ама имам впечаток дека квалитетот веќе им е дојден до точка каде што само верглаат во некој чуден агол. Оттаму и трагите што многу од овие анимирани филмови ги оставаат се краткотрајни, па ретко нешто да те натера да го погледнеш пак.
Со Batman: Hush ситуацијата не е ништо поразлична, за жал. Повторно е искасапен добар изворен материјал и парчињата му се налепени врз тој еден ист стерилен шаблон што само повремено успева да се оттргне од сервирањето просечна забава. Често пати Batman: Hush во тие саат и пол напорно се бори со сопственото темпо и набрзинка премотува некои мотиви кои се носечки во стрипот на Џеф Лоуб и Џим Ли. Јасно ми е дека не можело без нив, ама некои се шашаво и невешто изведени. Особено оние кои најсилно треба да ги извлечат емоциите на публиката.
Верувам дека е комплициран и амбициозен потег да напикаш толку обемен материјал во така скромна минутажа, меѓутоа е веројатно изводливо со поинаква насока. Доколку ова би било реализирано како засебна адаптација на Hush стрипот наместо ситуација која им се случува на ликови во постоечки континуитет можеби би било и пофункционално и покомпактно. Вакво личи на пропуштена шанса да се склопи како што анимираните Year One и The Dark Knight Returns на Френк Милер. Или некој формат каде што поприродно би легнале сите сегменти со кои ова се мачи да се справи одеднаш. Мини-серија, нешто такво.
Чудно ми е и тоа што Batman: Hush одлучува да го замени пресвртот без некоја посебно исплатлива причина. Hush како приказна е многу поефективна со тој залог, а анимираниот филм го одзема и тоа речиси во целост. Одлуката да се ослободи од таков интегрален дел на оригиналната приказна ми е некако непотребна и аматерска, не заради тоа што со ништо не придонесува, туку крати и на некои други места. Не знам каков е интегритетот на овој DC континуитет, претпоставувам дека се држи до некакви правила, а Batman: Hush со некои постапки ми личи како да ги прерипа или па можеби само ги потенцираше. Не сум баш најуверен дека адаптацијава има јасни цели.
Една многу интересна технички страна на Batman: Hush е тоа што светот во кој опстојува е изграден од различна Бетмен материја и приметувам дека не се стегаат да трупаат што им дојде при рака. Некои моменти од филмот наведуваат дека можеби следниот чекор на DC ќе биде во територијата на Бетмен на Том Кинг, па со оглед на тоа што не сум претерано врзан со овие анимирани екскурзии, држам отворена прегратка за позитивни изненадувања. Има многу материјал, барем на Бетмен му оди добро последниве години по медиумите што не се филмови со Бен Афлек.
Како и да е, не е толку лош како некои други анимирани Бетмен филмови. Ете адаптацијата на The Killing Joke ми доаѓа инстантно на ум, ама пак е далеку од вистинскиот начин за да се пренесе една ваква одлична приказна. За саат и кусур лабаво Бетмен цртанче сигурно проаѓа, ама за вистинската интензивна Hush приказна строго го препорачувам стрипот кој го сметам за еден од најдобрите во историјата на Бетмен.
Како и да е, не е толку лош како некои други анимирани Бетмен филмови. Ете адаптацијата на The Killing Joke ми доаѓа инстантно на ум, ама пак е далеку од вистинскиот начин за да се пренесе една ваква одлична приказна. За саат и кусур лабаво Бетмен цртанче сигурно проаѓа, ама за вистинската интензивна Hush приказна строго го препорачувам стрипот кој го сметам за еден од најдобрите во историјата на Бетмен.
No comments:
Post a Comment