Man of Steel (2013)

Не ми се верува што гледав. Уште помалку не ми се верува што ќе мора да си ги изедам сите ствари што ги кажав за Нолан и Снајдер. За среќа, иако очекувањата ми беа големи, не се исхајпав како за Prometheus, така што разочарувањето не е толку страшно. Во секој случај, Man of Steel го држи местото на најлош филм што го изгледав годинава. Тоа е тоа, без спојлери, а подолу се деталите.

Да почнеме отпочеток. Man of Steel почнува на Криптон, каде што крајот на планетата се осеќа насекаде. Во непотребно долг сегмент, гледаме што се случува таму низ CGI со телевизиски квалитет и како Кал Ел завршува на Земјата. Основната приказна за тоа како и зошто е он пратен тука, е "збогатена" со навидум сериозна политичка нишка за општеството кое Џор Ел го остава навечер без сон. Тука некаде е и првата дупка во приказната, каде што технолошки напредна раса која испраќа криминалци буквално у курац, е способна да спаси само еден човек. Имаат факинг технологија за тераформирање, зошто целата надеж за опстанок ја праќаат во една единствена капсула? Доколку некаде го објаснија тоа, веројатно сум зевал од досада и сум го пропуштил. 

Океј, одиме понатаму каде што приказната се сели на Земјата каде што филмот се претвара во хаотичен колаж од флешбеци, лоши дијалози и бесмисленост. Тука следува уште еден шок од неверување. Како може такви имиња со челична репутација да не знаат да раскажат приказна. Приказна која е со години раскажувана и веќе има некаков темплејт. Овој дел од Man of Steel, се труди да го претстави детството на Кларк Кент повлекувајќи некои безвезни паралели со тоа што му се случува денес. Дури имаше и еден крајно, крајно кретенски момент каде што се обидуваат да шитнат некоја религиска аналогија споредувајќи го Супермен со Исус. Сериозно, чија идеја било ова? Тоа што ќе вметнеш религија каде што дефинитивно не припаѓа, не ти го прави филмот ништо посериозен, туку смешен и дебилен. 

Не знам дали некој примети, ама ја имаше и Лојс Лејн. Барем лик што се викаше така. Од итрата самоуверена новинарка која поместува планини за да си ја истера работата, тука има некоја неталентирана актерка чија минутажа во филмот е таму колку да ја има. Нејзиното присуство во филмот не правеше никаква смисла и форсирањето во сцени и ситуации каде што не и беше местото, е катастрофално. Зошто воопшто Зод и останатите Криптонци ја земаа и нејзе на бродот?! Тој што го пишувал сценариото веројатно некаде на пола од листот (на кој го собира цел филм), сфатил дека нема Лојс и на следното одење во ќенеф решил да ја допише. Алал.

Не само што немаше природна интеракција помеѓу Кларк и Лојс туку немаше апсолутно ништо, ниту трошка од тоа што целиот ебан свет го знае за ликовите. Летање десет минути низ пченки и карпи не те прави Супермен. Ниту еден од ликовите не се издвои, зошто сценариото беше напишано како за евтина СФ серија или сцена од глупава игра. Жалосно беше да ги гледаш актерите како го изустуваат тоа дно од сценарио. Башка, таква збирштина на неталент немам видено од ... од ... немам видено! Секоја чест за Расел Кроу и Мајкл Шенон, барем се трудеа, и покрај тоа што појавувањето на Расел Кроу после Криптон беше како во лош цртан филм. Хенри Кавил е одличен Супермен, но за жал само на слики. Секоја секунда од него во филмов ми ги печеше очите. 

Крајот на филмот и кретените што ја гасеа климата во Синеплекс ми предизвикаа главоболка. Последниот саат од филмот имаше три, напорно долги CGI сцени, ужасно изведени и режирани сцени каде што Супермен се бореше со роботи и Зод. Таман мислиш дека завршило, почнува нова зграда да се руши, заедно со луѓе кои Супермен не успеа да ги спаси. Мислам, кого воопшто спаси? Лојс и Лоренс Фишбурн? Од сето она што претставува Супермен за стрип сцената и Америка, видовме само добро дизајниран костим. 

За жал, Man of Steel остава чувство на очајна бљувоштина која го прави Superman Returns симпатичен. Од пренесувањето на ликот во денешно време, останаа само ветувачки трејлери, што ме тера да мислам дека прво го снимиле трејлерот, па решиле да прават два и пол саати филм базиран на тоа. Во иднина, секој филм на Нолан ќе го гледам со резерва. Секоја чест за Бетмен и претходните, ама ова е лошо, бе брат. Дно. Си ги сакам парите и времето назад.

