Новиот албум на Bonobo

Ден пред официјалниот датум на излегување, се појави новиот албум на Bonobo, The North Borders. Додека го пишувам постов, свири веќе четврт пат. За вакви сиви пролетни денови, не постои подобра музика од ова.

The North Borders е негов петти по ред и доаѓа после Black Sands од 2010, албум кој мене ми е во топ 10 изданија на сите времиња. Bonobo низ целата неговата дискографија успешно го еволуира звукот карактеристичен за него, па така што амбиентот од Black Sands е одлично пренесен и тука, со некои свежи елементи и детали. Како следбеник, The North Borders стои достојно, меѓутоа врвот веќе беше достигнат пред некоја година. Во секој случај, ова е најдобриот албум за оваа година, барем од тоа што преслушав до сега. Легна на прво слушање.

Единствено нешто што фали на албумов е Andreya Triana, како гостински вокал. Веројатно без неа Black Sands немаше да биде тоа што е. Има имиња кои одлично ги покриваат вокалите и на The North Borders, но типкава е единствена. Океј, да не го тупам понатаму, ќе го линкам спотот за првиот сингл, "Cirrus". Спотот е ремек-дело иако "Cirrus" не е најдоброто од албумот. Не ни можам сега да извојам нешто.

Две години RIFT

Овој месец RIFT го слави својот втор роденден. Како и минатата година, во Телара е присутен истиот карневал. Што се случи со RIFT во последнава година? Најголемата вест е дека конечно ја извадија првата експанзија, Storm Legion, која за жал не успеа да ги исполни ветувањата и очекувањата. Некој месец откако на играчите им беа отворени вратите кон новата содржина, во Trion почнаа работите полека да се распаѓаат. Барем во одделот на RIFT. Тимот го напушти Скот Хартсман, човекот кој има огромно искуство со создавање на ММО игри и беше одговорен за издигнувањето на RIFT како нешто поразлично на пазарот. Во меѓувреме, следеа многу отпуштања во компанијата со што тимот кој стоеше зад играта претрпе огромни измени.

Се немав логирано од крајот на декември. Ивентот за роденденот е веќе при крај, а и онака немав намера да учествувам активно. Карневалот е проширен и низ новите континенти, меѓутоа е потполно ист како ланскиот. Истите модели, истите мини-игри, само со некоја (непривлечна) награда плус. Башка, насекаде беше празно, најверојатно зошто веќе завршува и секој си ја тера својата работа. А, за луѓе, сеуште има. Дури и гилдот во кој што сум е активен и речиси сите се таму. Не знам само што им остана да прават, зошто откако си замина Хартсман немаше никаков апдејт освен овој со ивентов.

Играта моментално нема што да ми понуди. Содржината од Storm Legion ја поминав многу брзо, со оглед на тоа што целата експанзија беше некако надовршена. Единствено останаа Димензиите, кои веројатно следниот пат ќе ги пробам (годишната претплата ми истекува во септември). Гледам дека тој дел од RIFT одлично функционира и играчиве прават чуда. Од овој тип.

Иднината на RIFT за жал е мрачна. Штета, имаше огромен потенцијал. 

Трејлери за The Wolverine и Iron Man 3

Стрип адаптациите изминативе неколку години некако цврсто си се градат како посебен жанр. Скоро секоја година добиваме нешто стварно квалитетно, а тоа се должи на насловите кои станаа репер за тие што допрва ќе треба да излезат.  

Прво нешто што доаѓа и кај нас за некоја недела е Iron Man 3. Како што можам да видам од последниот трејлер, а во трејлерите на Marvel веќе нема простор за сомнеж, ова би требало да е најдоброто Iron Man остварување до сега. Она што беше The Dark Knight за Batman франшизата. Дауни Џуниор уште во првиот дел расчисти со тоа кој е Тони Старк и сега откако Бен Кингсли како Мандарин влегува во равенката, не гледам основа за заеб. Marvel успеаа да го задржат и негуваат квалитетот последниве неколку години, па ова сигурно нема да биде исклучок. 

