Welcome back, Frank!

Одамна немам направено пауза која траела повеќе од еден месец, па ми беше навистина чудно (а и драго) кога кликнав на "New Post" копчето. X причини ме спречуваа да објавам било што, иако изминатиов месец се случуваа и добри, интересни ствари кои сакав да ги споделам. Ќе ми треба неколку дена да се ре-адаптирам, да најдам малку време неделава во тесниот распоред, за конечно Crapwerk да си продолжи како што си тераше.

Само што ја изгледав новата Lost, "Dead is Dead". Феноменална епизода, конечно серијата почна да се движи кон кулминацијата која ќе се случи догодина, во последната сезона. По катастрофалниот почеток на петтава сезона, Lost успеа да се врати на вистинскиот пат и повторно да ми го привлече вниманието како некогаш. Да, сосема е изменета, но мислам дека ова е вистинската тема на серијата. Нормално, не е ништо толку добро како првите две сезони, но е далеку поквалитетно од трета сезона, која да бидеме реални, служеше само за да пополни место додека продуцентите размислуваа што всушност ќе претставува серијата. Серијата моментално стои на цврсти темели кои почнаа да се градат уште во претходната сезона. Изнајдоа формула која ќе даде одговор на сите прашања кои ги поставуваа фановите, која ја конечно ја прифатив каква што е, и решив да уживам во серијата. Последнава епизода ми покажа зошто сеуште гледам Lost.

Љубиша пред некое време ми даде теорија која објаснува буквално се во врска со Lost, и иако е неофицијала, секој збор напишан има смисла. Ја прочитав и чекам да видам колку од напишанато ќе испадне точно.

Покрај Lost, редновно следам The Big Bang Theory и The Office, моментално најдобрите хумористични серии кои се прикажуваат. Одамна се спремам да напишам нешто повеќе, па повеќе за нив во некоја друга прилика. Од South Park се откажав по ужасната 12-та сезона каде што го допреа дното и не гледам начин да се извлечат. Доволни беа десет сезони, веќе се прегазија и станаа крајно монотони. Family Guy сега ми е омилено нешто за гледање од овој тип. Со последната епизода "Not All Dogs Go To Heaven" уште еднаш ми докажаа колку се над истрошените South Park.

Без размислување, аниме за месец март е Ghost in the Shell: Stand Alone Complex, серија базирана на најдобриот аниме филм некогаш снимен. Првата сезона има 26 епизоди, дел се секоја за себе, додека друг дел следи поврзана приказна од која ми останаа уште неколку епизоди кои никако да ги догледам бидејќи ми треба посебно расположение кое некако периодов неможам да го подесам.

Бидејќи веќе не симнувам нови филмови и серии, решив интернет сообраќајот (покрај upload-от на RapidShare) да го искористам за PS2 игри. Играм Black деновиве, според 90% од рецензиите, најдобриот first person shooter за PS2. Ги изиграв првите две-три мисии и сосема се согласувам со рецензиите. Баш штета што ја нема играва за PC. Кога сум веќе кај игри, на World of Warcraft сум 60 level на OmegaWoW серверот. Јебига, очигледно нема откажување од WoW, туку само апстиненција...

Magic: The Gathering немам играно повеќе од месец, исто колку што немаше нов пост на Crapwerk. Се враќам наскоро, плус Wizards of the Coast вчера конечно ми ги испратиле пластичната DCI членска карта + некои други поклони кои ми ги должат со години. Се надевам дека ќе стигнат наредната недела.

Наскоро почнува NBA плејофот. Дебелиот иде у Далас?!

Аниме на месецот: Ekusu Makina [Appleseed Ex Machina]

Долго време го подесував расположението за Ex Machina, зошто сакав вистински да уживам и комплетно да се посветам на тоа што ќе го гледам. Поради првиот дел, добро знаев што да очекувам и поради тоа чекав погоден момент кога ќе можам да бидам доволно сконцентриран. Океј, не е којзнае колку комплексно, но сепак треба одредено внимание.

Ex Machina ги следи истите главни ликови од првиот дел, но не е негово директно продолжение. Deunan, и нејзиниот партнер/љубовник, киборгот кој некогаш бил човек, Briareos, членови на воената организација E.S.W.A.T. (Extra Special Weapons And Tactics) се соочени со терористички напади кои го дестабилизираат мирот во Олимпус каде што луѓето, киборзите и биороидите се обидуваат да опстојат заедно. Биородите се всушност клонирани луѓе, чија што ДНК е вештачки изменета, да неможат да чувстуваат силни емоции. Откако Briareos е повреден, Deunan мора да се здружи со биороидот Tereus кој изгледа исто како Briareos кога бил човек. Додека се обидуваат да го одржат мирот во Олимпус, соочени се и со нивните лични проблеми.