Преглед на Marvel Heroes

Веќе неколку дена, серверите на Marvel Heroes се отворени за сите. Иако дента кога излезе, работите не беа воопшто мазни, имаше лаг, проблеми со логирање, што и не е нешто ново за исхајпана игра каква што е оваа. Ги завршив првите квестови кои служат како туторијал и исклучив. Првиот коментар ми беше дека е игра што сакам да ја сакам. Го сакам жанрот, ги сакам Marvel, но нешто фали и уште не ми е јасно што. Дали е веќе видена? Да, како и сите останати aRPG игри. Ама, нели се секогаш интересни? Па, да. Скоро секогаш.

Факт е дека Marvel Heroes има повеќе позитивни страни отколку негативни. Графиката е мазна, нивоата се детално дизајнарни, не се комплетно статични, пример, можеш да грабнеш буре и да го фрлиш кон група противници. Анимациите на хероите се исто солидни. Мислам, го замори мојот хардвер, кој иако некоја година постар, супер ги вози новиве наслови.

До сега, играта изобилува со синематици, онакви стриповски, кои го водат херојот низ приказната. Сепак, самата приказна некако и не ме завлече, меѓутоа верувам дека ова е максимумот што можеле. Моментот кога ќе треба да ставиш суперхерои со различна моќ да се борат против обични улични криминалци во име на мултиплеер, некако се губи суштината. Позитивната страна на ова е што универзумот е комплетно запазен, со милион детали кои би го задоволиле секој Marvel фан. Веројатно ова е и причината зошто суперхеројските ММО-а не доживуваат некој голем успех. Океј, можеби има исклучоци, но Marvel Heroes не ми делува така. 

За играчите кои не плаќаат, понудени се пет херои со кои може да ја почнат играта: Daredevil, The Thing, Hawkeye, Storm и Scarlet Witch. Потег кој на прв поглед делува безобразно, ама па ако сме Iron Man и Wolverine без пари, со што компанијата ќе го тера развојот на играта? Океј, за почеток дај шта даш, го избрав Daredevil. Од понудените пет, ми е веројатно омилен. Почетните квестови се супер, си тепаш бројни непријатели и на крај имаш пресметка со Green Goblin, по што ти дава уште еден херој по случаен избор (веројатно од почетните пет). Мене ми се падна The Thing. Инаку, "популарните" херои се купуваат со вистински пари, но ако си доволно среќен, може да ти се падне рендом, веројатно после некој бос. Како што читав на форумот, многу играчи се усреќиле до сега - комплетно бесплатно. 

Покрај херои, може да се купат различни костими за истите. Цената не е голема, меѓутоа сеуште не ме завлекла играта за да го купам, пример Punisher. Она што ја прави Marvel Heroes уникатна во однос на сличните вакви игри, што за разлика од 5-6 класи со исти способности е токму големиот број на достапни херои. Секој од нив е различен и има доволен број на "спелови" кои се згодни за секакви ситуации. 

Во моментот кога заврши почетната мисија, се најдов во The Avengers Tower што е всушност и главниот хаб од каде патуваш на другите локации низ универзумот на Marvel и добиваш квестови. Тука и сретнав други играчи од кои добар дел беа Daredevil и The Thing. Тоа е веројатно најосетливиот дел од цела игра кој или ќе го прифатиш или не. Јебига, како поинаку би се извело тоа? Не знам дали е дозоволено групирање во инстанци со исти херои, веројатно е. До сега правев квестови во отворен свет, со голема група херои млатевме криминалци низ Hell's Kitchen.

Ќе и дадам уште една шанса на играта. Има еден куп подобри за играње, ама ете, да видиме што друго има да понуди. Интересна е, меѓутоа дефинитивно има ограничена публика.

Doctor Who без Мет Смит

Наместо да пишувам колку беше добра последната сезона, ќе треба да дискутирам лоши вести. Од денес е официјално - Мет Смит ја напушта серијата по Божиќната епизода на крајот на годинава. Имаше шпекулации изминативе месеци, ама некако не ми се веруваше дека ќе го пуштат туку така да си замине. Овие три сезони Мет Смит ме освои комплетно што знам дека ќе ми биде тешко да ја прифатам следната инкарнација. Веројатно зошто го претстави Докторот баш како што го замислував пред да изгледам било што од серијата. Летово останува да видиме кој е следниот што ќе стапне во плавиот TARDIS. 

