Дваесет броеви The Flash од DC Rebirth

Сакав да пишувам за тековниот Супермен. Стварно сакав. За тоа како највозбудливата приказна која започна со самиот DC Rebirth се погрижија да ја претворат нечитливо, полукохерентно ѓубре што само успеа да ми го изгуби времето со месеци. Но, не вреди ни за солзите од разочарувањето да си ги избришеш. За тоа е тековниот Бетмен на Том Кинг и Дејвид Финч, но затоа што е добар, за разлика. Дечкиве колку и да почнаа шашаво, го вратија Бетмен на врвот на DC Comics. Ама, таа тема е за некој друг ден. 

Читав многу The Flash периодов. Листав низ овој DC Rebirth Флеш и низ тој на Џеф Џонс од пред петнаесетина години со Воли Вест. Очигледно и тој е тема за некој друг ден... Наскоро Бетмен и Флеш конечно ќе се сретнат пак за да ја отплеткуваат причината зошто во DC Rebirth има ликови од ебаниот Watchmen и колку DC можат да ја напикаат интелектуалната сопственост во несоодветни места. Таман заборавив на тоа, ете во следните два броеви на Batman и The Flash ќе се обидат да ме потсетат. Но, зошто сакам да сум упатен кога ќе се случува тој "важен" кросоувер, избрав да сум во тек и со Флеш.

Откако почнав редовно и религиозно да ја следам серијата, некако ожеднев за Флеш стрипови. Знаев дека нема да го најдам следниот Flashpoint, ниту дека тој Бери од телевизија ќе го има истиот шарм како тој на телевизија и бев сосема кул со тоа. Верувам дека постојат добри The Flash наслови таму некаде, брцнав речиси во секоја листа што ги набројува "најдобрите". Иако повеќе ми се интересни, ништо не ми остави некоја видлива трага. Џеф Џонс има некои стварно супер приказни во неговиот Воли Вест Флеш, ама сакав Бери. А, овој Бери од DC Rebirth не е ни отприлика толку забавен како Бери на Џеф Џонс.

The Flash почна баш фино со Lightning Strikes Twice аркот. Бери е Флеш, Воли се врати од комплицираната историја на DC Comics, црнецот Воли од серијата (кој е нуспроизвод на New 52) е исто така присутен, и таман ќе помислиш дека има малку спидстери, Џошуа Вилијамсон реши пола град да го направи спидстери. Ако третата сезона на серијата претера со Флешови, можеш да замислиш што се случува кога добар дел од населението на Сентрал Сити ќе има такви моќи. Добро замислуваш, се појавува ултра-злобен негативец кој себе се нарекува Godspeed.

Аркот со Godspeed ме изгуби некаде на крај. Прекинав на најинтересното. Функционира само ако ги читаш по ред за жал, не ме завлече да следам редовно, но резултатот испадна задоволителен. Прилично солидно и со ветувања за иднина кои засега се неисполнети. Во отсуство на емотивна длабочина, The Flash компензира со шарена акција што е сосема океј откако ќе прифатиш дека тоа што го бараш од стрипот нема да го најдеш овде. Повеќе е нешто за повесела, посветена публика што би го следела ликот каде и да се затрча. Зошто се третирам себе како прилично нов фан на Флеш, ова не успева да ми го продаде ликот без предзнаењето кое ме задолжува да го имам.

Макар и што во следните броеви си игра со палетата на неговите најпознати негативци, пак нешто не штима како што треба. Зарем не го направија DC истово со Флеш и во New 52? Ми пречи и што фокусот е повеќе на Кид Флеш отколку на Воли Флеш, бившиот Кид Флеш. Јасно ми е дека комплексниот универзум околу Бери дополнително се замрси со серијата која веројатно има поголема популарност од стрипот и публиката го знае само црниот Воли како Кид Флеш, но сепак. Која беше поентата така театрално да се врати оргиналниот Воли ако дваесет броеви е ко статист? Сериозно ќе ме тераат да читам Titans заради Воли?

Следните два броја на The Flash и Batman може да ги искомплицираат стварите уште толку и се сомневам дека одат во насока што ќе ја остави публиката смирена, но еј! Marvel го направија Кеп агент на Хидра, секако дека DC можат уште еднаш да ја кренат ногата и да се измочаат врз Алан Мур. Се надевам дека и оргиналниот Воли ќе има некаква улога во извиканиов настан, зошто сепак со него почна целото ова, зар не? 