Минатата недела се појавија и нови, целосни трејлери за The Wolverine на Џејмс Менголд. Американскиот тука, а интернационалниот тука. Филмот ќе биде сместен после X-Men: The Last Stand и некако ми изгледа како подобро од се што беше адаптирано од ова. Како посебен филм за Вулверин, делува и супериорно во однос на оној од пред некоја година, кој на прво гледање беше солиден, а мааните му излегуваа на површина со секое наредно. The Wolverine е базиран на арк од Wolverine на Френк Милер, наслов што ќе се разлиста наскоро.

Хју Џекмен како филмски Вулверин мене ми е супер, само што никогаш канџите не му блеснаа во полн сјај. Дали поради сомнителните сценарија или него, не знам. Ете уште една шанса летово да се провери тоа.

World of Warcraft: Левел 90

Денес конечно фатив 90-ти левел, по еден месец откако стапнав на континентот Пандарија. Веќе неколку пати дрвев за тоа колку е најзакон експанзијата и колку цела таа атмосфера инспирана од кинеска митологија одлично се вклопува во целиот World of Warcraft концепт. Ова е и експанзијата што ги извади Blizzard од лајна после Cataclysm. 

 Пандарија е огромен континент, поделен на седум-осум зони и нормално, населен со Пандарени. Колку и тој свет да делува хармонично (ова е најблагата експанзија до сега), Пандарените си имаат свои срања и непријатели, многу поголеми од тоа каде да се испие следното пиво кои и самите страсно го произведуваат. Веројатно наголемиот проблем кој уште толку им го заебува амбиентот веќе нарушен од Mogu Империјата и негативната енергија преставена како Sha, се Хордата и Алијансата кои и тука стигнале да измерат чие копје е поголемо. Во приказната нема да навлегувам детално, зошто е премногу комплицирана за да се објаснува, туку само ќе пројдам неколку ствари кои ми оставија најсилен впечаток.

Квестовите се феноменални. Првите две зони ги проаѓав квест по квест, па ги следев и Chen Stormstout и неговата внука Li Li кои беа во потрага по корените, односно нивната легендарна пивара. Налетав и на еден од најдобрите квестови во целата игра, кој мора да се објасни со видео. На средина на една од планините, каде што се стигнува до онакви илјадници кинески скали, има таверна каде што го среќаваш синот на Deathwing во човечка форма. Едно од најепските доживувања беше и патот до Храмот на Белиот Тигар каде што живее Xuen, заштитникот на Пандарија. Blizzard отишле до таму со позајмувањето од кинеската култура, што има и огромен ѕид кој се протега низ пола од континентот.

Целата Пандарија има простор каде што како играч можеш да осетиш вистинска RPG авантура, што за мене како дете што сака да погледне под секое дрво и камен, е право гејмерско доживување. Затоа и после првите две зони, прекинав да ги правам сите квестови и отидов да видам каде се живеат Пандарените. Ќе пишувам во иднина повеќе за ова, зошто остана уште многу да се истражи.

До 89 левел, Mists of Pandaria нуди само четири инстанцирани данџни, но доволно интересни за да не бидат досадни и по неколку трчања. На 90-ти левел ми отвори ги отвори и Сценаријата. Ова е ново до сега за WoW, но RIFT го имаа имплементирано многу претходно. Сценаријата се исто така инстанци, но наменети за три играчи и се повеќе фокусирани на приказната. Има десетина, успеав да ѕирнам само едно. За рејдовите е рано, зошто уште немам асална опрема.

Доказ дека Blizzard ставаат дрога во игрите се и новите pet battles. Претходно малите придружници на играчот имаа само колекционерска вредност, но сега можеш да ги бориш со други животинчиња што ќе ги сретнеш низ светот, како и со оние на други играчи. Крајно заразна глупост, вчера успеав неколку саати да потрошам на ова, без да приметам колку време прошло. Ете, го чекирав и ова за посебен пост, па ќе пишам нешто повеќе.