Приказната е далеку од уникатна, но е презентирана на мошне симпатичен начин, и одлично се провлекува низ обилната акција и растурање роботски газови. Зад ова стои создавачот на Ghost In The Shell мангата, Masamune Shirow, така што целото GitS чувство додека се гледа Ex Machina е сосема нормално. Колку и да е различни, имаат јака допирна точка, интеракцијата помеѓу човекот и напредната вештачка интелегенција и нивното коегзистирање во едно утописко општество.

Следствено на ова, за Ex Machina би важеле горе-доле истите работи што ги имам кажано за Ghost In The Shell, со тоа што ќе признаам дека Ghost In The Shell сепак повеќе успеа да допре до мене.

Е, сега, анимацијата. Најдоброто нешто што го имам видено после Final Fantasy VII: Advent Children. Ете, ако за ништо друго, вреди да се гледа поради визуелното искуство кое и не се среќава баш често, и покрај големиот број на 3D анимирани филмови како оние што Pixar редовно ни ги сервира.

Неможам да најдам ниту една маана или нешто што не ми се допаѓаше, така што е веќе на мојот список на омилени аниме филмови и серии. Би го препорачал на секого, без разлика дали сака и нејќе аниме, а особено би им одговарало на фановите на The Matrix, Blade Runner и слично. За Star Trek фановите, има очигледен омаж на Borg, ако кажам повеќе би било спојлер. Мојата оценка за Appleseed Ex Machina без размислување е 10/10.

* Аниме за месец април: Ghost Hound

Аниме на месецот: Shinreigari [Ghost Hound]

Мислам дека после Death Note, секоја аниме серија ќе ми изгледа инфериорно, без разлика колку е добра (Ergo Proxy е супер, серизоно). Дури и по неколку месеци откако завршив со гледање, сеуште го чувствувам влијанието, а саунтрекот го пуштам барем еднаш во два дена.

Причината поради која сакам аниме, е тоа што знае максимално да се оддалечи од конвенционалноста што често ја среќавам по другите серии. Едноставно, неспоредливо е со било што не-јапонско, така што залудно е да објаснувам понатаму, нели?

Потрагата по "посебно" аниме ме доведе до Ghost Hound. Завршуваше некаде на почетокот на месецов, или крајот на март, не памтам добро. Ghost Hound е дело на творците на Ghost In The Shell, има вкупно 22 и никаква допирна точка со приказната од GitS. Се работи за сосема друг жанр на аниме.

Ghost Hound обработува теми од психологијата, парапсихологијата, па дури и митологијата и окултизмот. Во центарот на приказната се три деца, секое со различна психичка траума од детсвото, чиишто животи се испреплетуваат во друг свет, астрално ниво, каде што случјано откриваат дека можат да пристапат. Како што се одвива приказната, се дознава се повеќе, така што нема да откривам многу сега.

Единствената маана, ако може така да се нарече, на Ghost Hound е тоа што серијата е некако спора, на моменти дури и напорна за гледање. Од мене бараше посебно расположение и внимание, така што не можев повеќе од една епизода дневно.

Доколку некој сака, еве линк со торенти од Shinsen-Subs. Аудиото е јапонско (нормално!), и има англиски превод.

Kôkaku kidôtai [Ghost in the Shell]

Во 1995 Мамору Оши го режира трансценденталното сајберпанк ремек дело наречено Ghost In The Shell (правено според истоимената манга), кое ги поместува границите на разумот, и отвара дополнителни прашања околу смислата на човековото постоње. Тука е сместено и влијанието на технологијата, како битен фактор за она што некогаш било човек.

Убавината на Ghost In The Shell е тоа што со секое гледање, се откриваат некои нови работи, различно се доживува и дозволува гледачот да го засака уште повеќе. Цртаниот од гледачот бара само малку повеќе внимание, отворен ум и активирање на мозокот, во замена за едно незаборавно луцидно патување, надвор од границите на нормалата и секојдневието.

Анимацијата е преубава, а тука е и хипнотизирачката музика на генијот Кенџи Каваи.

Го немав гледано подолго време. Ноќеска го гледав пак. Сфатив дека секојпат, се повеќе ме ежат овие неколку реченици:

"It can also be argued that DNA is nothing more than a program designed to preserve itself. Life has become more complex in the overwhelming sea of information. And life, when organized into species, relies upon genes to be its memory system. So, man is an individual only because of his intangible memory... and memory cannot be defined, but it defines mankind. The advent of computers, and the subsequent accumulation of incalculable data has given rise to a new system of memory and thought parallel to your own. Humanity has underestimated the consequences of computerization."

Не би зборувал многу за приказната. Тоа е нешто што треба да се види и да се доживее. Во кратки црти, во футуристичко општество, каде што постои компјутерска мрежа на која се приклучени луѓето/киборзите, се појавува мистериозен хакер кој почнува да манипулира со приклучените на мрежата.

Ghost In The Shell, има извршено огромно влијаније врз The Matrix, кое е повеќе од очигледно. Hint: дигиталниот дожд.

Следува серија, а по неа и уште два други дела. Се зборува нешто и за филм, кој не бил сакал да го гледам.