Па, дали вреди воопшто да се читаат овие 20 броеви? Веројатно, можеби. Ако нешто стои на средина помеѓу тековните Бетмен и Супермен тоа е ова. Просечно и подносливо. Бидување фан на серијата секако помага, мало предзнаење на кој Флеш е кој, меѓутоа за тазе публика секогаш ќе го препорачувам Flashpoint.

Kong: Ѕkull Island е џиновско забавно срање

Да, ама на почеток мора да расчистиме некои ствари. Kong: Skull Island не е добар филм, тоа еве ќе го признаам. Исто како што летоска нагласив дека се напалив како млад мајмун на трејлерот, па стандардите ми беа спуштени неколку нивоа подоле. Не онаму каде што треба да ти бидат за да уживаш во Transformers филм на пример, ама доволно за два саати да издржам генерички ликови на кои неколку познати актери едвај се трудеа да им ги читаат глупавите реплики. Дали тоа е цената што треба да ја платиш за да го видиш Кинг Конг како шлапа хеликоптери со раце што му летаат низ дома? Секако, зошто да не. Се тепа дури и со древен џиновски октопод.

Kong: Skull Island отвора за време на Втората светска војна. Двајца пилоти, Американец и Јапонец, чии авиони се срушиле во џунгла, се обидуваат да се убијат меѓусебе додека не ги прекине џиновскиот примат кој домаќинува со островот. Сцена што веројатно ненамерно ме потсети на синематикот од Mists of Pandaria, ама задоволно се насмеав. Пред да се расветли нивната судбина, филмот се сели на крајот од војната во Виетнам од каде и продолжува до самиот крај. Причина за да има некаков благ Apocalypse Now вајб, на моменти дури и малку исфорсиран, меѓутоа не ми пречеше зошто функционира со целиот несериозен тон на филмот. Барем не пробува да биде воен филм во Star Wars универзум, океј?

Затоа и бев кул со целиот тој ветерански рокенрол одред предводен од Ник Фјури, кои со платеникот Локи, онаа што ќе биде Кептн Марвел, Џон Гудмен и неколку неискористени ликови кои ги претставуваат малцинствата во САД, што тргна во лов по Конг и чудовишта слични на него на проклет остров што го нема на мапа. Триесет и седум ликови се премногу за било каков филм, еј дури и Suicide Squad се испосра со помалку, но кога веќе ги гледаш истите во секој втор, е како да се четири-пет. Замижав зошто Skull Island не штеди на чудовишта, а има доволно за да го избалансираат импровизираното сценарио. 

Референците кои се насочени кон заедничкиот универзум со американскиот Godzilla и го најавуваат следниот филм (или франшиза?) беа повеќе отколку што очекував, но културно камуфлирани во приказната, што некогаш едвај се приметуваат. Освен ако нели, не ја земеме задолжителната бонус сцена после крајот на филмот. Ми се допадна и тоа што овој пат ја испуштија романсата помеѓу Конг и генеричката плавуша, ама сигурен сум дека сепак нешто се случило надвор од сцена зошто имаше некои сомнителни ишарети помеѓу нив двајца. Сепак, не би сакал да шпекулирам и оговарам, може беа само другари.

Насетив и дека не само што Skull Island референцира унија со Годзила, туку веќе им гради и заеднички непријател на него и Конг. И, не само организацијата Монарх, туку и чудовишта против кои ќе се борат откако ќе разменат неколку тупаници, згради и автобуси во Godzilla vs. Kong. Дај им уште неколку филмови и верувам дека ќе се здружат против монструми кои доаѓаат и надвор од планетава, не само од под земја. Забавно ми е. Барем додека она што сакам да го добијам го нудат во разумна мера. Не е нешто што може да стане испрдок како Марвелине, зошто е испрдок уште на сам старт. А, доволно е профитабилно за да штанцаат филмови што еве, ветувам дека ќе ги плаќам и по два пати. Џиновски конзумеризам, јеј. 

Види такоѓе:

• Shin Gojira (2016)
• The Beast From 20,000 Fathoms, предокот на Gojira
• На светот му се потребни уште Pacific Rim филмови
• Аниме на месецот: Neon Genesis Evangelion