Mists of Pandaria е сериозно добра експанзија која се надевам дека ќе им биде репер за кога ќе ја прават следната. Во меѓувреме, ќе се обидам да ги поминам сите квестови од континентот. Ова ќе биде првпат да видам ендгејм на официјален WoW сервер.

Новите DC: Смртта на Робин

Кога крајот на Death of the Family аркот на Снајдер ме остави рамнодушен, не можев да претпоставам што всушност во меѓувреме се случува со оној дел од приказната за која е задолжен Морисон. Таму кај што Снајдер заврши лабаво, Морисон уште еднаш го измести светот на Бетмен од шините. 

После феноменалниот R.I.P. приказната продолжи со еден непривлечен наслов за мене, Batman Inc. Го оставив некаде на почеток, зошто идејата за организација "бетмени" кои делуваат на глобално ниво, спонзорирана од Брус Вејн, и не ми изгледаше којзнае колку интересна. Талија, Левијатан, повторно закана за Готам и Бетмен... Се изначитав доволно кога одеше Night of the Owls. Меѓутоа, Морисон ја доведе оваа војна на малку полично ниво, решавајќи да посегне по Демиан Вејн, актуелниот Робин и синот на Брус и Талија која пак го замислувала како новиот владетел со светот. Без да навлегувам многу во детали, Демиан избира поинаков пат кој и не ја воодушева Талија. И така, Морисон, кој го доведе малиот Робин во универзумот, пред да замине од Batman, реши да го земе со него.

Смртта на Демиан ја остава целата Фамилија во празнина и болка. Дојде како разгалено нервозно детиште, го превзема костимот на Робин и откако ја освои целата публика, си замина херојски и тивко, жртвувајќи се да го спаси Бетмен и Готам. Batman & Robin #18 е до сега најмоќното издание од овој наслов. Иако очекував Капуло да го понесе товарот и да ја преслика темната ситуација како што најдобро умее, Томаси го стори тоа на маестрален начин со овој "нем" број. Истрошената изрека дека сликата вреди илјада зборови? Тоа е Batman & Robin #18. И претходно сме го гледале Брус комплетно скршен, но ништо не успеало да го преслика тоа како овој број. Без линија дијалог, со само едно писмо од Демиан до Брус на крајот, гледаме како Брус и сите останати се соочуваат загубата. Цртежите на Глисон едноставно зборуваат премногу.

Batman #18 па од друга страна не ги исполни моите очекувања. Можеби затоа што Batman & Robin #18 толку мајсторски се надоврза на ситуацијата која ја направи Морисон, па што и да читав ќе изгледаше инфериорно во однос на тоа. И, доколку сеуште има такви што не го сфаќаат стрипот како сериозен медиум, предлагам да ги грабнат последните броеви од приказнава да им удри шамар.

Hearthstone, новата игра на Blizzard

Blizzard изминатиов период најавуваа нова игра која конечно ја презентираа на PAX East. Hearthstone: Heroes of Warcraft, на големо разочарување за оние кои очекуваа нешто сосема ново, е стратешка игра со карти сместена во Warcraft универзумот. Играта е најавена за Windows и Mac, а се спрема и верзија за iPad. Hearthstone e комплетен продукт на Blizzard за кој бил ангажиран тим од петнаесетина девелопери и нема речиси никаква поврзаност со WoWTCG, освен тоа што нели тематиката е иста. Трејлерот тука.

Играта треба да се појави оваа година со околу 300 различни карти во првата верзија, секако со опција за купување нови пакетчиња со што Blizzard официјално влегува и во бизнисот со микро-трансакциски модел, со изговор дека отсекогаш сакале да направат ваква игра. Колку и некои да се против, идејата е комплетно логична. Имаат на кого да го продаваат ова, и дури прашањето зошто волку доцна, кога до сега можеа да го молзат Warcraft универзумот на милион други начини.