Мет Смит успешно се снаоѓаше во улогата. Беше исклучитилно шармантен и понуди брилијатен спој на детинест Доктор кој сепак во себе носи 900 годишна мудрост и искуство. Во овие сезони Стивен Мофат истражи некои нивоа од Доктор кои претходно ги немавме видено така потенцирани кај Дејвид Тенант. Сезоните се занимаваа и со поемотивната страна на Докторот, како и со неговите корени. Референците кон претходните инкарнации беа повеќе пати пристуни, да не потсетат за легендарната историја на Doctor Who, а воедно и да направат пат за спектакуларната 50 годишина во која првпат ќе видиме двајца Доктори. Дејвид Тенант, заедно со Били Пајпер веќе го имаат снимено својот дел. 

Менувањето на Докторот е составен дел од серијата, колку и да е тешка разделбата со актер кој ти оставил толку силен впечаток. Серијата еволуира и секој Доктор нуди нешто различно и специфично. Додека е Стивен Мофат движечка сила на Doctor Who, не се сомневам дека квалитетот ќе се промени, меѓутоа празнината ќе се осеќа.  Сепак, мислам дека сезоните со Мет Смит засекогаш ќе ми останат омилени.

Ако најдам време периодов, ќе составам листа од епизоди кои задолжително мора да се гледаат. Без разлика дали си фан на Doctor Who или не.

Зараза на месецот: Path of Exile

Океј, месецот само што почна, така што насловот нека се однесува на овој што пројде. Паузава од WoW ме натера да си барам некаков ММО фикс, па затоа пробав повеќе различни игри периодов. Повеќето и не се вредни за спомнување, освен Neverwinter каде што најмногу се задржав пред да се решам пак за Path of Exile. Neverwinter можеби и заслужува посебен пост, меѓутоа немам баш многу време за пишување. На кратко, играта е генерално добра, со некои недостаци на кои ќе замижам зошто сеуште е бета. Веќе си има своја публика и гради оргомна база на играчи, но дефинитивно не е за секого. Со секое играње некако различно ја доживував, малку ја мразев, повеќе ја сакав и секако треба време за да легне. Во ред, ако не почнам да играм нешто друго во меѓувреме, ќе напишам пост - сега сакам да зборувам за Path of Exile.

Лани учествував во затворената бета и ме воодушеви. Одлична графика, згодна механика, интересна палета на класи, и башка капнале многу од Diablo дрогата. Сега ја затекнав играта во отворена бета, каде што е уште подобро исполирана од претходниот пат. Си тераат разни лиги со бодување, преполно е со играчи и делува некако покомплетно. Ги задржале сите работи кои ја правеа толку добра, зошто очигледно формулата се покажала како успешна. За разлика од тогаш, сега навлегов малку посериозно и активно левелирам. Играм Ranger и планирам да ги пробам сите останати класи кои ми се слизнаа, веројатно во некоја друга лига покрај стандарната. 

Path of Exile ја прави мала компанија од Нов Зеланд, Grinding Gear Games. Дечките се толку фер и посветени, што играчите коментираат дека срамота е ваква добра игра да е бесплатна. Иако користи микротрансакции, воопшто не се безобразни како поголемиот дел на пазарот. Засега, како играч кој нема дадено долар, а пет долари за поддршка на квалитетни девелопери не е ништо, воопшто не осеќам дека нешто ми е скратено. Играта може да се игра сосема бесплатно, без некои буљашки рестрикции. Доколку продолжи ова и во иднина, GGG ќе можат комотно да се носат со Riot Games.

Играта има 100 левели вкупно, а моментално има само еден играч од Европа кој го има постигнато овој максимум. Досега, не сум видел како изгледа групирањето за данџни и таков мултиплеер контент, ама еве пробувам да навлечам неколку другари со кои би играл. Path of Exile, во секој случај, функционира одлично и како сингл-плеер игра. Барем до сега, во Act I, немав потреба од други играчи. Единствената замерка инаку, ми е тоа што приказната е некако оскудна. Од истиот синдром страдаше и Torchlight кецот, но подоцна научија лекција. Очигледно GGG се сконцентрирани на самиот гејмплеј, па приказната им е некако во втор план. Но, постојано се работи на подобрување, па верувам дека и овој дел од играта ќе добие асален третман. Во време каде што игрите од овој жанр се реткост, Path of Exile упорно тера кон врвот.