Колку и да мрчев вчера, знам дека ќе изиграм некоја партија. Сакам игри со карти и перидов сум пак сериозно навлечен на Warcraft приказни. Во меѓувреме, статусот на Titan веќе станува митски. Веројатно успехот на Mists of Pandaria, им купи дополнително време. Titan треба да е нели џокерот за кога ќе заринка профитот од World of Warcraft.

Крај на петтата сезона на The Clone Wars

Настрана сите сомнителни новости за Star Wars кои ме начекуваа на секој ќош периодов, The Clone Wars си истераа солидна сезона. Не ја следев баш редовно, така што и финалето дури денес успеав да го изгледам. Со години зборувам дека ова е најквалитетната анимирана серија (настрана хумористичните, нели) која моментално се прикажува и ни овој пат не успеа да ме предомисли. Како и во секоја сезона, имаше моменти кога работите ќе зачкрипеа, но веќе навикнав дека тоа служи само како филер за тоа што следи. 

Петтата сезона на The Clone Wars, ја чепка мрачната страна на Галаксијата. Не зборувам за Темната Страна, тоа си е пристуно постојано на некој начин, туку за оној дел кој е последица на војната. Војната која за жал во приквел трилогијата воопшто не ја ни видовме, а серијава уште толку покажува колку се тие три филмови упропастен потенцијал. Во факинг анимирана серија гледаш како може да се билда приказна и како се развививаат ликови. Повеќе се приврзав за Кед Бејн отколку за Анакин во филмовите, кој во споредба со овој Анакин од The Clone Wars, делува како цртан лик. Иронично, нели? 

Уште од самиот старт на The Clone Wars клучен лик беше Асока Тано, падаванот на Анакин кој никогаш претходно не бил никаде спомнат. Очекувано беше на крајот или во текот на серијата, Асока да се изгуби од сликата за настаните да можат логично да се поврзат. Со оглед на тоа што беа најавени пет сезони (а, ќе има и шеста), во последниот арк од последнава сезона продуцентите оставија простор за да го отпишат ликот.

Прв пат во серијата, прикажаа еден малку поинаков аспект на Џедаите, кој до некаде покрива дел од глупостите на Лукас во приквел трилогијата. Како може толку моќни Џедаи да бидат изманипулирани од еден човек, да дозволат воведување на нов поредок и да бидат речиси целосно истребени? Последниве епизоди на The Clone Wars суптилно покажуваат колку се Џедаите всушност глупави и дека можат да бидат лесно совладани, не само физички. Да се разбереме, во овој кош не ги ставам стариот Кеноби и Скајвокер од оргиналната трилогија, зошто нели реков дека ќе ги третирам како различни франшизи. Оттаму, одлуката на Асока да го напушти Редот ми беше сосема оправдана и логична. Шестата сезона веројатно ќе се бави со тоа што станува понатаму со неа.  Асока ми стана супер лик (а, ја мразев на почетокот), и баш ме занима што ќе се деси.

Сезонава пак си играше со референци кон оргиналната трилогија, на моменти дури и премногу. Имаше една епизода каде што секоја реплика и ситуација беа позајмени од таму. Разбирам онака за финта, како омаж од време на време, меѓутоа некој очигледно ја гледал оргиналната трилогија онака 72 саати без прекин пред да ја пишува епизодата. Не ми текнува која беше точно, една од тие при крајот Инаку неколку пати симпатично си играа со такви детали, особено во последната приказна. Ентериерот на локациите каде што се одвиваа настаните, страшно многу личеше на она што го има Империјата во оргиналната трилогија. Дури мислам дека во иднина тоа и ќе прават, ќе го пополнуваат просторот измеѓу двете трилогии, барем со визуелни детали. Нешто сериозно фали измеѓу Dex's Diner и факинг Death Star, на пример. Ако воопшто некој се сеќава што е Dex's Diner... Но, додека се појави следната сеозна, ќе се изначитаме новости за Star Wars кои се многу полоши од Dex's Diner. Многу, многу полоши.